Τι θα μπορούσε κανείς να προσθέσει στις χιλιάδες σελίδες που έχουν γραφτεί για το έργο του Μιχαήλ Αγγέλου; Σχεδόν τίποτε. Ηταν κατά κοινή παραδοχή «ο μεγαλύτερος γλύπτης όλων των εποχών», συγκλονιστικός ζωγράφος (όπως αποδεικνύεται από τις νωπογραφίες στην Καπέλα Σιστίνα) και εκπληκτικός αρχιτέκτονας. Υπήρξε όμως και εξαίρετος ποιητής. Μόνο με τα πάνω από τριακόσια σονέτα και μαδριγάλια που μας άφησε θα έμενε στην Ιστορία. Μολονότι ο ίδιος θεωρούσε τον εαυτό του πρωτίστως γλύπτη, δεν είναι συμπτωματικό που έλεγε ότι είχε αποστηθίσει όλη τη Θεία Κωμωδία του Δάντη.
Το πόσο σημαντική είναι η ποίηση αυτού του γίγαντα της Αναγέννησης πιστοποιείται και από το γεγονός ότι δύο κορυφαίοι συνθέτες του 20ού αιώνα μελοποίησαν ποιήματά του: ο Μπέντζαμιν Μπρίτεν στον κύκλο τραγουδιών Επτά σονέτα του Μικελάντζελο για βαρύτονο και πιάνο, έργο 22 (1940) και ο Ντμίτρι Σοστακόβιτς στη Σουίτα πάνω σε στίχους του Μικελάντζελο Μπουοναρότι, έργο 145 (1974).
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
