«Δεν με ενδιαφέρει να φτιάχνω έργα που δεν προκαλούν συναισθήματα» λέει η εικαστικός Κάρα Γουόκερ, που έπειτα από δύο επιτυχημένες εκθέσεις στο Λονδίνο εντυπωσιάζει τώρα με την εγκατάστασή της στην Tate Modern. Ενα τετραώροφο σιντριβάνι που φέρει αγάλματα που συμβολίζουν θύτες και θύματα του δουλεμπορίου. Τότε που η Αμερική, η Μεγάλη Βρετανία και η Ευρώπη θησαύριζε σκλαβώνοντας ανθρώπους, πολλοί εκ των οποίων έχαναν τη ζωή τους διασχίζοντας τον Μαύρο Ατλαντικό.
Ο ρατσισμός και οι φυλετικές διακρίσεις, το φύλο, η εξουσία, η σεξουαλικότητα και η αναζήτηση της προσωπικής και συλλογικής ταυτότητας αποτελούν τις βασικές θεματικές της εικαστικού. Γεννημένη στο Στόκτον της Καλιφόρνιας το 1969, η Γουόκερ συνειδητοποίησε από πολύ μικρή ότι θα ακολουθούσε τον δρόμο της Τέχνης, όπως ο πατέρας της Λάρι Γουόκερ, ζωγράφος και καθηγητής. Η οικογένεια μετακόμισε αργότερα στη συντηρητική Τζόρτζια. Στο καινούργιο της σχολείο αποκαλούσαν τη Γουόκερ «μαϊμού» και «νέγρα», εμπειρίες πρωτόγνωρες που αρχίσαν να διαμορφώνουν την πολιτική και καλλιτεχνική της ταυτότητα. Η Γουόκερ έγινε διάσημη ιδίως χάρη στις ασπρόμαυρες τοιχογραφίες που συνθέτει με χάρτινα κοπτικά σχέδια, φιγούρες που ξεπηδούν μέσα από εικονογραφημένα βιβλία της βικτωριανής Αγγλίας. Καρικατούρες λευκών και Αφρικανών που σχολιάζουν, στηλιτεύουν και προβληματίζουν με ιστορίες, ήθη και απάνθρωπους κανόνες από την εποχή της δουλείας, σκηνές που εκτυλίσσονται μπροστά στον επισκέπτη σχεδόν κινηματογραφικά. Η εντυπωσιακή έκθεση της Γουόκερ τo 2007 στο Whitney Museum με τίτλο «My Complement, My Enemy, My Oppressor, My Love» ήταν εκείνη που την καθιέρωσε στο καλλιτεχνικό στερέωμα με 200 κοπτικά έργα που γεννούσαν μίνι εφιάλτες.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
