Το πρώτο ελληνικό δοκίμιο εμπνευσμένο από την εμπειρία του ιού είναι το «Πανδημία, Βιοπολιτική και Δικαιώματα – Ο κόσμος μετά τον COVID-19» (εκδ. Καστανιώτη), που υπογράφεται από τον Ξενοφώντα Κοντιάδη, καθηγητή στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και πρόεδρο του Κέντρου Ευρωπαϊκού Συνταγματικού Δικαίου – Ιδρύματος Τσάτσου. Στο κέντρο της ανάλυσης και του στοχασμού του συγγραφέα είναι το εργαλείο της βιοπολιτικής, έτσι όπως το είχε ορίσει και περιγράψει ο γάλλος φιλόσοφος Μισέλ Φουκό. Πρόκειται για τις τεχνικές ρύθμισης και διαχείρισης της ζωής, της αρρώστιας, της επιθυμίας, του θανάτου, της υγιεινής, του φύλου, της γεννητικότητας κ.λπ. Κατά τον συγγραφέα, «η διαχείριση της πανδημίας του 2020 αποτελεί την ευρύτερη, την εντατικότερη και ίσως την πιο αναγκαία άσκηση βιοπολιτικής στην Ιστορία», καθώς τέσσερα δισεκατομμύρια άνθρωποι σε όλον τον πλανήτη τέθηκαν ταυτόχρονα σε περιορισμό. Ενα πλανητικό lockdown.
Στα πέντε κεφάλαια του βιβλίου ο Κοντιάδης θίγει θέματα που κυριαρχούν σήμερα στον παγκόσμιο διάλογο. H πανδημία ως πλευρά της κοινωνίας του ρίσκου, της κοινωνίας της διακινδύνευσης, έτσι όπως την έχει περιγράψει ο Ούλριχ Μπεκ στο ομότιτλο βιβλίο του. H θεσμική μορφή που παίρνουν οι βιοπολιτικές παρεμβάσεις και πώς το κράτος πρόληψης περιορίζει δικαιώματα και ελευθερίες εν ονόματι της προστασίας της ζωής. H αξιολόγηση των ρυθμίσεων με γνώμονα τα ανθρώπινα δικαιώματα έτσι όπως αυτά κατοχυρώνονται στα Συντάγματα και στις διεθνείς συμβάσεις. Ποιες είναι οι επιπτώσεις της πανδημίας στην ιδιωτικότητα και στον δημόσιο χώρο. Και, τέλος, πώς σχετίζεται η πανδημία με την υποχώρηση της παγκοσμιοποίησης, την εξασθένηση της αμερικανικής ηγεμονίας και την ενίσχυση του κράτους-έθνους.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
