Το αναχρονιστικό κατεστημένο του ελληνικού πανεπιστημίου έχει σφόδρα θορυβηθεί από την πρόταση της ομάδας εργασίας του Ιδρύματος Μποδοσάκη για την αναβάθμιση των ΑΕΙ με ορίζοντα το 2030. Επαναλαμβάνει τον εαυτό του όπως στη λυσσαλέα αντίδρασή του στον εκσυγχρονιστικό νόμο Διαμαντοπούλου, ο οποίος αποτέλεσε πηγή ιδεών για την ομάδα εργασίας του Ιδρύματος Μποδοσάκη. Η συντηρητική κριτική του συνοψίζεται στην καραμέλα του νεοφιλελευθερισμού με την οποία χαρακτηρίζει την πρόταση. Συνεπές με τη διαχρονική ανοχή ή και στήριξή του στις μειοψηφικές, βίαιες, αντιδραστικές δυνάμεις του ελληνικού πανεπιστημίου ονοματίζει κάθε προσπάθεια το τελευταίο να εφαρμόσει την παγκόσμια ακαδημαϊκή πρακτική ως νεοφιλελεύθερη.
Αποδίδει στην ομάδα εργασίας την άποψη ότι αυτή θα υποβαθμίσει το ελληνικό δημόσιο πανεπιστήμιο με το να παραβλέπει τις μεγάλες επιτυχίες του, τη συμμετοχή δηλαδή ελληνικών ΑΕΙ στα καλύτερα 400-1.000 διεθνώς. Παραβλέπει ότι η ανθηρή ελληνική επιστημονική κοινότητα που δραστηριοποιείται εντός και εκτός Ελλάδας δεν έχει καταφέρει, λόγω των συνήθων που επικρατούν στο ελληνικό πανεπιστήμιο, να βάλει έστω ένα ελληνικό πανεπιστήμιο στα 100-200 καλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου, όπως άλλες χώρες του ίδιου πληθυσμιακού μεγέθους.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
