Στις αρχές του περασμένου καλοκαιριού οι κυβερνητικοί ένιωθαν πως ούριος άνεμος πνέει στα πανιά τους.
Υπολόγιζαν ότι η συμφωνία των Πρεσπών θα προσέθετε τους πόντους στην ευρωπαϊκή και στη διεθνή σκηνή, θα τους έδιδε τη δυνατότητα για σοσιαλδημοκρατικά ανοίγματα και ευρύτερη αναγνώριση.
Ακόμη θεωρούσαν ότι το επερχόμενο τέλος των μνημονίων θα αναγεννούσε τις προσδοκίες των πολλών ανθρώπων και θα δημιουργούσε ατμόσφαιρα αναγέννησης της οικονομίας.
Επιπλέον, πίστευαν ακράδαντα ότι στις αρχές Σεπτεμβρίου η ελληνική οικονομία, ακμαία και ισχυρή, με πανύψηλα δημοσιονομικά πλεονάσματα, θα έβγαινε επιτυχώς στις αγορές, στηριζόμενη σε ίδιες δυνάμεις και θα κέρδιζε την εκτίμηση των πάντων, επενδυτών και μη.
Επίσης, εδραία ήταν η πεποίθησή τους ότι, τούτων δοθέντων, θα κατάφερναν να πείσουν δανειστές και εταίρους ότι οι συντάξεις δεν χρειάζεται να περικοπούν από την αρχή του 2019. Πράγμα που θα τους επέτρεπε να ανακάμψουν πολιτικά και να οδεύσουν με αξιώσεις προς τις εθνικές εκλογές, με ορισμένους να θεωρούν ότι μπορεί να μετατρέψουν την αναμέτρηση ακόμη και σε ντέρμπι!
Λίγους μήνες αργότερα, στα μέσα Οκτωβρίου, τίποτε από εκείνα τα τόσο σπουδαία και αισιόδοξα δεν δείχνει επιβεβαιωμένο.
Η επίλυση του Μακεδονικού ετέθη υπό αίρεση και αμφιβολία μετά το δημοψήφισμα των γειτόνων. Ο Πρωθυπουργός απογοητεύτηκε και ο υπουργός Αμυνας ξεσάλωσε, με αποτέλεσμα εκεί που το όλο θέμα θα μετέφερε κέρδη, προκάλεσε εντάσεις και αναστατώσεις, μέχρι του σημείου να συζητείται το πρόωρο τέλος της παράταιρης συγκυβέρνησης και η αναζήτηση άλλων λύσεων.
Επιπροσθέτως, παρά το τέλος των μνημονίων, οι αγορές δεν άνοιξαν για την Ελλάδα, αντιθέτως μπορεί να πει κανείς ότι έκλεισαν. Τα επιτόκια των ελληνικών ομολόγων κατέστησαν την έξοδο απαγορευτική επί του παρόντος και οι αναφορές για τις συντάξεις μάλλον θεωρήθηκαν ένδειξη υποχώρησης του μεταρρυθμιστικού κύματος παρά οτιδήποτε άλλο.
Ετσι, η εμπιστοσύνη δεν κερδήθηκε και, αντί αυτής, επικράτησε και πάλι ατμόσφαιρα αμφισβήτησης. Η οποία τις τελευταίες μέρες εκφράστηκε με πίεση στον τραπεζικό τομέα, τα κενά του οποίου αποκαλύφθηκαν πρόωρα και πλέον απαιτείται νέος κύκλος εξυγίανσης, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τις επενδύσεις και τη χρηματοδότηση της οικονομίας.
Και το μέλλον των συντάξεων επίσης δεν ξεκαθάρισε, όπως υπόσχονταν οι κυβερνώντες. Παραμένει μετέωρο, αβέβαιο και επισφαλές.
Με αποτέλεσμα ούτε οι προσδοκίες να αναγεννηθούν ούτε το πολιτικό κλίμα να αλλάξει. Μέσα σε τρεις μήνες φαίνεται να χάθηκε για την κυβέρνηση ό,τι πήγε να κερδηθεί σε τρία χρόνια.
Τώρα όλα τελούν υπό αίρεση. Και η ισχυρή κυβέρνηση μοιάζει με χιλιομπαλωμένη κουρελού, ασθενής και ανίσχυρη να αντιμετωπίσει τις επερχόμενες χειμωνιάτικες θύελλες.
Τα καλοκαιρινά σχέδια απεδείχθησαν εντέλει όνειρα θερινής νυκτός. Συμβαίνει συχνά αυτό, ιδιαιτέρως σε σχήματα ατελή και υπερφίαλα.
Αποδεικνύεται για ακόμη μια φορά ότι χωρίς σχέδιο επαρκώς επεξεργασμένο, χωρίς πίστη και χωρίς κόπο τίποτε δεν αντέχει σε τούτη τη σύνθετη και απαιτητική εποχή.
Ας έχουν τον νου τους και οι επερχόμενοι. Κινδυνεύουν και αυτοί να υποπέσουν στα ίδια λάθη, να γίνουν θύματα της ευκολίας, της δήθεν άνεσης και του υφέρποντος λαϊκισμού που κατοικεί σε όλα τα ελληνικά κόμματα.