Αθήνα, Δεκέμβρης του 1943. Ενας Αγρινιώτης αναζητεί με αγωνία επαφές και τρόπους να απελευθερώσει τον αδερφό της γυναίκας του από τα χέρια των Γερμανών. Τον λένε Νίκο Μαγκλίνη, τέως υπάλληλος τραπέζης και νυν εμπορικός αντιπρόσωπος λιπασμάτων, με τρία παιδιά. Ο γυναικάδερφός του, ο Γιώργος Μπίλλιος, είναι επίσης φίλος και συνέταιρος. Ο Γιώργος είναι οργανωμένος στο ΕΑΜ. Ο Νίκος πάλι είχε ένα σύντομο πέρασμα απ’ τον ΕΔΕΣ, αρχές του 1943. Τι κι αν μοιάζουν τώρα αντίπαλα στρατόπεδα, μια οικογένεια ήταν, στο ίδιο τραπέζι τρώγαν. Καθώς σχηματίζεται το μεγάλο ψηφιδωτό της Ιστορίας, ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Ηλίας Μαγκλίνης εστιάζει το βλέμμα σε ψηφίδες του, σε ανθρώπινες μικροϊστορίες της οικογένειάς του, στο τέταρτο βιβλίο του με τίτλο Είμαι όσα έχω ξεχάσει (Μεταίχμιο, 2019).
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
