Έντυπη Έκδοση Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου του tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Αν είστε συνδρομητής μπορείτε να συνδεθείτε από εδώ: Αν θέλετε να γίνετε συνδρομητής μπορείτε να αποκτήσετε τη συνδρομή σας εδώ:
Εγγραφή μέλους Αν και η έκφραση «καλλιτεχνική επιτυχία» σπανίως συνάδει με τα «sequel», τις συνέχειες κινηματογραφικών ταινιών, πόσω μάλλον κλασικών, το «Blade Runner 2049» (ΗΠΑ, 2017), που θα κάνει πρεμιέρα στην ελληνική τηλεόραση από το MEGA την ερχόμενη Κυριακή 6 Σεπτεμβρίου (23.30), σε εκπλήσσει.
Mε την πρωτογένειά του, με το αποστομωτικό ντεκόρ του, με τους καλογραμμένους χαρακτήρες μα και με το δαιδαλώδες σενάριο πίσω από το οποίο κρύβεται η φιλοσοφία και ένας ουσιαστικός προβληματισμός. Και όλα αυτά με τον σεβασμό και την ειλικρινή αγάπη του καναδού σκηνοθέτη Ντενί Βιλνέβ («Αφιξη», «Sicario») προς την αριστουργηματική ταινία του 1982 του Ρίντλεϊ Σκοτ με πρωταγωνιστή τον Χάρισον Φορντ (ο οποίος παίζει επίσης εδώ). Αθόρυβα, σαν γάτα, ο Βιλνέβ «πατά» πάνω στην πρωτότυπη ταινία γιατί μπορεί μεν τα βασικά υλικά να είναι τα ίδια, όμως το όραμα είναι original: όπως και στο «Blade Runner» έτσι και εδώ, ένας Blade Runner, ένας αστυνομικός του μέλλοντος (Ράιαν Γκόσλινγκ), αναλαμβάνει την εξολόθρευση ρεπλικών κατασκευασμένων από μια πολυεθνική εταιρεία με σκοτεινές βλέψεις για το μέλλον του Σύμπαντος. Ο ιδρυτής της (Τζάρεντ Λίτο) είναι σχετικά νέος, έχει θανάσιμα μπλε μάτια (τυφλός άραγε;) και καλλιεργεί την επιστήμη της «τεκνογονίας» με στόχο τρισεκατομμύρια πανομοιότυπα «στρατιωτάκια» σε κάθε γωνιά του Διαστήματος. Μια Μετρόπολις του Σύμπαντος.
Η ταινία μοιάζει να αναζητεί τη λεπτή γραμμή που διαχωρίζει το ανθρώπινο από το μη ανθρώπινο, το ζωντανό από το κατασκευασμένο. Και το κάνει με εικόνες που κυριολεκτικά κόβουν την ανάσα – σπανίως έχουμε νιώσει τόσο έντονα, κυριολεκτικά στο πετσί μας, τη μολυσμένη, εφιαλτική ατμόσφαιρα ενός δραματουργικού χώρου. Ολα δείχνουν μουλιασμένα, άρρωστα, τοξικά, την ώρα που ορισμένα κάδρα της ταινίας – όπως για παράδειγμα η επίσκεψη του αστυνομικού στα αρχεία της εταιρείας – μοιάζουν βγαλμένα από πίνακες του Εντουαρντ Χόπερ, ή από ταινίες του Αντρέι Ταρκόφσκι.
Σε κέφια η Τζολί
Tην ίδια κυριακάτικη βραδιά, νωριτερα όμως, στις 21.00, θα μεταδοθεί το «Salt» (ΗΠΑ, 2010), μια άκρως διασκεδαστική περιπέτεια του Φίλιπ Νόις με την Αντζελίνα Τζολί στον ρόλο της ηρωίδας του τίτλου. Η Salt, πράκτοραs της CIA, βλέπει την υπηρεσία να αλλάζει στάση απέναντί της όταν ένας ρώσος πρώην πράκτορας (ο πολωνός ηθοποιός Ντανιέλ Ολμπρισκί) διατείνεται ότι η πρώτη στην πραγματικότητα είναι πράκτορας των Ρώσων. Ξυπόλυτη στ’ αγκάθια, η πράκτορας θα διαφύγει και θα προσπαθήσει να ξεκαθαρίσει το όνομά της.
Oσο για το Σάββατο, 5 Σεπτεμβρίου, το MEGA Cinema έχει εξασφαλίσει την πρώτη τηλεοπτική μετάδοση ενός πολύ ενδιαφέροντος δράματος γυρισμένου για την τηλεόραση. Είναι το «Flint – Ψάχνοντας την αλήθεια» («Flint», ΗΠΑ, 2017) του Αυστραλού Μπρους Μπέρεσφορντ που θα μεταδοθεί στις 23.00. Πρόκειται για μια αναδρομή σε μια περιβαλλοντική κρίση που συγκλόνισε την Αμερική: έχοντας ανακαλύψει ότι το πόσιμο νερό της πόλης Φλιντ του Μίσιγκαν είναι μολυσμένο, τρεις γυναίκες (Κουίν Λατίφα, Μαρίν Αϊρλαντ, Μπέτσι Μπραντ) ένωσαν τις δυνάμεις τους με στόχο την αποκάλυψη των αδικημάτων που διαπράχθηκαν από κυβερνητικούς αξιωματούχους. Να σημειωθεί ότι αυτή η ταινία προτάθηκε για βραβείο Emmy καλύτερης τηλεταινίας το 2018.