Ολα ξεκίνησαν πριν από λίγα χρόνια, όταν ο δημοσιογράφος – συγγραφέας Γιάννης Μπασκόζος κάλεσε μερικούς συγγραφείς να πάρουν μέρος σε ένα πρωτότυπο λογοτεχνικό παιχνίδι, ένα «αστυνομικό πινγκ πονγκ», όπως το χαρακτηρίζει ο ίδιος, στη θεατρική σκηνή «Το τρένο στο Ρουφ». Σε αυτό, οι συμμετέχοντες έπρεπε να γράψουν ένα αστυνομικό διήγημα, αλλά να μη δώσουν λύση στο μυστήριο: το τέλος θα το συνδιαμόρφωναν με το κοινό της παράστασης. Κάποια στιγμή, ο Ανδρέας Αποστολίδης και ο Κώστας Καλφόπουλος, ένα από τα συγγραφικά ζευγάρια, αποφάσισαν να ολοκληρώσουν το κείμενο με σκοπό να εκδοθεί. Ετσι, προέκυψε το μυθιστόρημα Ενα φέρετρο για τη Σοφία (όταν γράφεται με κεφαλαία το ΣΟΦΙΑ, έχει διπλή σημασία, Σοφία ή Σόφια).
Οπως σημειώνουν οι συγγραφείς στον πρόλογο του βιβλίου, επέλεξαν μερικούς μη συμβατικούς χαρακτήρες που κινούνται σ’ ένα διεθνές περιβάλλον και εμπλέκονται σε μια ληστεία κοσμημάτων. Προσθέτουν πως οι ληστείες ακριβών κοσμημάτων αποτελούν ένα από τα συνηθισμένα εντυπωσιακά εγκλήματα στην Αμερική και στην Ευρώπη. Οι ίδιοι αναφέρουν πως το μυθιστόρημά τους είναι ένα κράμα ιστορίας μυστηρίου («ποιος το έκανε») με περιπέτεια κλοπής διαμαντιών, ενώ κλείνει το μάτι και στην αστυνομική παρωδία. Και επειδή τα πρόσωπα της ιστορίας, κύρια και δευτερεύοντα, είναι πολλά – φτάνουν τα δεκαεπτά -, στην αρχή διαβάζουμε τα ονόματα και την ιδιότητά τους με τη σειρά που εμφανίζονται, κάτι που έκανε η Αγκαθα Κρίστι στα βιβλία της.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
