Στην αρχή του καλοκαιριού η κυβέρνηση «μέτραγε» τη φθορά του «Mακεδονικού» και υπολόγιζε ότι στην αρχή του φθινοπώρου, με το τέλος των μνημονίων και τις οικονομικές ευκαιρίες που υποτίθεται θα δημιουργούσε, θα μπορούσε όχι μόνο να ξεπεράσει το κύμα αμφισβήτησης, αλλά και να διαμορφώσει ισχυρή βάση εκλογικής ανάκαμψης.
Μεσολάβησε ωστόσο η φονική πυρκαγιά στο Μάτι, τα τραγικά αποτελέσματα της οποίας ενίσχυσαν το κλίμα αμφισβήτησης και αναίρεσαν σε μεγάλο βαθμό τα όποια ευεργετήματα από την «ελευθέρωση» της οικονομίας.
Αλλά και αυτή η υποτιθέμενη «ελευθέρωση» της οικονομίας δεν επαληθεύθηκε, καθώς οι αγορές δεν άνοιξαν ακόμη για την Ελλάδα, και το πουγκί του κ. Τσίπρα δεν είναι τόσο μεγάλο όσο υπολόγιζαν και ανέμεναν οι σεναριογράφοι του Μεγάρου Μαξίμου.
Οπως πάντα, έτσι και τώρα, η πραγματική ζωή αποδεικνύεται πιο σύνθετη και ικανή να ξεπερνά τα όποια σχέδια.
Συνέπεσαν το προηγούμενο διάστημα η κρίση της Τουρκίας και η πολιτική αναστάτωση της Ιταλίας. Προβλήματα που ηλέκτρισαν τις αγορές μεταφέροντας αμφιβολίες και καχυποψία για τη μικρή Ελλάδα. Και μαζί ήλθε το βέτο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου για τις συντάξεις, όπως και οι γερμανικές αναστολές λόγω των κρίσιμων εκλογών της Βαυαρίας, γεγονός που ανάγκασε τους επιτελείς των Βρυξελλών να υπενθυμίσουν στην ελληνική πλευρά ότι «οι συμφωνίες πρέπει να τηρούνται».
Τα όποια σχέδια λοιπόν, αν δεν ακυρώθηκαν, σίγουρα δοκιμάστηκαν. Πράγμα που αποτυπώνεται και στις έρευνες.
Η ανάκαμψη του κυβερνώντος κόμματος υπάρχει μεν, αλλά είναι αναιμική και κατώτερη των προσδοκιών.
Η νεοδημοκρατική πρωτιά επίσης δεν αμφισβητείται από καμία έρευνα, παρά μόνο η έκτασή της και η δυνατότητα της αξιωματικής αντιπολίτευσης να επιτύχει αυτοδυναμία.
Κατά τα άλλα το δίπολο δείχνει να έχει διαμορφωθεί. Ο κ. Τσίπρας θα εκπροσωπήσει σε μεγάλο βαθμό τον κεντροαριστερό πόλο και ο κ. Μητσοτάκης τον κεντροδεξιό.
Ο πρώτος θα επιχειρήσει να στηρίξει τη διεκδίκησή του με παροχές και αναδιανομές, προσβλέποντας στη συμμαχία των φτωχών. Και ο δεύτερος οραματίζεται ένα κατά βάση ισχυρό αστικό μέτωπο, ικανό να αναγεννήσει τις προσδοκίες των πολλών ανθρώπων.
Το ποιος θα επικρατήσει είναι πρόωρο να το πει κανείς με ασφάλεια. Ο κ. Μητσοτάκης έχει πλεονέκτημα και ο κ. Τσίπρας το κράτος.
Η μάχη μέχρι να κριθεί θα δώσει πολλά επεισόδια.
Και βεβαίως θα περισσέψουν η λάσπη, η ένταση, η πόλωση και ο διχασμός. Ο,τι δηλαδή δεν χρειάζεται ο τόπος. Δυστυχώς…
