Τα μέσα και οι ψηφιακές συσκευές αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι του σύγχρονου κόσμου. Τα οφέλη αυτών των συσκευών, αν χρησιμοποιηθούν κατάλληλα και με μέτρο, μπορεί να είναι εξαιρετικά. Ωστόσο, οι έρευνες έχουν δείξει ότι ο χρόνος που περνάμε με την οικογένεια, τους φίλους και τους δασκάλους μας διαδραματίζει κομβικό ρόλο στην προαγωγή της μάθησης και της υγιούς ανάπτυξης. Σε έναν κόσμο λοιπόν όπου τα παιδιά «μεγαλώνουν ψηφιακά» είναι σημαντικό να τα βοηθήσουμε να μάθουν με σωστό τρόπο την έννοια της ψηφιακής χρήσης. Οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί κατέχουν σημαντικό ρόλο στην εκμάθηση αυτών των δεξιοτήτων.
Στην αντίπερα όχθη, η υπερβολική χρήση και κατάχρηση μπορεί να οδηγήσει σε δυσλειτουργικές συμπεριφορές, με σημαντικό αντίκτυπο τόσο στη σωματική όσο και στην ψυχοσυναισθηματική υγεία των παιδιών και εφήβων. Η συζήτηση για την ύπαρξη μιας διαταραχής με το όνομα «εξάρτηση από το Διαδίκτυο» ξεκίνησε ήδη από τα μέσα της δεκαετίας του ’90, αρχικά σε συνδυασμό με τον παθολογικό τζόγο και με αρκετή δόση χιούμορ. Από τότε η συζήτηση συνεχίζεται, με κάποιους ερευνητές να πιστεύουν ότι η εξάρτηση από το Διαδίκτυο αποτελεί μία μόνο διάσταση της εξάρτησης από την τεχνολογία γενικότερα. Αλλες απόψεις βλέπουν τη διαδικτυακή εξάρτηση ως σύμπτωμα άλλων διαταραχών, όπως κατάθλιψη, ιδεοψυχαναγκαστική-καταναγκαστική διαταραχή, διαταραχή ελέγχου παρορμήσεων. Με την έκδοση του DSM-V (2013) η εξάρτηση από το Διαδίκτυο αναγνωρίστηκε επισήμως ως ψυχική διαταραχή.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
