Πολύ τραβάει η αναμέτρηση με τον ιό, κλείνουμε χρόνο σε λίγο· αν ήταν τα χρόνια τα παλιά, εγώ θα είχα ήδη πεθάνει από την κορωνοΐωση και εσύ θα είχες γλιτώσει από εμένα, ημερολόγιό μου. Θα είχα γλιτώσει κλεισούρες, καραντίνες, μάσκες και κυρίως την αναμονή για το εμβόλιο – είχαν δίκιο αυτοί που έδειραν τον σταθμάρχη του μετρό στην Ομόνοια επειδή τους έκανε παρατήρηση ότι δεν φορούσαν μάσκα: Πόσο καιρό θα μείνουμε, πόσο βαθιά θα εισχωρήσουμε στη σκοτεινή επιδημική σήραγγα;
Ψυχή που είναι να βγει να τη βγάλουμε να ησυχάσει – έπρεπε λοιπόν να τον είχαν αποτελειώσει τον σταθμάρχη με τις βάρβαρες κλοτσιές τους. Δεν θα πεθάνει έτσι ή αλλιώς; Και αν όχι τώρα, στην ουρά για το εμβόλιο, σε κάποιες δεκαετίες οπωσδήποτε. Γιατί να περιμένει ως τότε και να βασανίζεται; Γιατί όλοι να περιμένουμε και να βασανιζόμαστε;
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
