Oι περισσότερες αναλύσεις καταλήγουν στην πρόβλεψη πως η όποια εμπεδωμένη παγκοσμιοποίηση κλονίζεται και οδεύουμε προς έναν πολυπολικό κόσμο. Σαν μια μικρογραφία του Σύμπαντος που εναλλάσσει τη συστολή με τη διαστολή του, η εποχή των συγκλίσεων έφτασε στο όριό της και αρχίζουν να λειτουργούν οι φυγόκεντρες. Η χιλιοτραγουδισμένη παγκοσμιοποίηση που τόσο πολεμήθηκε και τόσο λατρεύτηκε δεν αισθάνεται πολύ καλά.
Μία θεωρία που στην ορθή εφαρμογή της μοιάζει με το απόλυτο όνειρο της ανθρωπότητας λειτούργησε σαν μηχανισμός επιβολής και ελέγχου αντί για ευκαιρία κατανόησης και συνεργασίας. Μια χαρά ιδέα είναι, να υπάρχουν πάντα ανοιχτοί δρόμοι ανάμεσα σε όλους τους λαούς της Γης, με συγκοινωνούσες Οικονομίες που θα βασίζονται στον αλληλοσεβασμό και στο κοινό καλό, με πολιτιστικές ανταλλαγές, με πάντα ανοιχτά κανάλια επίλυσης διαφορών. Αλλά δεν είναι η πρώτη μια χαρά ιδέα που κακοφόρμισε στην εφαρμογή της και έγινε ευκαιρία για επιτήδειους.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
