Ο επιζήμιος για τα εθνικά μας συμφέροντα επηρεασμός των δυτικών μας συμμάχων, όπως τον περιγράψαμε την περασμένη Κυριακή σε ό,τι αφορά την κατάληξη του Μακεδονικού στην ενδοτική προς τους Σλαβομακεδόνες Συμφωνία των Πρεσπών, υπήρξε διαχρονικά ακόμα πιο βαθύς και εν πολλοίς ανήκεστος σε ό,τι αφορά τη θέση της μουσουλμανικής μειονότητας της Θράκης στον εθνικό μας κορμό. Η μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο ένταξη της Βουλγαρίας στο κομμουνιστικό μπλοκ την είχε καταστήσει και πάλι ισχυρό παίκτη στην προσπάθεια υλοποίησης του σλαβικού ονείρου για έξοδο στο Αιγαίο. Και σε αυτό επιδιώχθηκε να αξιοποιηθεί η εθνική καταγωγή των Πομάκων της Θράκης, που εθεωρείτο ότι έχει βουλγαρικές ρίζες. Ετσι, οι ελληνικές κυβερνήσεις αφενός έκλεισαν ουσιαστικά τα προς Βουλγαρία σύνορα προκειμένου να αποτρέψουν τη σχετική βουλγαρική διείσδυση, αφετέρου παρεμπόδισαν με κάθε τρόπο την αναπαραγωγή και διάδοση του πομακικού γλωσσικού ιδιώματος, που συντηρείται μεταδιδόμενο από στόμα σε στόμα.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
