«Δεν επιθυμώ μια επιτυχία πατώντας επί πτωμάτων»

Είναι άμεση, δυναμική, αληθινή και οξυδερκής. Ανθρωπος με πολύ χιούμορ, που δεν φοβήθηκε ποτέ να δείξει τα συναισθήματά της μπροστά στις κάμερες. Η ειλικρίνειά της «σπάει» την οθόνη και αγγίζει τους τηλεθεατές. Συστήθηκε στο τηλεοπτικό κοινό το 2004 και έκτοτε έχει διαγράψει μια λαμπρή πορεία στον τομέα της ψυχαγωγίας.

Λίγο πριν από την πρεμιέρα της στο Mega, που θα γίνει το Σάββατο 18 Σεπτεμβρίου στις 14.00, η Κατερίνα Καραβάτου μιλάει στο «Βήμα».

Τι γεύση σάς άφησε το εφετινό καλοκαίρι;

«Το εφετινό καλοκαίρι ήταν πολύ δύσκολο. Πάρα πολύ δύσκολο για όλους μας και σε όλα τα επίπεδα. Ακόμα και οι άνθρωποι που δεν επλήγησαν από τις καταστροφές, ακόμα και οι άνθρωποι που δεν είχαν προσωπικές απώλειες, όλοι αισθανθήκαμε πως πρέπει ενωμένοι να παλέψουμε για να μπορέσουμε να ζήσουμε σε έναν καλύτερο κόσμο. Με διάλογο, με όπλο την παιδεία, με γνώμονα το κοινό καλό και τη συνεννόηση, οφείλουμε να παλέψουμε για μια καλύτερη ζωή».

Ο Σεπτέμβριος σας βρίσκει σε νέο τηλεοπτικό σπίτι. Πώς αισθάνεστε για τη συνεργασία σας με το Mega;

«Αισθάνομαι γεμάτη, δυνατή και αισιόδοξη. Ηταν μια πολύ δύσκολη χρονιά αυτή που πέρασε για μένα και η εξέλιξη αυτή με γέμισε μεγάλη χαρά. Υστερα από πολλές περιπέτειες ήρθε αυτή η νέα συνεργασία με ανθρώπους που ξέρω και εμπιστεύομαι. Νιώθω πως μου δίνεται μια μεγάλη ευκαιρία και θα ήθελα να ανταποδώσω την αγάπη που μου δείχνουν».

Τι να περιμένουν οι τηλεθεατές από τη νέα σας εκπομπή;

«Νομίζω πως πια οι προγραμματικές δηλώσεις δεν έχουν κανένα νόημα. Παλαιότερα έλεγα πολλά, τα πίστευα. Περνώντας τα χρόνια κατάλαβα πως το μόνο που θα ήθελα να πω είναι ότι η εκπομπή μας θέλω να κρατήσει καλή παρέα στο κοινό με ουσία, κέφι, αξιοπρέπεια. Να είμαστε όλοι μας συντονισμένοι, ενωμένοι και εντός πραγματικότητας».

Στο πλευρό σας θα έχετε μια φίλη από τα παλιά. Πώς αισθάνεστε που θα βρεθείτε ξανά, μπροστά από τις κάμερες, με τη Μαρία Ηλιάκη;

«Ηταν κάτι που το ήθελα πολύ. Και ήθελα να συμβεί και από πιο πριν. Αυτό δεν κατέστη δυνατό, οπότε τώρα ήρθε η ώρα. Είναι για μένα το πιο σημαντικό σε μια δουλειά να βρίσκομαι με ανθρώπους που αγαπώ και ξέρω πως με αγαπούν και αυτοί. Με ανθρώπους με κοινούς στόχους, όνειρα και αισθητική. Εχω μεγάλη χαρά».

Την εφετινή σεζόν τα κανάλια επενδύουν στη μεσημεριανή ζώνη του Σαββατοκύριακου. Ο ανταγωνισμός αναμένεται σκληρός.

«Δεν ξέρω κάποια ζώνη στην τηλεόραση που δεν είναι ανταγωνιστική. Διαφοροποιούνται, ενδεχομένως, τα κοινά ή οι απαιτήσεις, αλλά κατά τα άλλα η τηλεόραση είναι πάντα ανταγωνιστική. Το θέμα είναι ποια είναι η δική μας στάση προς τη δουλειά και τους συναδέλφους μας. Ο κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός, προσφέρει αυτά που μπορεί και πρέπει να θέλει να γίνεται καλύτερος και να εξελίσσεται. Κάθε χρονιά είναι διαφορετική. Απαιτεί δουλειά, προσήλωση, σκέψη, γρήγορα αντανακλαστικά και αγάπη».

Ακρως ανταγωνιστική αναμένεται η εφετινή τηλεοπτική σεζόν στο σύνολό της. Αν και είναι αρκετά νωρίς για συμπεράσματα, καθώς δεν έχει ουσιαστικά αρχίσει, πώς πιστεύετε ότι θα μοιραστεί η πίτα εφέτος;

«Προβλέψεις, κατά τη γνώμη μου, δεν μπορούν να γίνουν εύκολα. Ελπίζω όμως και εύχομαι το Mega, ξεκινώντας μια πολύ μεγάλη προσπάθεια στην ψυχαγωγία, στην ενημέρωση και στη μυθοπλασία, να μπορέσει να κερδίσει την αγάπη των τηλεθεατών! Το αξίζει».

