Οσο περνά ο καιρός και ξεκαθαρίζει η υπόθεση του σκανδάλου των ομολόγων, φανερώνεται ο ρόλος των προσώπων και αποκαλύπτονται οι συνδέσεις αλλά και οι πιθανοί δεσμοί.
Από τη σύμβαση έκδοσης του κρυφού ομολόγου μεταξύ του υπουργείου Οικονομίας και της JΡ Μorgan και κυρίως από τη συμφωνία ανταλλαγής, από το περίφημο swap που στηρίζει την έκδοση του συγκεκριμένου τίτλου, καθίσταται σαφές ότι οι υπεύθυνοι του Γενικού Λογιστηρίου προσέφεραν εν γνώσει τους στην αμερικανική τράπεζα το εργαλείο για την πραγματοποίηση των υπερκερδών και δευτερογενώς την ευκαιρία στους πολλούς ενδιαμέσους για την παραγωγή του διακινηθέντος «μαύρου» χρήματος.
Αντιστοίχως, είναι απολύτως φανερό ότι οι έχοντες την ευθύνη ελέγχου των ασφαλιστικών ταμείων έκαναν ό,τι είναι δυνατόν προκειμένου να συντονισθούν οι δυνάμεις και να εξασφαλισθούν εγκαίρως, πολλούς μήνες πριν από την έκδοση των τίτλων, οι αγοραστές.
Είναι σίγουρο πια ότι χρηματιστές και τα ασφαλιστικά ταμεία συντονίστηκαν, προσυνεννοήθηκαν και προσυμφώνησαν την αγορά των τίτλων και μόνο όταν αυτό επιβεβαιώθηκε εκδόθηκαν οι επίμαχοι τίτλοι.
Σε εκείνο δε το πρώτο στάδιο στήθηκε και ο μηχανισμός διανομής των προμηθειών. Αυτό προκύπτει από την ημερομηνία ίδρυσης στα νησιά Κέιμαν της εταιρείας που διένειμε τις βαλίτσες, όπως ήδη γνωρίζει ο τέως εισαγγελεύς κ. Γ. Ζορμπάς.
Γίνεται φανερό από τα παραπάνω ότι πολλοί συνέβαλαν στην παραγωγή, στη διάθεση και στη διακίνηση των επίμαχων τίτλων. Αποφασιστική υπήρξε η συμβολή όλων των εμπλεκομένων παραγόντων και μηχανισμών στα πολλά στάδια και περιοχές του σκανδάλου. Λογική κατόπιν αυτών η κυβερνητική δυστοκία στην απόδοση πολιτικών και άλλων ευθυνών, και μάλλον προβληματική η επιμονή ορισμένων να δείχνουν ως μόνη ζώνη ευθυνών το υπουργείο Απασχόλησης.
Μόνο έτσι άλλωστε εξηγείται και η στάση του πρωθυπουργού κ. Κ. Καραμανλή. Ποιον να πιάσει και ποιον να αφήσει;
Μεγάλα τα διλήμματα που αντιμετωπίζει και ακόμη μεγαλύτεροι οι κίνδυνοι από τυχόν μονομερή απόδοση ευθυνών.
