Μετά το τέλος του καταστροφικού Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και μέσα από τις στάχτες του πολέμου προέκυψε μια καινοτόμος πρόταση που θα «λύσει» το γερμανικό πρόβλημα. Η πρόταση αυτή ήταν προϊόν των εργασιών της ομάδας που εργάστηκε γύρω από τον επιθεωρητή Σχεδιασμού της γαλλικής κυβέρνησης, τον Jean Monnet.
Η ιδέα ήταν να τεθούν υπό μία κοινή αρχή η παραγωγή και η διαχείριση του άνθρακα και του χάλυβα, απαραίτητων πόρων για την ανάπτυξη των βιομηχανιών. Tην πρόταση του Jean Monnet ανέλαβε να την προωθήσει πολιτικά ο Robert Schuman, ο υπουργός Εξωτερικών της Γαλλίας. Εξι κράτη (Γαλλία, Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας, Ιταλία, Βέλγιο, Ολλανδία και Λουξεμβούργο) αποδέχτηκαν το σχέδιο μιας «λειτουργικής» κοινότητας που θα είχε «υπερεθνικό» χαρακτήρα.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
