Ελισάβετ Αβραμίδου: Από την Ινδία με αγάπη

Στις 14 Δεκεμβρίου ανέβασε ένα σύντομο βίντεο στον λογαριασμό της στο Ιnstagram. Γνωστή για την ευλυγισία της, εκτελούσε μια εντυπωσιακή «ρόδα». Μόλις προσγειωνόταν στο έδαφος χαμογελούσε και έκανε το σήμα της νίκης. Η Ελισάβετ Αβραμίδου (aka Elli AvrRam) είχε κάθε λόγο να γιορτάζει, καθώς εκείνη την ημέρα ο λογαριασμός της στο Instagram έφθανε τους 4 εκατ. followers. H ίδια αποτελεί ένα από τα μεγάλα ανερχόμενα αστέρια του Μπόλιγουντ. Συμμετέχει στις πιο προσεγμένες παραγωγές της Ινδίας, περπατάει στο κόκκινο χαλί δίπλα σε ηθοποιούς όπως η Ντιπίκα Παντούκον και η Αϊσουάρια Ράι Μπατσάν και κερδίζει συνεχώς διακρίσεις – πέρυσι, στα SOL Lions Gold Awards, αναγνωρίστηκε ως η πιο χαρισματική περφόρμερ της χρονιάς, ενώ η εθνική σταρ της Ινδίας, η θρυλική ηθοποιός Rekha, της εξέφρασε τον θαυμασμό  της για τη δουλειά της. Περιζήτητη από τα τηλεοπτικά σόου, το βιντεοκλίπ του τραγουδιού «Chama Chama» – γυρίστηκε στο πλαίσιο της ταινίας «Fraud Saiyaan» – στο οποίο πρωταγωνιστούσε χορεύοντας το 2019 ξεπέρασε τα 15 εκατομμύρια views τρεις ημέρες μετά την πρώτη προβολή του στο YouΤube (σήμερα μετρά σχεδόν 250 εκατομμύρια views), ενώ το εξώφυλλο που έκανε για το ινδικό «Maxim» το 2015 έχει αφήσει εποχή. Kαι φυσικά οι ινδοί παπαράτσι την κυνηγούν. «Eίναι τρελό» λέει γελώντας από την άλλη άκρη της γραμμής του τηλεφώνου μιλώντας στο ΒΗΜΑgazino. «Πέρυσι τα Χριστούγεννα είχε έρθει να με επισκεφθεί ο αδελφός μου. Bγήκαμε για έναν καφέ και την επόμενη ημέρα είδα τις φωτογραφίες μας στα περιοδικά με τίτλο «ο καινούργιος έρωτας της Elli AvrRam»».

Ερωτευμένη με το Μπόλιγουντ

Oταν συνομιλούμε βρίσκεται στο διαμέρισμά της στη Μουµπάι (την ινδική μητρόπολη που έως το 1995 ονομαζόταν Βομβάη). Το πρώτο πράγμα που με εντυπωσιάζει είναι τα άψογα ελληνικά της, μολονότι μεγάλωσε στη Σουηδία. Οταν το επισημαίνω, γελάει. «Υπερβάλλεις μάλλον. Η ελληνίδα γιαγιά μου αν με άκουγε τώρα που σου μιλάω και κάνω τόσα λάθη θα με μάλωνε» λέει γελώντας. Γεννήθηκε στη Στοκχόλμη. Πατέρας της ο ποντιακής καταγωγής Γιάννης Αβραμίδης, σύμβουλος επιχειρήσεων, αλλά και εξαιρετικός μουσικός – παίζει μπουζούκι, ούτι και ταμπουρά – και μητέρα της η ηθοποιός Μαρία Γκράνλουντ, η οποία είχε μεταξύ άλλων παίξει και στην ταινία «Φάνι και Αλέξανδρος» του Ινγκμαρ Μπέργκμαν. Το καλλιτεχνικό αίμα κυλούσε στις φλέβες της. Βέβαια, η Ελισάβετ, παιδί ακόμα, μαγεύτηκε από τον χρωματιστό κόσμο του Μπόλιγουντ. «Ηταν κάτι που πάντα το ήθελα» αναφέρει. «Μικρή είχα δει κάποια ταινία παραγωγής Μπόλιγουντ στην τηλεόραση και με συνεπήρε. Ηταν τα χρώματα, ο χορός, τα τραγούδια, τα υπέροχα παραδοσιακά ρούχα. Ο τρόπος που τραγουδούσαν, που χόρευαν. Είπα: «Αυτό θέλω να κάνω και εγώ στη ζωή μου». Αυτή έγινε η ανομολόγητη επιθυμία μου».

