«Δεν με ενδιαφέρει να επιστρέψουμε στην προηγούμενη κερδοφορία»

Αναμφισβήτητα ο κλάδος που επλήγη περισσότερο από τον κορωνοϊό είναι αυτός της φιλοξενίας. Νησιά που κάθε καλοκαίρι έσφυζαν από ζωή τώρα μένουν σχεδόν έρημα, με μόνες αναλαμπές – για μερικά – τα Σαββατοκύριακα. Σε χειρότερη θέση οι προορισμοί που στηρίζονταν κυρίως σε εισαγόμενο τουρισμό και κρουαζιέρα. Ενας από αυτούς η Σαντορίνη. Και ποιος καταλληλότερος να μας μιλήσει για την κατάσταση στο νησί από τον Δημήτρη Τσίτουρα;

Νομικός, επίτιμος πρόξενος της Γαλλίας στη Σαντορίνη, ένας σημαντικός συλλέκτης έργων τέχνης και ιδιοκτήτης του exclusive ξενοδοχείου The Tsitouras Collection, ο κ. Τσίτουρας έχει ζήσει την ευημερία των τελευταίων χρόνων αλλά και όλες τις κρίσεις: «Είμαι από τους παλαιότερους που δραστηριοποιούνται τουριστικά στη Σαντορίνη. Εκανα το ξενοδοχείο το 1988, όταν ο τουρισμός περνούσε και πάλι μια τεράστια κρίση, με τα χρήματα της οικογένειάς μου, χωρίς δάνεια. Και σε πείσμα της τότε τάσης, με τις μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες των 60 κλινών, εγώ έφτιαξα 18. Ηταν μια τεράστια υπέρβαση, αλλά ήθελα να επενδύσω στον υψηλού επιπέδου τουρισμό. Εστίασα στην ποιότητα. Επηρεάστηκα πολύ από την ιδιοκτήτρια του Elounda Beach Hotel, την Ελένη Νάκου, η οποία θεωρώ ότι μαζί με τον σύζυγό της άλλαξαν το τουριστικό τοπίο της Κρήτης. Σε όλα τα δωμάτια του ξενοδοχείου υπάρχουν έργα τέχνης του 19ου αιώνα, ενώ το έμβλημά μας, που κυριαρχεί παντού, είναι το δάφνινο στεφάνι που σχεδίασε για εμάς ο Γιάννης Τσαρούχης και συμβολίζει την αιώνια φιλία, την αρμονία, την ομορφιά, τον έπαινο και τη δόξα. Το 1989 νοίκιασε όλο το συγκρότημα ο Τζιάνι Βερσάτσε και ακολούθησαν χάρη σε αυτό πέντε εξώφυλλα στη διεθνή βίβλο της μόδας». Από εκεί και έπειτα η επιτυχία για τον Δημήτρη Τσίτουρα ήταν δεδομένη. Από το ξενοδοχείο έχουν περάσει πλήθος διάσημων  προσωπικοτήτων, μεταξύ αυτών οι Κατρίν Ντενέβ, Πέδρο Αλμοδόβαρ, Ολυμπία Δουκάκη, Χιου Τζάκμαν, Μάικλ Τζέι Φοξ, Μοσκίνο, Ζαν-Πολ Γκοτιέ κ.ά.

Επανεκκίνηση σε νέα βάση

Το εφετινό καλοκαίρι όμως είναι διαφορετικό: «Το νησί είναι άδειο. Εμείς ανοίξαμε, αλλά για να μη βγούμε από την αγορά. Παρ’ όλα αυτά, δεν με ενδιαφέρει να επιστρέψει η Σαντορίνη στην προηγούμενη κερδοφορία της, αλλά σε μια νέα ποιότητα ζωής, κυρίως για τους κατοίκους. Δεν μπορεί ένας γιατρός που διορίστηκε στη Σαντορίνη να βρει σπίτι να μείνει. Και να μπορεί να το πληρώσει, δεν υπάρχουν. Ο δήμαρχος σκέφτηκε να φτιάξει καινούργια μικρά σπίτια για τους ανθρώπους αυτούς, για τους δημοσίους υπάλληλους. Δεν είμαι Σαντορινιός, αλλά τη Σαντορίνη την επισκέπτομαι από το 1968. Τότε ήταν ένας ξεχασμένος τόπος. Ο,τι έχει γίνει οφείλεται κυρίως στους κατοίκους της, οι οποίοι πάντοτε προσφέρουν για το νησί τους. Από την πολιτεία όμως έχω απογοητευτεί πολλές φορές. Να σας δώσω ένα παράδειγμα: Εχει δημιουργηθεί ένα μεγάλο πρόβλημα τώρα με τα υγειονομικά πρωτόκολλα. Τετραπλασιάστηκαν τα απορρίμματα. Τι πρόβλεψη έχουν κάνει για αυτά που δεν μπορούν να πάνε στα κοινά σκουπίδια; Υπάρχει κατάλληλη υποδομή στο νησί; Επίσης, ένα διαχρονικό πρόβλημα, οι μεγάλες μονάδες που χτίζονται. Πού θα κυκλοφορήσει ο κόσμος; Πού θα επεκταθεί η πόλη με την άναρχη δόμηση; Υπάρχει καλντέρα; Εχουν γίνει τεράστια λάθη. Τα χρήματα, π.χ., από τις ανασκαφές στη Σαντορίνη δεν επενδύθηκαν στο νησί, αλλά πήγαν σε κοινό εθνικό ταμείο. Πιστεύω όμως ότι τώρα είναι μια σπουδαία ευκαιρία, αν κινηθούμε σωστά, να δημιουργήσουμε μια πολύ καλύτερη κατάσταση στο νησί, βασισμένη σε νέα δεδομένα».