Αλαζόνας, κυνικός και, κυρίως, αναξιόπιστος
Ο Μπόρις Τζόνσον, βασικός υποψήφιος για διάδοχος της Μέι, σκιαγραφείται με τα πιο μελανά χρώματα από όσους τον έχουν ζήσει από κοντά
Αν είστε συνδρομητής μπορείτε να συνδεθείτε από εδώ: Σύνδεση μέλους
Εχει ο Μπόρις Τζόνσον τον κατάλληλο χαρακτήρα για να γίνει πρωθυπουργός; Πρώτη φορά γίνεται τόση συζήτηση στη Βρετανία για τον χαρακτήρα ενός υποψηφίου για την Ντάουνινγκ Στριτ. Εκφράζονται σοβαρές αμφιβολίες για την προσωπικότητά του, που έγιναν ακόμα σοβαρότερες μετά τον τσακωμό του με την Κάρι Σίμοντς που ξεσήκωσε τη γειτονιά στο πόδι την περασμένη Παρασκευή, ακριβώς την ημέρα που ξεκίνησε η ψηφοφορία ανάμεσα στα 160.000 μέλη των Τόρις η οποία θα κρίνει ποιος θα διαδεχθεί την Τερέζα Μέι – ο Τζόνσον, που παραμένει φαβορί, ή ο Τζέρεμι Χαντ.
«Ημουν το αφεντικό του Μπόρις Τζόνσον: είναι εντελώς ακατάλληλος για να γίνει πρωθυπουργός» έγραψε στον «Guardian» ο Μαξ Χέιστινγκς, πρώην αρχισυντάκτης του στην «Daily Telegraph», όταν ο Τζόνσον ήταν ανταποκριτής της εφημερίδας στις Βρυξέλλες. «Γνωρίζω τον Τζόνσον από τη δεκαετία του ’80. Δεν νοιάζεται για τίποτε παρά για τη δική του φήμη και ικανοποίηση» πρόσθεσε, θεωρώντας τη σχεδόν βέβαιη εκλογή του «ένα κακόγουστο αστείο που θα πασάρουν οι Τόρις στον βρετανικό λαό».
Ο Χέιστινγκς χαρακτηρίζει τον Τζόνσον «νταή» που εκβίαζε όσους τον επέκριναν ότι θα τους διασύρει στο «Spectator», το περιοδικό που διηύθυνε ο Τζόνσον το 1999-2005 – φέρνει μάλιστα συγκεκριμένα παραδείγματα για τους εκβιασμούς του. «Οι μόνοι που θεωρούν τον Τζόνσον καλό τύπο είναι εκείνοι που δεν τον γνωρίζουν προσωπικά». Και καταλήγει ότι αν ο Τζόνσον γίνει πρωθυπουργός «η Βρετανία θα χάσει κάθε δικαίωμα να υποστηρίζει πως είναι σοβαρή χώρα». Ο τσακωμός με τη Σίμοντς, που δείχνει την «παντελή έλλειψη αξιοπρέπειας» του Τζόνσον, αποτελεί μόνο «ένα απεριτίφ για το μέλλον του ως ηγέτη της Βρετανίας».
«Ποια νέα αποκάλυψη θα μπορούσε να εκτροχιάσει την πορεία του προς την Ντάουνινγκ Στριτ τη στιγμή που έχει εκτεθεί άπειρες φορές ως ένοχος για ψέματα, εξαπάτηση, απιστία, τεμπελιά, αδιακρισία, ανικανότητα, κυνική περιφρόνηση για τους άλλους, χωρίς ποτέ να υποστεί τις συνέπειες;» αναρωτήθηκε γράφοντας στους «Times» του Λονδίνου η Σόνια Περνέλ, που υπήρξε υφισταμένη του Τζόνσον στην «Telegraph». «Τη μια στιγμή είναι καλοκάγαθος και την επόμενη τον κυριεύει μαύρη λύσσα, ειδικά αν του αμφισβητήσει κάποιος το αίσθημα ότι του χρωστούν οι πάντες ή του πληγώσει την υπερηφάνεια» πρόσθεσε.
Σαν για να επαληθεύσει τα λόγια της, την περασμένη Παρασκευή (21/6) οι γείτονες άκουσαν την 31χρονη Σίμοντς, πρώην υπεύθυνη επικοινωνίας των Τόρις, να φωνάζει στον 55χρονο Τζόνσον «Ασε με! Φύγε από το σπίτι μου! Αφησε τον γ… υπολογιστή μου!». Η σύντροφός του τού καταλόγισε ότι λέρωσε με κόκκινο κρασί τον καναπέ: «Δεν προσέχεις τίποτε γιατί είσαι κακομαθημένος. Δεν σε νοιάζουν τα λεφτά ούτε τίποτε άλλο». Η γειτόνισσα της οποίας το διαμέρισμα είναι μεσοτοιχία με το δικό τους τούς ηχογράφησε να ουρλιάζουν, κάλεσε την αστυνομία και αποκάλυψε το περιστατικό στον «Guardian», που δεν έδωσε τον ηχογραφημένο καβγά στη δημοσιότητα. Αλλοι γείτονες επιβεβαίωσαν τον καβγά.
