Δημήτρης Σουκαράς, Με δύναμη από το Ηνωμένο Βασίλειo

Κλασικός κιθαρίστας με έδρα το Ηνωμένο Βασίλειο, θεωρείται από τους υποσχόμενους μουσικούς της γενιάς του. Ενδιαφέρεται να επεκτείνει το ρεπερτόριο της κιθάρας καλώντας μια σειρά κορυφαίων συνθετών από όλον τον κόσμο να συνθέσουν για αυτήν. Με τα projects που δημιουργεί, νέες συνθέσεις και διασκευές, καθώς και μέσω των συνεργασιών με άλλους performers και συνθέτες, προσπαθεί να επαναπροσδιορίσει τη σχέση μεταξύ κλασικής κιθάρας και κοινού. Αυτό το διάστημα είναι υποψήφιος διδάκτορας στο Πανεπιστήμιο του Σάρεϊ. Απόφοιτος της Βασιλικής Ακαδημίας Μουσικής του Λονδίνου, ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές σπουδές του και το Advanced Diploma με Διάκριση. Και ο κατάλογος των διακρίσεων και των συνεργασιών του δεν τελειώνει.

Ο λόγος για τον Δημήτρη Σουκαρά, ο οποίος παρουσίασε προσφάτως το άλμπουμ «Roots», το οποίο εκδόθηκε προς τα τέλη της περασμένης χρονιάς από τη δισκογραφική εταιρεία NAXOS. Ο κιθαρίστας μιλάει στο BHMAgazino για τη σχέση του με τη μουσική, για τις ρίζες του αλλά και για τα επόμενα σχέδιά του. Το «Roots» δημιουργήθηκε και ηχογραφήθηκε μεταξύ Λονδίνου και Αθήνας και ήταν ο τρόπος του να εξερευνήσει και να διευρύνει τους καλλιτεχνικούς του ορίζοντες. Συμμετέχουν το Audentia Ensemble (σύνολο μουσικών από τις τρεις μεγαλύτερες Μουσικές Ακαδημίες του Λονδίνου), η αυστραλή mezzo-soprano Lotte Betts-Dean, ο αμερικανός μαέστρος Ryan Bair και το ελληνικό κουαρτέτο L’ Anima. «Μέσα από προσωπική ενδοσκόπηση γεννήθηκε η ιδέα για το άλμπουμ» σημειώνει ο Δημήτρης Σουκαράς και συνεχίζει: «Είχα την ανάγκη για τη δημιουργία ενός άλμπουμ με νέα μουσική μέσα από την προσωπική συνεργασία μου με ανθρώπους από διαφορετικά μουσικά backgrounds. Ηθελα να δημιουργήσω έναν δίσκο με αναφορά στα διαφορετικά ήδη μουσικής που έχουν ανθίσει στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια. Αισθάνθηκα έντονα την ανάγκη να συνεργαστώ με συνθέτες με σκοπό να έρθω σε επαφή με το υλικό (τα έργα) κατά τη διάρκεια της δημιουργίας του».

Χατζιδάκις, Ραβέλ και Beatles

Οι επιρροές του σχετίζονται, όπως είναι φυσικό, με το οικογενειακό περιβάλλον: «Γεννήθηκα και μεγάλωσα σε μουσική οικογένεια. Ως παιδί τα ακούσματά μου μπορώ να πω ήταν αρκετά «αντιφατικά»… Χατζιδάκις, Θεοδωράκης, Ξαρχάκος, Μαρκόπουλος, Πλάτωνος μέχρι Χρήστου, Μπετόβεν, Μπαχ, Ραβέλ, έως Πιατσόλα, Πιοβάνι, Σεζάρια Εβόρα και Beatles. Πάντοτε αισθανόμουν ότι για εμένα η μουσική γύρω από μία κοινή αισθητική είναι μία. Αυτό το οποίο συνδέει όλους τους καλλιτέχνες που προανέφερα είναι ότι ήταν ειλικρινείς με το υλικό τους. Βρέθηκα σε ένα σημείο που με είχε κουράσει (εκτός από πολύ λίγες εξαιρέσεις) η δισκογραφία της κιθάρας και γενικά της «κλασικής μουσικής», δεν συνδεόταν με αυτό που βιώνω γύρω μου και δεν με συγκινούσε πια, έτσι λοιπόν οδηγήθηκα σε μία αναζήτηση των δικών μου «ριζών». Eνιωσα την ανάγκη να πάω «πίσω», στα πρώτα ακούσματά μου, στην πρώτη επαφή με το μουσικό όργανο, προσπαθώντας να αναβιώσω τον ενθουσιασμό. Αυτό με οδήγησε στην πραγματικότητα σε μια καλλιτεχνική αναζήτηση. Πρώτον, της μουσικής που με εκφράζει να παίζω και να ανακαλύπτω και, δεύτερον, ενός πιο δημιουργικού ρόλου ως μουσικού εκτελεστή».

