Από τη Γαλλία μάς έρχονται τα πιο πρωτότυπα και τα πιο παράξενα αστυνομικά μυθιστορήματα. Ορισμένοι από τους συγγραφείς της, οι πιο ταλαντούχοι, δεν πατάνε μόνο πάνω στα χνάρια του (Βέλγου) Ζορζ Σιμενόν και του Ζαν Πατρίκ Μανσέτ, του εισηγητή του λεγόμενου νεο-πολάρ, αλλά βάζουν στην αστυνομική λογοτεχνία τη δική τους σφραγίδα. Ενας από αυτούς, ο Μαρέν Λεντέν (γεννήθηκε το 1975 στο Ομπενά της Νοτιοανατολικής Γαλλίας), με σπουδές στα οικονομικά, στην πληροφορική και στην επικοινωνία, πρώην εργαζόμενος στη France Telecom, από όπου παραιτήθηκε λόγω της επιδείνωσης των συνθηκών εργασίας, στο Ο πόλεμος της ματαιοδοξίας ξεδιπλώνει την αφηγηματική του δεινότητα. Εχει εκδώσει πάνω από δέκα αστυνομικά μυθιστορήματα που συνδέονται με την επικαιρότητα, ενώ εδώ εμπνέεται από το κύμα των αυτοκτονιών δεκάδων εργαζομένων που σημειώθηκαν στον γαλλικό επικοινωνιακό κολοσσό το 2008 και το 2009 και συγκλόνισαν τη Γαλλία. Ωστόσο, στο παρόν μυθιστόρημα που διαδραματίζεται στο Τουρνόν, μια μικρή επαρχιακή πόλη στις όχθες του Ροδανού, τα θύματα δεν είναι ενήλικοι αλλά παιδιά, αγόρια και κορίτσια, που δίνουν τέλος στη ζωή τους με ποικίλους τρόπους, προκαλώντας ανησυχία και πανικό.
Στον πρόλογο του βιβλίου, ο συγγραφέας δίνει μια εικόνα από το κλειστοφοβικό κλίμα που επικρατεί στη συγκεκριμένη πόλη: «Ακολουθεί η λεωφόρος Μποκέρ με την πομπή από κολασμένες ψυχές γραπωμένες απ’ το τιμόνι των αυτοκινήτων τους». Αμέσως μετά, ένα παιδί δρασκελίζει το περβάζι του παραθύρου του δωματίου του και πηδάει στο κενό μουρμουρίζοντας «είμαστε όλοι υπεύθυνοι». Κι αυτό γίνεται μπροστά στον φακό μιας ψηφιακής βιντεοκάμερας που ο χειριστής της την κλείνει λίγο προτού το σώμα του παιδιού προσκρούσει στην άσφαλτο. Κι ύστερα η μικρή Μαριόν μπήγει ένα κουζινομάχαιρο στο λαιμό της, ενώ κάποιος βιντεοσκοπεί τη σκηνή από το απέναντι κτίριο. Ακολουθούν κι άλλες ανεξήγητες αυτοχειρίες παιδιών.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