Στη γειτονιά όπου συζεί με τη Σίμοντς, στο Κάμπεργουελ του Νότιου Λονδίνου, έχουν κυκλοφορήσει αφίσες με μια μη κολακευτική φωτογραφία του Τζόνσον και το σύνθημα «Προτιμούμε να τον υπομένουμε ως γείτονα παρά ως πρωθυπουργό».
Μετά τον περίφημο καβγά, ο βρετανικός Τύπος βρίθει από μαρτυρίες για τους ομηρικούς θυμούς του Τζόνσον, την ελαφρότητα με την οποία αντιμετωπίζει τις γυναίκες, τα δύο εξώγαμα παιδιά του από τα οποία έχει αναγνωρίσει δημοσίως μόνο το ένα (έχει άλλα τέσσερα παιδιά με την πρώην σύζυγό του την οποία εγκατέλειψε πέρυσι για τη Σίμοντς) και τις ερωμένες του.
Ο «Μπο Τζο» νομίζει ότι είναι ο νέος Γουίνστον Τσόρτσιλ – οι επικριτές του τον χλευάζουν γι’ αυτό. Μέλος της ελίτ από γεννησιμιού του, φοίτησε σε ιδιωτικά σχολεία και στο Ιτον, όπου διδάσκεται διαφορετική ιστορία της Βρετανίας από εκείνη των δημόσιων σχολείων, πιο επικεντρωμένη στο ένδοξο αποικιοκρατικό παρελθόν και στα μεγαλεία της αυτοκρατορίας. Αλαζόνας, κυνικός και σνομπ, έχει το αίσθημα ότι «δικαιούται». Παράδειγμα οι κλήσεις για παράνομο παρκάρισμα που άφησε πρόσφατα να συσσωρεύονται στο παρμπρίζ του αυτοκινήτου του, χωρίς καν να κάνει τον κόπο να τις βγάλει, πόσω μάλλον να τις πληρώσει.
Ανυπόστατες υπερβολές για την ΕΕ
Οταν μετά το Ιτον και την Οξφόρδη επέστρεψε στις Βρυξέλλες ως ανταποκριτής της «Telegraph», ο Τζόνσον έβγαλε όλη τη χολή του για την ΕΕ κατασκευάζοντας ειδήσεις που ουδεμία σχέση είχαν με την πραγματικότητα. Γράφοντας ότι δήθεν οι Βρυξέλλες ήθελαν να επιβάλουν ομοιόμορφα φέρετρα ή να απαγορεύσουν στα παιδιά που ήταν μικρότερα των οκτώ ετών να φουσκώνουν μπαλόνια, γαλούχησε μια ολόκληρη γενιά του βρετανικού αναγνωστικού κοινού με ανυπόστατες υπερβολές για την ΕΕ.
Το γενικότερο «ζουμί» των ανταποκρίσεών του από τις Βρυξέλλες ήταν ότι οι ηττημένοι του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου ήθελαν να ταπεινώσουν την κραταιά Βρετανία. Βλέποντας πόση απήχηση είχαν οι ανακρίβειές του στους Συντηρητικούς, απέκτησε «ένα περίεργο αίσθημα παντοδυναμίας», όπως εκμυστηρεύθηκε ο ίδιος πριν από χρόνια στο BBC.
Μετά τον καβγά με τη Σίμοντς, ένας από τους μεγαλύτερους χρηματοδότες των Τόρις, ο επιχειρηματίας Τζον Γκρίφιν, που έχει δώσει 4 εκατ. στερλίνες στο κόμμα τα τελευταία χρόνια, απαίτησε από τον υποψήφιο πρωθυπουργό να αποκαλύψει τι ακριβώς συνέβη τη νύχτα της 21ης Ιουνίου. «Πρέπει να μάθουμε αν μπορούμε να τον εμπιστευθούμε» είπε.
Αλλοι ήταν πολύ πιο σκληροί στις δηλώσεις τους για τον Τζόνσον. Οπως ο Ντέιβιντ Μπλαντσφλάουερ, καθηγητής Οικονομικών και πρώην μέλος της Επιτροπής Νομισματικής Πολιτικής (MPC) της Τράπεζας της Αγγλίας, που χαρακτήρισε «σόου από κλόουν» την κούρσα για τη διαδοχή της Μέι και δήλωσε ότι όσον αφορά την οικονομία οι συζητήσεις βρίσκονται στη «σφαίρα της φαντασίας». Ο Αντριου Σέντανς, έτερο πρώην μέλος της MPC, ζήτησε να αναλάβουν τη χώρα στιβαρά χέρια «και όχι ο άστατος και ευμετάβλητος Τζόνσον».
«Θέλω και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο» δηλώνει κακομαθημένα ο Τζόνσον – επιθυμία που νομίζει ότι θα ικανοποιήσει και απέναντι στους «27» για το Brexit, κρατώντας όλα τα καλά της ΕΕ και αποτινάσσοντας τις υποχρεώσεις.
Ως υπουργό Εξωτερικών της Βρετανίας (2016-2018), οι ευρωπαϊκές πρωτεύουσες τον αντιμετώπιζαν με ένα μείγμα θυμηδίας και περιφρόνησης. Ως πιθανό πρωθυπουργό, τον αντιμετωπίζουν με τρόμο.

