O Αντώνης Διαματάρης, εξέχων παράγων των αποδήμων στις ΗΠΑ, εκδότης και επιχειρηματίας, αγνώστου ηλικίας, καθώς σε δύο βιογραφικά του αναφέρονται δύο ημερομηνίες γέννησης (1950 και 1959), απολύθηκε τελικώς από τη θέση του υφυπουργού Εξωτερικών εν πτήσει προς την Αυστραλία. Ο τέως υφυπουργός επιβιβάστηκε στο αεροπλάνο ως στέλεχος της κυβέρνησης με αποστολή να πρωτοστατήσει σε δεκάδες εκδηλώσεις και επαφές με τους ομογενείς της Αυστραλίας και αποβιβάστηκε ως απλός πολίτης. Το μάλλον εξευτελιστικό τέλος που είχε η συντομότατη πολιτική του καριέρα οφείλεται στην αποκάλυψη της γελοίας μικροαπάτης που επιχείρησε στο επίσημο βιογραφικό του που είναι αναρτημένο στο σάιτ του υπουργείου. Τι μεσολάβησε, όμως, από τη στιγμή που κυβερνητικός εκπρόσωπος επιχείρησε να δώσει τέλος στο σούσουρο με το ανύπαρκτο πτυχίο από το φημισμένο Κολούμπια, με τη ρητή διαβεβαίωση «το θέμα θεωρείται λήξαν», έως τη στιγμή που ο Πρωθυπουργός πήρε τη σκληρή απόφαση να παύσει με τόσο μειωτικό τρόπο έναν σημαντικό παράγοντα που ήταν και στενός συνεργάτης του αείμνηστου πατέρα του;
Οπως ακριβώς και με τους διοικητές των νοσοκομείων, το θέμα έθιγε τον πυρήνα της εκσυγχρονιστικής ρητορικής του ίδιου του Πρωθυπουργού. Η αξιοκρατία και η αριστεία κουρελιάστηκαν με τις επιλογές των διοικητών, αλλά τότε κρίθηκε ότι αν ο Κ. Μητσοτάκης αποφάσιζε να ανακαλέσει την όλη διαδικασία το κόστος θα μεγάλωνε. Επιλέχθηκε η μέθοδος των τριμηνιαίων ελέγχων αποδοτικότητας ως σωσίβιο της αξιοκρατίας. Εκτιμήθηκε ότι η διαβεβαίωση «αν δεν πετύχουν τους στόχους φεύγουν χωρίς αποζημίωση» θεράπευε κάπως τις αρνητικές εντυπώσεις από το παλαιοκομματικής κοπής πάρτι των διορισμών. Εκδορά ή βαθύτερη πληγή στην αξιοπιστία των κυβερνητικών διακηρύξεων, η ζημιά συνέβη.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
