Ελληνοαμερικανή τρίτης γενιάς, η Αρτεμις Λεοντή, καθηγήτρια Νέων Ελληνικών στην Εδρα του Τμήματος Κλασικών Σπουδών του Πανεπιστημίου του Μίσιγκαν στις ΗΠΑ, μεγάλωσε έχοντας από τα βιβλία των γονιών της μια εικόνα της Εύας Πάλμερ, της πρώτης συζύγου του Αγγελου Σικελιανού, ως της πιο φλογερής φιλελληνίδας μετά τον λόρδο Μπάιρον. Η ανάγνωση του αυτοβιογραφικού Ιερού πανικού και των ερωτικών επιστολών της προς τη σύντροφό της Νάταλι Μπάρνεϊ ήταν η αρχή για να υποψιαστεί τα πολλά ανεξιχνίαστα πρόσωπα της Εύας. Από το 2007, με μεθοδική έρευνα που ξεκίνησε από το Αρχείο της Εύας Σικελιανού στα Ιστορικά Αρχεία του Μουσείου Μπενάκη, άρχισε να ξετυλίγει μέσω των γραπτών και των υλικών τεκμηρίων ένα νήμα το οποίο, περνώντας και από τους φακέλους της άγνωστης αλληλογραφίας της Εύας που βρίσκεται στα Αρχεία του Κέντρου Μικρασιατικών Σπουδών, την οδήγησε σε μια ανασκαφή σε αρχεία πολλών ανθρώπων στην Ελλάδα, στη Γαλλία και στην Αμερική. Το αποτέλεσμα της έρευνας ήταν μια βιογραφία, που κυκλοφορεί τώρα και στα ελληνικά, Εύα Πάλμερ-Σικελιανού. Υφαίνοντας τον μύθο μιας ζωής (εκδ. Πατάκη), μεταφρασμένη γλαφυρά από την Κατερίνα Σχινά, στην οποία η Λεοντή σκιαγραφεί το πορτρέτο μιας γυναίκας πολύ πιο σύνθετης από την παθιασμένη φιλελληνίδα που διοργάνωσε με τον Σικελιανό τις Δελφικές Γιορτές. Σε μια βραδινή διαδικτυακή συνομιλία από το Σικάγο, συζητήσαμε για αυτή τη ρευστή προσωπικότητα, πολύ επίκαιρη στην εποχή μας, και την ιστορία της, η οποία «δεν είναι μόνο μια ελληνική αλλά και μια αμερικανική ιστορία, είναι η ιστορία μιας ζωής που ξετυλίχθηκε και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού και πήρε συγκεκριμένη μορφή μεταπολεμικά εξαιτίας του Ψυχρού Πολέμου και της παρέμβασης της Αμερικής στην ελληνική πολιτική ζωή».
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
