Διόδωρος

Λαός και pochette

20 Οκτωβρίου την Κυριακή – αποφράδα ημέρα του πελοποννησιασμού: οι Τρεις Ναύαρχοι κατέστρεψαν και τον τουρκοαιγυπτιακό στόλο στο Ναβαρίνο και το σχέδιο των Μεχμέτ Αλή – Ιμπραήμ να στείλουν τους Πελοποννήσιους στην Αίγυπτο και να την εποικίσουν με Βεδουίνους και Φελάχους.

Αν είχαν εξελιχθεί σωστά τα πράγματα, σήμερα η Αίγυπτος θα είχε πελοποννήσιο πρόεδρο και πρωθυπουργό και θα ήταν μέλος της ΕΕ, ενώ οι σημερινοί Πελοποννήσιοι θα πολεμούσαν μεταξύ Τίγρη και Ευφράτη.

l Μου φαίνεται ότι ήταν σωστή η αισιόδοξη πρόβλεψή μου πως όλοι οι πολέμαρχοι και οι πολιτικοί της Ανω Μεσοποταμίας βρήκαν τρόπους να υπάρξει κλείσιμο win-win – άλλωστε, δεν έμεναν πολλά ακόμη να καταστραφούν. Και όταν φθάνεις στο μηδέν, για να μην πω στο «απόλυτο μηδέν» της Φυσικής, είναι εύκολο να θριαμβολογείς μετά για «πρόοδο» – όπως ακριβώς έκανε και ο Αλέξης Τσίπρας μετά το 2015.

Ο οποίος έγινε απολύτως δεξιός και οπαδός της θεωρίας των προσωπικοτήτων: δήλωσε πως ήταν «ο βασικός πρωταγωνιστής αυτής της πολύ σημαντικής περιόδου» – ντροπή! Και ο λαός; Ο ακοίμητος φρουρός της δημοκρατίας, οι μάζες που γράφουν την Ιστορία; Τι απέγινε ο λαός, σύντροφε Αλέξη; Τον έβαλες στο τσεπάκι μαζί με την ποσέτ να σε ψηφίζει κάθε τέσσερα χρόνια;

Ευκαιρίας δοθείσης

Τους θεωρητικούς του ΣΥΡΙΖΑ λυπάμαι: ιστορικούς, φιλοσόφους, κοινωνιολόγους, καθηγητάδες – τόσοι Αλτουσέρ, τόσοι Γκράμσι, τόσοι Λακλάου, …για να τους λέει ο Τσίπρας πως είναι ο βασικός πρωταγωνιστής της Ιστορίας… Και δεν αυτοκτόνησε ούτε ένας συριζαίος θεωρητικός, ημερολόγιό μου: σιωπηλοί, θλιμμένοι, με τρόπους σεμνούς θα διασκεδάζαμε όλοι στην κηδεία.

l Αντιθέτως, με πέντε χρόνια καθυστέρηση, διχάζονται θεωρητικοί και πρακτικοί Συριζαίοι αν ήσαν έτοιμοι ή όχι να κυβερνήσουν το 2015 – λες και δεν είναι έτοιμος όλος ο κόσμος και ντουνιάς να καθίσει σε καρέκλα υπουργική ή σε έδρανο βουλευτικό και να απολαμβάνει τα προνόμια των αξιωμάτων. Λες και δεν είναι καθένας μας έτοιμος να κληρονομήσει ένα εκατομμύριο ευρώ… ή να κερδίσει στο Τζόκερ δέκα εκατομμύρια.

Το θέμα είναι όταν σου παρουσιάζονται τέτοιες ευκαιρίες να μην τις χάνεις – ε, δεν την έχασαν την ευκαιρία τους τα παιδιά της Κουμουνδούρου.

l Οπως δεν έχασε την ευκαιρία να γίνει πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου ο τυχοδιώκτης Μπόρις Τζόνσον – αφού για αυτό ζούσε, για τούτο τάχθηκε υπέρ του Brexit, για τούτο με μανία πολέμησε την Τερέζα Μέι, για τούτο κραύγαζε «στις 31, εκτός», με την ίδια θέρμη που προ αμνημονεύτων ετών κάποιοι φώναζαν εδώ «στις 18, σοσιαλισμός».

Αλλά αν χάσει το Σάββατο την ψηφοφορία για την έγκριση της συμφωνίας του, τελειώνει και o ίδιος πολιτικά και η ιστορία του Brexit – μακάρι, γιατί το Ηνωμένο Βασίλειο πρέπει να μείνει στην Ηνωμένη Ευρώπη, για το καλό και των δύο πλευρών.

Φράγκοι και Βυζαντινοί

Παρασύρθηκα, το θέμα μου είναι η Πελοπόννησος, τα Αγια Χώματα όπου βρίσκομαι από την περασμένη εβδομάδα, ημερολόγιό μου, για να τακτοποιήσω το αμαρτωλό Κτηματολόγιο – συνεχώς μου στέλνει απειλητικά μηνύματα ο Γιώργος Πιτσιλής της ΑΑΔΕ: μην αμελείς, ως τις 31 Οκτωβρίου έχεις προθεσμία· μετά σου παίρνουμε τα αμπελοχώραφα του παππού σου.

