Ασπρη μέρα ξέξασπρη

Τι ωραία εβδομάδα ήταν αυτή! Μπορεί και η καλύτερη της δεκαετίας – ωραίο, λευκό, απάτητο καλά στρωμένο χιόνι αντικρύσαμε μόλις μας άνοιξαν τις πύλες για να μπούμε στο Πεδίο Αρεως – μάζευαν οι εργαζόμενοι πεσμένα κλαδιά και δέντρα για να μη χτυπήσουμε, καλή τους ώρα.

Και πριν φθάσουμε, καθώς είχαμε πάρει τη Σπετσών και κατεβαίναμε προς το Πάρκο, τι να δω – εκχιονιστικό! Ναι, ημερολόγιό μου, εκχιονιστικό με προτεταμένο φτυάρι σαν τον δρόμο σε πλάτος, μάζευε το χιόνι του Αρχιπελάγους μας. Αισθάνθηκα ρίγος: κάτοικος Κοπεγχάγης, Στοκχόλμης, κάτι τέτοιο. Γίναμε Σκανδιναβία του Νότου, επιτέλους.

Ευτυχία στο Πάρκο. Κρύα ανάσα χωρίς μάσκα. Ζεστές μπότες απρέ σκι. Ζεστά ρούχα. Γάντια αδιάβροχα. Κουκούλα βαθιά ως τα μάτια. Νιφάδες χορεύουν συνέχεια. Παιδιά παίζουν χιονοπόλεμο. Μεγάλοι φτιάχνουν χιονάνθρωπους. Μαγεμένοι μαύροι από την υποσαχάρια Αφρική, πρώτη φορά βλέπουν χιόνι. Ευτυχισμένοι υπερβόρειοι λευκοί που ξαναβλέπουν χιόνι.

Ευτυχία. Ολοι έχουμε έναν τουλάχιστον λόγο να είμαστε καλά. Στα βόρεια προάστια όμως δεν έχουν ηλεκτρικό, δεν έχουν νερό, μου λέει το ραδιόφωνο από το κινητό – ας έμεναν στο κέντρο να έχουν απ’ όλα.

Μπούφος στον ώμο, Κανέλλα προηγείται να ανοίγει δρόμο στο χιόνι, μην πέσουμε σε τρύπα. Και βλέπω από μακριά να κατηφορίζει τη λεωφόρο με τις προτομές του ’21 η ρόδα του Ντα Βίντσι με τη γυναίκα του Βιτρούβιου να στροβιλίζεται σαν επίγεια νιφάδα μέσα της. Πάμε, φώναξα· τρέχουμε τώρα.

Πολτοποιώντας την τέχνη

Πού να την προλάβουμε… Η δίμετρη ρόδα έφθασε στην πλατεία με τον Νότη Μπότσαρη, έστριψε και κύλησε προς το άγαλμα του Κωνσταντίνου. Στα βουνά κάνουν σκι, η Βιτρουβία κάνει ρόδα στο Πάρκο, ημερολόγιό μου.

Αλλά στα Βόρεια Προάστια δεν πάνε καλά και ενοχλήθηκε, δυσφορεί, θύμωσε το Μέγαρο Μαξίμου – το ίδιο ακριβώς διαβάζαμε κάθε τρεις και λίγο επί Καραμανλή του Μικρού έως Ελάχιστου: θύμωνε με τα κακά και στραβά του κράτους που κυβερνούσε ο «Κωστάκης». Παρίστανε τον θείο του, τον επιλεγόμενο και Θεό, μπροστά στον καθρέφτη: θα εξαπέλυε κεραυνούς τιμωρίας εναντίον των ενόχων, αυτών που δεν ήσαν στο ύψος του μεγαλείου του. Μετά έπινε λίγο ξίδι και του περνούσε.

Ανησυχώ λοιπόν διαβάζοντας ξανά ότι «το  Μέγαρο Μαξίμου ενοχλήθηκε, δυσφορεί, θύμωσε» επειδή έμειναν χωρίς νερό και ηλεκτρικό στα Βόρεια Προάστια, επειδή έπεσαν δέντρα που έπρεπε να είχαν κόψει, επειδή έπεσαν πάνω σε καλώδια της ΔΕΗ που κανείς δεν νοιάστηκε να προφυλάξει. Και φοβάμαι μήπως και ο νυν πρωθυπουργός πάρει ξίδι και του περάσει.