Εσείς είστε ανταγωνιστική;

«Εγώ είμαι ένας άνθρωπος που δεν αντέχει το ανταγωνιστικό περιβάλλον, όταν ειδικά αυτό είναι βάρβαρο και ανεξέλεγκτο. Πολλές φορές έχω αναρωτηθεί πώς βρίσκω τη δύναμη να κάνω αυτή τη δουλειά, σας το λέω ειλικρινά. Ο ανταγωνισμός στην προσωπική μου ζωή δεν υφίσταται, ούτε για αστείο. Αν ζούσα έτσι, θα υπέφερα. Στη δουλειά νομίζω ότι αισθάνομαι όπως και οι περισσότεροι επαγγελματίες: θέλω να πετυχαίνω τους στόχους μου, να προσφέρω ένα καλό αποτέλεσμα, να είμαι αξιοπρεπής και πάνω απ’ όλα εντάξει με τον εαυτό μου. Δεν επιθυμώ μια επιτυχία πατώντας επί πτωμάτων. Η δύναμη που σου δίνει μια αξιοπρεπής πορεία δεν συγκρίνεται με τίποτα».

Η ψυχαγωγία του Mega εφέτος είναι γυναικεία υπόθεση. Πώς το σχολιάζετε αυτό;

«Το βρίσκω υπέροχο! Οταν άρχισε να διαμορφώνεται το πρόγραμμα, σκεφτόμουν «μωρέ μπράβο, μωρέ μπράβο». Ξεκίνησε από την Ελένη, συνεχίστηκε με την Ελεονώρα, τη Σίσσυ, τη Δανάη, που ήταν από πέρυσι εδώ, και τη Μαρία. Είναι μια καταπληκτική συγκυρία και εύχομαι μέσα από την καρδιά μου να ευοδωθεί και να θριαμβεύσει».

Είστε αρκετά χρόνια στην τηλεόραση. Ποια είναι η σχέση σας μαζί της;

«Εχω υπάρξει μεγάλος τηλεορασάκιας, για να είμαι ειλικρινής. Είμαι αυτός ο τύπος που μόλις έμπαινε στο σπίτι, άνοιγε την τηλεόραση. Ετσι, για την παρέα. Δεν είχα σκεφτεί ποτέ ότι θα δουλέψω για αυτήν. Αυτό που έχει αλλάξει είναι ότι τώρα παρακολουθώ τηλεόραση αλλιώς. Οχι τόσο αγνά όσο πριν. Βλέπω πίσω από τις λέξεις και τα πλάνα…».

Πώς διαχειρίζεστε την κριτική και τα κακόβουλα σχόλια;

«Προσωπικά, πιστεύω στους καλούς τρόπους και στην ευγένεια. Το θεωρώ και δική μου υποχρέωση αλλά και των άλλων ανθρώπων. Επίσης, έχω μάθει να αναλαμβάνω την ευθύνη των λόγων μου και των λαθών μου. Είμαι ένα δημόσιο πρόσωπο και κρίνομαι. Αυτό είναι δεδομένο. Η στοχοποίηση όμως, η αγένεια, οι κακόβουλες επιθέσεις, οι κατάρες και με επηρεάζουν και είναι κάτι που διαχειρίζομαι πολύ δύσκολα. Δεν είμαι από εκείνους που διαβάζουν κάτι, δεν τους αγγίζει και το προσπερνούν. Προσπαθώ να ξεχωρίζω τις απόψεις από το ύφος και τον τρόπο διατύπωσής τους και να τις αξιολογώ αναλόγως».

Ο χώρος της τηλεόρασης είναι εύκολος για μια γυναίκα; Εχετε αισθανθεί ότι σας υποτιμούν εξαιτίας του φύλου σας;

«Το «μπροστά της τηλεόρασης» θα μπορούσα να πω πως είναι σχετικά γυναικοκρατούμενο. Το «πίσω» από τις κάμερες είναι άλλη υπόθεση. Δεν έχω αισθανθεί να με υποτιμούν λόγω φύλου. Αν είχε συμβεί, θα το αντιμετώπιζα με θάρρος και δύναμη. Παλαιότερα, νομίζω, θα το είχα αποδεχθεί με θλίψη. Είναι σπουδαίο ότι στις ημέρες μας οι γυναίκες σιγά-σιγά καταλαμβάνουμε τον χώρο που μας ανήκει και βρίσκουμε το θάρρος να μιλήσουμε και να υπερασπιστούμε τα δικαιώματά μας. Παρ’ όλα αυτά, βλέπω ότι χρειάζεται πολύ μεγάλη προσπάθεια ακόμη».

Εξακολουθείτε να μην κάνετε σχέδια για το μέλλον;

«Ναι, συνεχίζω να το πηγαίνω μέρα με τη μέρα. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι δεν προσπαθώ, δεν κοιτώ μπροστά και δεν ελπίζω».