Χάσαμε λοιπόν την Αίγυπτο και την ευκαιρία να γίνουμε συνεχιστές των Πτολεμαίων αλλά και εδώ που μείναμε, δεν είναι ούτε μικρά ούτε ασήμαντα αυτά που επιτυγχάνουμε: σε μεγαλοπρεπή τελετή στην Αγιασοφιά στέφθηκαν μεγάλοι άρχοντες οι νικητές και μικρότεροι άρχοντες οι ηττημένοι των δημοτικών εκλογών – όχι στην Αγιασοφιά της Ισταμπούλ, ούτε στην αεκτζίδικη Αγιασοφιά που ετοιμάζεται στη Νέα Ισταμπούλ, όπως θα ήταν σωστό να λέγεται στο εξής η Νέα Φιλαδέλφεια.

Στη φραγκική καθολική Αγιασοφιά της Ανδραβίδας, τον καθεδρικό ναό της παλιάς πρωτεύουσας του Πριγκιπάτου του Μορέως, έγινε η στέψη, χοροσταντούντων των βυζαντινών ορθόδοξων αρχιερέων της Ηλείας και προεξαρχούσης – ποιας άλλης; – της τελευταίας Βιλλεαρδουΐνης πριγκίπισσας, της Ιζαμπώς!

l Εγινε μια προσπάθεια να ζωντανέψει ο μαρμαρωμένος πρίγκιπας Γοδεφρείδος Βιλλεαρδουίνος, προ-προ-προ-πάππος της Ιζαμπώς, αλλά δεν απέδωσε.

Βέβαια, η Αγιασοφιά είναι μνημείο αρχαιολογικό, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να χρησιμοποιείται για τέτοιες μεγαλειώδεις τελετές – υποθέτω μάλιστα ότι ο επόμενος δήμαρχος Αθηνών θα ορκιστεί στον Παρθενώνα. Μπορεί και η επόμενη κυβέρνηση, θα είναι ευκαιρία να επισκεφθούν επιτέλους την Ακρόπολη οι οικογένειες των υπουργών που θα προστρέξουν με τα καλά τους.

Διακόσια χρόνια ελληνικού κράτους μάς οδήγησαν σε κάτι που δεν γινόταν ποτέ επί δύο αιώνες: να γίνονται τελετές με βυζαντινό τυπικό για την εγκαθίδρυση των δημάρχων – για τούτο θεωρώ τρομερό ιστορικό ατύχημα ότι δεν μας μετέφεραν στην Αίγυπτο του Μεχμέτ Αλή, ημερολόγιό μου.

Μικρά Παρίσια

Επειδή όμως ουδέν κακόν αμιγές καλού, χάρη στην αναγέννηση του βιλλεαρδουινικού φράγκικου παρελθόντος, έχουν γίνει «Μικρά Παρίσια» κώμες, πόλεις και χωριά της Ηλείας: στην πρωτεύουσα της Γαλλίας, όταν έπαιρνες καφέ δεν σου έφερναν νερό, έπρεπε να το παραγγείλεις. Και αν έλεγες απλώς «νερό, σας παρακαλώ», έφερναν εμφιαλωμένο. Και αν έλεγες «νερό της βρύσης θέλω», το έφερναν αλλά ξίνιζαν τα μούτρα οι σερβιτόροι.

Ε, λοιπόν, και στον κάμπο της Ηλείας μόνο νερό σε πλαστικό μπουκάλι, που το έχουν μεταφέρει από εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά, σερβίρουν πλέον με τον καφέ, το φαγητό, το παγωτό, το γλυκό – πάει εκείνη η χρυσή εποχή που όχι μόνο έδεναν τα σκυλιά με τα λουκάνικα αλλά πρόσφεραν και νερό με την πορτοκαλάδα.

Και δεν διαμαρτύρεται κανείς, ούτε καν οι οικολογιστές, ούτε καν οι συριζαίοι που είναι κάθετα και οριζόντια αντίθετοι με την «εμπορευματοποίηση του νερού» και την εκχώρηση της ΕΥΔΑΠ ή άλλων εταιρειών ύδρευσης στο παμφάγο κεφάλαιο.

l Καλοκαίρι, να πίνεις νερό και να σου το χρεώνουν, αυτό στην Αίγυπτο δεν το κάνουν. Και αποδεικνύεται ξανά ότι η Ναυμαχία του Ναβαρίνου μάς κατέστρεψε τους Πελοποννήσιους.

l Το θέμα όμως είναι ότι με τούτα και με εκείνα έχω εγκαταλείψει το γυμναστήριο· θα μου βάζει απουσίες ο Σωτήρης, θα με αφήσει ανεξεταστέο, θα με βάλει να ξανακάνω το πρόγραμμα από την αρχή – πρέπει να επιστρέψω το συντομότερο στο Αρχιπέλαγος, ημερολόγιό μου.