Πολιτικοί, διανοητές πολίτες πίστεψαν ότι με την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού το 1989 άρχιζε μια λαμπρή εποχή άνθησης της φιλελεύθερης δημοκρατίας, ότι ο δρόμος για την κατάλυση των κάθε λογής αυταρχικών καθεστώτων ήταν πλέον ορθάνοιχτος. Τρεις δεκαετίες μετά, όμως, βιώνουμε μια από τις μεγαλύτερες ίσως κρίσεις του δημοκρατικού μοντέλου διακυβέρνησης.
Μια σειρά χώρες, ανάμεσα στις οποίες οι πάλαι ποτέ ηγέτιδες του «ελεύθερου κόσμου», κυβερνώνται από ανήλικους στα δωμάτια της εξουσίας, για να θυμηθούμε τον δικό μας πρωταγωνιστή του παραλογισμού. Οι εικόνες από τη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ ήταν απολύτως ενδεικτικές για το επίπεδο των ηγετών που διαχειρίζονται τις τύχες του πλανήτη. Και δεν μιλάμε μόνο για τον διαρκώς φαιδρό ηγέτη της υπερδύναμης που έχει ξεφύγει προ πολλού από τα όρια της πολιτικής λογικής. Αλλά και κάποιους από τους υποτιθέμενους αντιπάλους του, που από τη μια τον λοιδορούσαν κι από την άλλη τον χάιδευαν…
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