Και η ανομολόγητη επιθυμία της έγινε στόχος ζωής ξανά χάρη σε μία ταινία. «Ημουν πλέον 15 ετών όταν παρακολούθησα την ταινία «Devdas». Eίχε διάρκεια πάνω από τρεις ώρες και εγώ δεν κουνήθηκα από τη θέση μου. Είπα: «Θα μάθω και εγώ να χορεύω με αυτόν τον τρόπο». Πέρασαν βέβαια δύο χρόνια μέχρι να βρω την κατάλληλη σχολή και τελικά με το χορευτικό συγκρότημα Pardesi Dance Group δώσαμε παραστάσεις με χορογραφίες Μπόλιγουντ σε όλη τη Σκανδιναβία».

Oταν αποφοίτησε από το Λύκειο ήταν ξεκάθαρο πλέον μέσα της ποια θα ήταν η πορεία της: «Επιθυμούσα να πάω στην Ινδία. Είμαι ένας άνθρωπος που ακούω την καρδιά μου. Πάντοτε άκουγα μεγαλύτερους να λένε ότι πολλές φορές μετάνιωσαν γιατί δεν ακολούθησαν τα όνειρά τους. Δούλευα λοιπόν για να μαζέψω χρήματα και παράλληλα ξεκίνησα να κάνω κάποια βασικά μαθήματα χίντι».

Η πορεία προς την κορυφή

Το 2012 η Ελισάβετ έφτιαξε τις βαλίτσες της και έχοντας εξασφαλίσει ένα συμβόλαιο με πρακτορείο μοντέλων στη Μουμπάι έφυγε για την Ινδία. «Ο πατέρας μου είναι ο κλασικός έλληνας μπαμπάς που φοβόταν για το κοριτσάκι του. Θυμάμαι οι φίλες μου μού έλεγαν: «Στη Στοκχόλμη καλά-καλά δεν σε αφήνει να βγεις για clubbing, θα σου επιτρέψει να πας στην άλλη άκρη του κόσμου;». Οταν όμως κατάλαβε το πόσο το ήθελα, το πόσο είχα δουλέψει, κάθε αντίρρηση υποχώρησε. Αισθάνθηκε περήφανος και μου είπε: «Ελισάβετ, τολμάς κάτι που οι περισσότεροι δεν θα έκαναν ποτέ»».

Ξεκίνησε κάνοντας μόντελινγκ. «Και στάθηκα τυχερή. Σε μία από τις πρώτες δουλειές μου ένας φωτογράφος εντυπωσιάστηκε από τον τρόπο που ήξερα να ποζάρω. Γιατί, αν και Ευρωπαία, πόζαρα ως Ινδή. Με ρώτησε λοιπόν αν είχα έρθει στη χώρα του για να γίνω ηθοποιός. Του απάντησα ότι αυτό είναι το όνειρό μου. «Ωραία», μου είπε, «θα σε έχω στο μυαλό μου». Μετά από τρεις μήνες με πήρε τηλέφωνο. Μου μίλησε για έναν σκηνοθέτη που αναζητούσε μία ηθοποιό για να ενσαρκώσει τον ρόλο μιας γυναίκας με καταγωγή μισή από την Ινδία και μισή από ξένη χώρα. Μου έστειλαν το σενάριο, να προετοιμάσω τέσσερις σκηνές. Δούλεψα με έναν φίλο μου την προφορά. Το βράδυ πριν από την οντισιόν δεν έκλεισα μάτι. Ηξερα ότι αυτή ήταν η ευκαιρία μου. Ο σκηνοθέτης έμεινε πολύ ικανοποιημένος, τον προβλημάτιζε όμως η προφορά μου. Τον πλησίασα και του είπα: «Θα τα καταφέρω. Θα είμαι τέλεια, αρκεί να μου δώσεις έναν δάσκαλο να με βοηθήσει λίγο με την προφορά». Γέλασε. Του άρεσε νομίζω η αυτοπεποίθησή μου».