Το «Roots», όπως σημειώνει ο ίδιος, «είναι άλμπουμ που απευθύνεται σε όλους όσοι έχουν ένα ενδιαφέρον να ανακαλύψουν νέα πράγματα στον χώρο των τεχνών. Σίγουρα κάποιοι δεν έχουν αυτό το ενδιαφέρον και έτσι δεν τους αφορά. Δεν είναι κακό αυτό. Δεν χρειάζεται να επικοινωνούμε με όλους. Δεν είναι απαραίτητο να κατανοούμε ό,τι παρακολουθούμε ή ακούμε, αρκεί να επιτρέψουμε στον εαυτό μας να αφεθεί σε αυτό το ερέθισμα και, ποιος ξέρει, ίσως μια μέρα ξεκλειδώσει κάτι μέσα μας». Δύσκολο να μπει το «Roots» κάτω από μια συγκεκριμένη ταμπέλα. Ο Δημήτρης Σουκαράς απαντά: «Η αλήθεια είναι πως δεν ξέρω εάν πρόκειται για ένα άλμπουμ κλασικής μουσικής… εγώ αισθάνομαι ότι πρόκειται για έναν πειραματικό δίσκο σύγχρονης μουσικής. Είναι ένα πολυστυλιστικό άλμπουμ, ένα αντιθετικό άλμπουμ. Δεν έχω συναντήσει ως ακροατής άλλο αντίστοιχο άλμπουμ (σε αυτό το είδος μουσικής), με τόσο μεγάλες διαφορές στις συνθέσεις που περιλαμβάνει. Αγγίζει ένα ευρύ φάσμα της σύγχρονης μουσικής δημιουργίας. Αισθάνομαι πως οι αντιθέσεις και οι αντιφάσεις του προγράμματος αντικατοπτρίζουν την έκθεσή μας στον κόσμο που ζούμε σήμερα».

Ο δημιουργός περιγράφει το «Roots» «ως γεωγραφικά ελληνικό άλμπουμ. Πρόκειται για τέσσερα νέα έργα για κιθάρα από έλληνες συνθέτες και μας δείχνει ξεκάθαρα τις διαφορετικές πορείες που έχει πάρει η μουσική στην Ελλάδα σήμερα. Η θεματολογία των έργων επίσης συνδέεται με την Ελλάδα. Το έργο του Πέτρου Κλαμπάνη «Ariadne’s Duality» βασίζεται στον μύθο της Αριάδνης, τα Χαϊκού του Φίλιππου Τσαλαχούρη (σε δική του μουσική και ποίηση) είναι ένας κύκλος τραγουδιών στην ελληνική γλώσσα. Στο «Allegory of the Tragic Hero» του Ιάσονα Μαρούλη η κιθάρα αντιπροσωπεύει τον τραγικό ήρωα αρχαίας τραγωδίας που συγκρούεται με τους νόμους της μοίρας. Επίσης, ακούγονται τα θέματα τραγουδιών του Μάνου Χατζιδάκι».

Παράλληλα με τη δισκογραφία ή τις άλλες εργασίες του, ακολουθεί και ακαδημαϊκή καριέρα: «Aυτή τη στιγμή είμαι διδακτορικός φοιτητής στο Πανεπιστήμιο του Σάρεϊ. Ασχολούμαι με τον ρόλο του μουσικού εκτελεστή μέσα από τη δημιουργία νέων έργων για κιθάρα από μη κιθαριστές συνθέτες. Παράλληλα, εργάζομαι ως καθηγητής κιθάρας στο Λονδίνο και στην Ελλάδα». Οσο για τα επόμενά του σχέδια: «Κατ’ αρχάς, ετοιμάζω τον προγραμματισμό για την εφετινή Σειρά Συναυλιών MUΣΑ όπου έχω την καλλιτεχνική διεύθυνση και τις οποίες οργανώνει ο Δήμος Κορινθίων. Παράλληλα, συνεργάζομαι στενά με τους συνθέτες Clarice Assad, Belle Chen, Ιάσονα Μαρούλη, Ιωάννη Παναγιώτου στο πλαίσιο του διδακτορικού μου project και του νέου μου άλμπουμ, το οποίο προβλέπεται να ηχογραφηθεί το 2023. Ετοιμάζομαι για μερικές συναυλίες με το ντουέτο μου με τη Lotte Betts-Dean τον Φεβρουάριο και τον Μάρτιο στην Αγγλία, ενώ τον Απρίλιο θα έχω τη χαρά να συμπράξω ως σολίστ με την Ορχήστρα ACADEMICA Αθηνών υπό τη διεύθυνση του Νίκου Αθηναίου σε τέσσερις συναυλίες στην Ελλάδα».