Η Κατερίνα Χαρβάτη διαθέτει το χάρισμα της διήγησης. Διηγείται ωραίες ιστορίες για το πολύ μακρινό παρελθόν που καθόρισε το παρόν μας. Η καθηγήτρια Παλαιοανθρωπολογίας και διευθύντρια του Κέντρου Senckenberg Ανθρώπινης Εξέλιξης και Παλαιοπεριβάλλοντος στο Πανεπιστήμιο του Τίμπιγκεν (Tubingen) της Γερμανίας είναι ειδήμων στην εξέλιξη των Νεάντερταλ και των σύγχρονων ανθρώπων. Στη διάρκεια της τελευταίας εικοσαετίας, τα ευρήματά της έχουν αλλάξει τη θεώρησή μας τόσο για τους κοντινότερους εξελικτικούς συγγενείς μας όσο και για τη σχέση μας μαζί τους.
Αν μπορούσαμε όμως να ζητήσουμε από τη δεκαοκτάχρονη Κατερίνα Χαρβάτη να προβλέψει το επαγγελματικό της μέλλον, κανένα απολιθωμένο κρανίο δεν θα υπήρχε στη διήγηση. Οπως συχνά συμβαίνει με τα παιδιά που αριστεύουν σε όλα τα μαθήματα, η Κατερίνα μπήκε, επειδή μπορούσε, στην περίβλεπτη Νομική Σχολή του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών το 1988. Εξι μήνες μαθημάτων ήταν αρκετοί για να αντιληφθεί ότι δεν ήθελε να γίνει δικηγόρος. «Δεν ξέρω ποια θα ήταν η απόφασή μου αν είχα τότε τη δυνατότητα να δω πώς είναι η δουλειά του δικηγόρου. Μπορεί και να μου άρεσε. Ομως τα μαθήματα δεν ήταν θελκτικά και έτσι ξεγράφτηκα από τη Νομική προκειμένου την επόμενη χρονιά να φύγω για τις ΗΠΑ» μας είπε όταν τη συναντήσαμε την περασμένη εβδομάδα μετά την ομιλία της στο 5ο Συνέδριο της Πανελλήνιας Ενωσης Βιοεπιστημόνων.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