Ετσι η Ελισάβετ πήρε τον ρόλο για το κωμικό θρίλερ «Μickey Virus» (2013). Ηταν η αρχή της καριέρας της. Αργότερα, η συμμετοχή της στο «Bigg Boss», ένα από τα πιο δημοφιλή reality της Ινδίας, ουσιαστικά μια παραλλαγή του «Big Brother», εκτόξευσε τη δημοφιλία της. Οι προτάσεις για ταινίες και για τηλεοπτικές σειρές έρχονταν βροχή, με μερικά από τα δημοφιλή φιλμ στα οποία έχει συμμετάσχει να έχουν προβληθεί και από την πλατφόρμα του Netflix, όπως για παράδειγμα η δραματική ταινία «Malang – Unleash the Madness» (2020). Την ίδια στιγμή εντυπωσίασε και το τηλεοπτικό κοινό στη σειρά «The Verdict – State Vs Nanavati» παραγωγής 2019, η οποία βασίζεται σε μια πολύκροτη δικαστική υπόθεση που συγκλόνισε την Ινδία το 1959, όταν ένας αξιωματικός του Ναυτικού σκότωσε τον εραστή της γυναίκας του.

Αυτή τη στιγμή έχει στα σκαριά τρεις ταινίες. «Η μία μάλιστα προορίζεται για το Netflix και πρωταγωνιστώ δίπλα σε έναν μεγάλο αστέρα του Μπόλιγουντ. Τα συμβόλαια έχουν υπογραφεί, αλλά δεν μου επιτρέπεται να ανακοινώσω περισσότερα αυτή τη στιγμή» αναφέρει. Το 2021 θα βγουν στις κινηματογραφικές αίθουσες δύο ακόμη ταινίες της: το «Paris, Paris» και το «Βutterfly». «Kαι για τις δύο μάλιστα πραγματοποιήσαμε μέρος των γυρισμάτων στην Αθήνα» εξηγεί. «Ουσιαστικά πραγματεύονται το ίδιο θέμα, την ιστορίας μιας κοπέλας που αποφασίζει να πραγματοποιήσει τον μήνα του μέλιτος μόνη της, όταν ο γάμος της ακυρώθηκε. Η διαφορά είναι ότι η μία είναι γυρισμένη στα χίντι και η άλλη στα κανάντα». Ναι, η Ελισάβετ αφού πλέον μιλά άπταιστα χίντι και την προτιμούν ακόμη και για ρόλους καθαρόαιμης Ινδής, περνάει και σε άλλες διαλέκτους της αχανούς χώρας.

Πόσο εύκολο είναι όμως να εδραιωθείς στη βιομηχανία του Μπόλιγουντ; «Ως ξένος πρέπει να κοπιάσεις τριπλά, να δουλέψεις πάρα πολύ σκληρά» απαντά. «Χρειάζεται γερό στομάχι, μια σταθερή ψυχολογία. Να καταλάβεις την κουλτούρα, τους ανθρώπους. Απαιτείται πολύ ταλέντο, αλλά και υπομονή ώστε να περιμένεις την κατάλληλη ευκαιρία. Να μην τα παρατήσεις. Γιατί και για εμένα υπήρξαν στιγμές που ήθελα να γυρίσω σπίτι μου. Φυσικά χρειάζεται και τύχη. Πολλές φορές μπορεί να σε εγκρίνει ο σκηνοθέτης, αλλά να μη σε θέλει ο παραγωγός ή ο συμπρωταγωνιστής σου. Είναι ένα περίπλοκο σύστημα».

«Αλήθεια, το κίνημα #MeToo είχε αντίκτυπο στην Ινδία;» τη ρωτώ. «Ναι. Γυναίκες ηθοποιοί μίλησαν ευθαρσώς. Εγώ ευτυχώς έχω σταθεί τυχερή και δεν έχω βρεθεί αντιμέτωπη με τέτοιες συμπεριφορές, γιατί πραγματικά δεν ξέρω πώς θα το αντιμετώπιζα. Πιθανότατα να έμπαινα σε ένα αεροπλάνο και να γύριζα πίσω στη Σουηδία» αναφέρει.

Την Ινδία την αγαπά βαθιά. «Είναι μια χώρα χαοτική, μια χώρα αντιθέσεων, αλλά τη λατρεύω. Είναι τόσο εξωτική, τόσο όμορφη. Και αγαπώ το γεγονός ότι οι άνθρωποί της ξέρουν να προσαρμόζονται, δεν βαδίζουν μόνο «by the book». Στην Ινδία αν θέλεις να κάνεις κάτι, θα βρεις τον τρόπο να το πραγματώσεις. Δεν είναι όπως στη Σουηδία που άμα σου πουν ότι κάτι δεν γίνεται, δεν μπορείς να κάνεις τίποτα για αυτό. Εδώ οι άνθρωποι θα σου πουν: «Εντάξει. Θα το δούμε. Κάτι θα κάνουμε», και αυτή η ευελιξία μού αρέσει πολύ».

Την ίδια στιγμή δεν κρύβει βέβαια ότι και το Χόλιγουντ πλέον την ενδιαφέρει. «Χωρίς να αφήσω όμως το Μπόλιγουντ. Μου έχει προσφέρει τόσα πολλά. Ηταν τόσο γενναιόδωρη η Ινδία μαζί μου. Νομίζω ότι η αγάπη για την υποκριτική μέσα μου μεγαλώνει. Θέλω να κάνω ταινίες στην Ελλάδα, στη Γαλλία σε όλον τον κόσμο. Εκανα πρόσφατα μια ταινία μικρού μήκους στη Σουηδία. Να εξερευνήσω νέες γλώσσες. Με ενδιαφέρει και η σκηνοθεσία, ενώ δεν σου κρύβω ότι γράφω ιστορίες, σενάρια».

Η σχέση με την Ελλάδα

Η χώρα μας βρίσκεται βαθιά μέσα στην καρδιά της. Η καταγωγή της είναι από το χωριό Πρόχωμα, κοντά στη Θεσσαλονίκη. «Προσπαθώ να την επισκέπτομαι κάθε καλοκαίρι. Το όνειρό μας με τον αδελφό μου είναι να ζήσουμε κάποια στιγμή στην Ελλάδα. Φέρει κάτι το μαγικό. Εχει πάθος, έχει ρυθμό, έχει ιστορία» αναφέρει. Ο πατέρας της έπαιζε στο σπίτι μουσική, ρεμπέτικα, σμυρναίικα, λαϊκά: «Ισως για αυτό αγαπώ τόσο και την ινδική μουσική, γιατί υπάρχουν συγγένειες. Μετά το σχολείο πολλές φορές πήγαινα και έμενα στο σπίτι του παππού μου και της γιαγιάς μου. Είναι Πόντιοι. Εγώ με αυτές τις ιστορίες μεγάλωσα. Οταν ακούω και χορεύω ποντιακά η καρδιά μου τρέμει. Θυμάμαι κάποια στιγμή όταν ζούσα στη Σουηδία έβαλα σε έναν Ελληνα να ακούσει ποντιακή μουσική. Δεν του άρεσε. Αυτομάτως ακυρώθηκε μέσα μου ως άνθρωπος. Πώς είναι δυνατόν να μη δημιουργούνται συναισθήματα εντός σου, να μη σε καταλαμβάνει αυτός ο πόνος, η ιστορία αυτής της μουσικής;».