λα μοιάζουν να ξεκινούν κάπως τυχαία για εκείνον στα τέλη της δεκαετίας του ’80. Η αμερικανική «Vogue» ήθελε να τον δοκιμάσει. Ο Πίτερ Λίντμπεργκ αποφάσισε να στήσει τον φακό του σε μια παραλία. Μπροστά του μια σειρά νεαρών μοντέλων – ανάμεσά τους η Λίντα Εβαντζελίστα, η Κρίστι Τέρλινγκτον και η Τατιάνα Πάτιτζ. Ο αέρας φυσούσε στα μαλλιά τους και εκείνες φορούσαν μόνο λευκά πουκάμισα. Ηταν μια φωτογράφιση διάφανη που εστίαζε στο είναι και όχι σε ένα επιφανειακό φαίνεσθαι. Οταν οι συγκεκριμένες φωτογραφίες έφθασαν στα χέρια τής τότε διευθύντριας της «Vogue», Γκρέις Μιραμπέλα, εκείνη δεν έμεινε διόλου ευχαριστημένη. Ηταν λίγο πριν από τα 90’s και τα κραυγαλέα, μαξιμαλιστικά editorials μόδας αποτελούσαν την κυρίαρχη τάση. Τις έκλεισε σε ένα συρτάρι. Η δικαίωση για τον Λίντμπεργκ ήρθε λίγους μήνες αργότερα. Η Μιραμπέλα έφυγε και τη θέση της πήρε η Αννα Γουίντουρ. Βρήκε τις επίμαχες φωτογραφίες και ευθύς στο πρόσωπο του Λίντμπεργκ ανακάλυψε τον φωτογράφο του πρώτου της εξωφύλλου.
Κάπως έτσι τον Νοέμβριο του 1988 η αμερικανική «Vogue» κυκλοφόρησε με εξώφυλλο τη Μικαέλα Μπερσού φωτογραφημένη από εκείνον. Το μοντέλο φορούσε ένα jacket και ένα φθηνό τζιν που αποκάλυπτε την κοιλιά του. Η εικόνα έσπαγε κάθε κανόνα: τα μαλλιά της Μπερσού ήταν ανακατεμένα, τα μάτια μισόκλειστα, το πρόσωπό της ελάχιστα μακιγιαρισμένο. Οταν η φωτογραφία έφτασε στο ατελιέ ανήσυχοι οι γραφίστες ρωτούσαν: «Μα, μήπως έχει γίνει κάποιο λάθος;».
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