Ο Αλέξης Τσίπρας, για να του περάσει, μετά την κυριολεκτική εκατόμβη στο Μάτι δεν ήπιε ξίδι, πήρε γερμανό καθηγητή – Γιόχαν Γκέοργκ Γκόλνταμερ – και του ανέθεσε να του εξηγήσει τα αίτια. Ετοίμασε έκθεση ο άνθρωπος, την παρέλαβαν πανηγυρικά Τσίπρας – Βούτσης και μετά, σε λαμπρή τελετή, υπό τους ήχους μεγαλειώδους ταρατατζούμ της μπάντας του Ναυτικού, την πέταξαν στα σκουπίδια την έκθεση.

Η επιτροπή Γκόλνταμερ είχε πει το απλό: με 45 συναρμόδιους φορείς για την πρόληψη πυρκαγιών – και για την κατάσβεση 17 φορείς που ανήκουν σε 6 υπουργεία και πρέπει να ασκήσουν 11 διαφορετικές αρμοδιότητες, πυρκαγιές δεν αντιμετωπίζονται. Και για τις χιονοπτώσεις αντίστοιχο θα είναι το καθεστώς, φαντάζομαι.

Αλλά αν οι εκάστοτε ένοικοι του Μαξίμου συνεχώς συζητούν πότε θα κάνουν εκλογές, πού να τους μείνει καιρός να δουν τι θα γίνει με τις άλλες θεομηνίες, αυτές που προκαλεί η φύση;

Πρέπει όμως να παραδεχθώ και τα καλά της πολιτικής, μεγαλώνουμε αεί διδασκόμενοι, ημερολόγιό μου: με αφορμή τον στίχο για τους «νέους με τα πρησμένα πόδια που τα έλεγαν αλήτες» μάθαμε από τον Αλέξη Τσίπρα ότι το μέγα ελυτήριον άσμα «Αξιον Εστί» γράφτηκε για τους Λαμπράκηδες.

Σύμφωνα με πηγές της Κουμουνδούρου, ο «Υμνος εις την Ελευθερία» κάποιου Σολωμού γράφτηκε για τον ΕΛΑΣ και η «Ρωμιοσύνη» του συντρόφου Ρίτσου για τους Αγανακτισμένους της πλατείας Συντάγματος.

Πολτός· όλη η ιστορία, η τέχνη, ο πολιτισμός, πολτός πολιτικός· να βάζεις μέσα την κουτάλα και ό,τι πιάσεις να το μοιράζεις σε συσσίτια για αλαλάζοντα πλήθη.

Ζητά διακομματική διοίκηση στην ΕΡΤ ο ΣΥΡΙΖΑ – γιατί να μην κάνει κάθε κόμμα το δικό του κανάλι; Θα είναι η αρχή για να κάνει κάθε κόμμα το δικό του κράτος, να σταματήσουν οι ανταγωνισμοί.

Δεν είναι τόσο έντονοι, ευτυχώς: παλιότερα τα κόμματα απείχαν από εκλογές και είχαμε διχασμούς και εμφυλίους· τώρα απέχουν από κανάλια και ξεδιψάμε για πολιτική στα ριάλιτι.

Υποκατάσταση εισαγωγών

Αλλη λύση θα ήταν να εφαρμοστεί μετά από 50 έτη η «έκθεση Χιου Γκριν», πρώην γενικού διευθυντή του BBC – η πρώτη έκθεση ξένου εμπειρογνώμονα για τα δεινά που προκαλούν οι έλληνες πολιτικοί στο κράτος που κυβερνούν και δικαίως ενταφιάστηκε. Περιμένεις από βόρειους προτεστάντες και αγγλικανούς να γράψουν κάτι της προκοπής; Χάθηκε ένας Τούρκος, Αλβανός, Βούλγαρος, Σέρβος να μας ανοίξει τα μάτια;

Για τον κορωνοϊό, κάτι λένε ότι τα εμβόλια δεν τα πάνε καλά με τη νοτιοαφρικανική μετάλλαξη – ε, να μην πάρουμε από αυτή. Να κάνει υποκατάσταση εισαγωγών η κυβέρνηση: δική μας μετάλλαξη που δεν θα χρειάζεται καν εμβόλιο για να περνάει η κοβίντ. Αν ήταν ο Παύλος Πολάκης επί της Υγείας, θα είχε ήδη γίνει.

Υπομονή χρειάζεται – και χρήμα για να αντέχουν οι άνεργοι, τα κλειστά μαγαζιά, οι κλειστές βιοτεχνίες, οι κλειστές βιομηχανίες, τα κλειστά γραφεία, τα κλειστά θέατρα, αίθουσες συναυλιών, κινηματογράφοι, εκθέσεις, μουσεία, μπαρ, καφενεία.

