Επί διακυβέρνησης ΝΔ αναδεικνύεται το δόγμα «νόμος και τάξη» ως κεντρικός άξονας διαμόρφωσης πολιτικής. Είναι άραγε η εφαρμογή αυτού του δόγματος ένας παράγοντας που μπορεί να μετασχηματίσει θετικά την κοινωνία μας; Στο ερώτημα αυτό μπορούμε να απαντήσουμε από τη σκοπιά της ψυχολογίας με βάση τις αντίθετες προσεγγίσεις της συμπεριφοριστικής και της ανθρωπιστικής ψυχολογίας, αλλά και με γνώμονα την προσέγγιση της θεωρίας αυτοπροσδιορισμού (Self-Determination Theory). Εξάλλου φαίνεται ότι οι διαφορετικοί πολιτικοί σχηματισμοί αντιμετωπίζουν τους πολίτες στη βάση άρρητων ψυχολογικών παραδοχών.
Η προσέγγιση του συμπεριφορισμού υποστηρίζει ότι η επιβολή περιορισμών και τιμωριών, δηλαδή ο πυρήνας του δόγματος «νόμος και τάξη», πράγματι θα συμβάλει στη μείωση ή στην εξάλειψη ανεπιθύμητων συμπεριφορών. Η επιβράβευση, στον αντίποδα, θα συμβάλει στην αύξηση των επιθυμητών συμπεριφορών. Σε πολιτικό επίπεδο, αυτή η επιβράβευση έρχεται υπό τη μορφή της εγκαθίδρυσης της αριστείας ως κυβερνητικής προτεραιότητας: οι άριστοι πρέπει να επιβραβεύονται. Σε αδρές γραμμές, το δόγμα «νόμος και τάξη» και η αριστεία αποτελούν κυβερνητικούς πυλώνες μιας συμπεριφοριστικής προσέγγισης απέναντι στον πολίτη. Η τιμωρία στις περιπτώσεις παρεκτροπής και η επιβράβευση στις περιπτώσεις συμμόρφωσης συγκροτούν επί της ουσίας την τρέχουσα βασική κυβερνητική συνταγή παραγωγής πολιτικών θέσεων. Ωστόσο, στην ψυχολογία έπαψε να είναι κραταιό το μοντέλο του συμπεριφορισμού από τη δεκαετία του 1960.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