Κοντεύω να ξεχάσω πώς είναι να πηγαίνεις σε μέρη όπου υπάρχουν πολλοί άνθρωποι μιλάνε, χαιρετιούνται, χαμογελάνε. Βαριά η καλογερική.

Αλλά ρόδα είναι και γυρίζει και η ζωή· θα συντονιστούμε με τους κύκλους της και όλα θα πάνε καλύτερα.

ΓΡΑΜΜΑΤΟΚΙΒΩΤΙΟ

Οταν κάποιος, στα τελευταία 30 χρόνια, έχει ρίξει 1.399+ επιστολές στο γραμματοκιβώτιο τούτο, δείχνει ότι για την περίπτωσή του δεν υπάρχει εμβόλιο. Σπανίζει τέτοια μούρλια…
ΑΒΑΔΑΙΟΣ, ΑΕΡΑΣ ΤΑ ΕΤΗ…

Ας μην πέσουν ακόμη οι μάσκες, Διόδωρε, γιατί θα αποκαλυφθεί η πικρή αλήθεια· για ουκ ολίγους, νυν ευτυχείς – καθότι λιγότερο ευειδείς ή και ηλικιωμένους – μασκοφόρους.
ΣΤΑΥΡΟΣ, ΠΡΟΣΩΠΙΔΟΦΟΡΟΣ

Αγαπητό Διόδωρο, συγχαρητήρια: ενώ είσαι πολύ νέο, γράφεις σαν παλιά καραβάνα. Εμείς που είμαστε γέροντες στα πρώτα -ήντα μπορεί τότε να μη βαφτίζαμε τις κακοκαιρίες αλλά από τότε έτρεχαν Τράγκες και Κουρήδες πίσω από κάθε εξουσία.
ΦΩΤΗΣ, ΦΙΛΩΤΑΣ ΦΛΩΡΙΝΑΣ

Οταν ποθείς ένα «Ναι» και επειδή δεν το αποκτάς ασκείς βία, όσα «ναι» και αν επιδιώξεις μετά, οι Ερινύες θα τα μεταμορφώνουν σε «Οχι».
ΛΕΥΤΕΡΗΣ Ο ΑΜΟΡΓΙΝΟΣ

Με αφορμή την αυξανόμενη τάση των ανθρώπων στην εποχή του κορωνοϊού να καταφεύγουν στον θεό για βοήθεια, παραθέτω τα τελευταία επιδημιολογικά δεδομένα από το Lancet: παγκοσμίως, κανένας ασθενής δεν θεραπεύτηκε ποτέ από καμία θρησκεία.
ΒΑΣΙΛΗΣ ΓΙΟΥΤΣΟΣ, ΑΘΗΝΑ

Καθημερινά δηλώνουμε στους υπολογιστές ότι δεν είμαστε ρομπότ. Σε κάποιες δημόσιες υπηρεσίες είναι το δύσκολο: να αποδείξουμε πως δεν είμαστε ελέφαντες.
ΜΑΚΕΔΩΝ ΕΚ ΓΟΡΤΥΝΙΑΣ

Κάποιοι προτιμούσαν να κλείσουν την εθνική οδό οι διπλωμένες νταλίκες και ακόμα πιο «καλά» τα τρακτέρ των αγροτών. Από κοντά και το ΚΙΝΑΛ. Μακαρία η οδός, λάθος ο δρόμος.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΗΤΑΚΟΣ, ΛΑΡΙΣΑ

Για όσους αναρωτιούνται πότε τελειώνει το lockdown, παραφράζω ρήση της Θάτσερ: Το lockdown τελειώνει όταν τελειώνουν τα χρήματα των άλλων.
ΠΑΝΟΣ ΑΡΓΥΡΗΣ, ΕΝΤΑΥΘΑ

Hi (κάλης) – Fi (λιππίδης). Υψηλής πιστότητας αρσενικό δίδυμο για παράσταση «Ντον Τζοβάνι» α λα «Πενήντα-Πενήντα». Πενήντα «παλιάς κοπής», πενήντα «κακιάς κοπής» και εκατό τοις εκατό «κακέκτυπης κόπιας».
ΚΩΣΤΑΣ ΤΡΙΒΟΛΗΣ, ΓΛΥΦΑΔΑ

Κλωτσιά ο κουτσός, ε.
Γ. Κ., ΚΥΜΗ

Πανέτοιμος ήταν ο κρατικός μηχανισμός, άρκεσε μία αβλεψία για ν’ αμαυρώσει τη λαμπρή εικόνα: δεν ειδοποιήθηκε περί αυτού η Μήδεια…
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΤΣΕΧΙΑΣ