Τελειωμό δεν έχουν οι δυσκολίες για τους ιδιοκτήτες διατηρητέων κτιρίων και μνημείων, αλλά και για τη λειτουργία των πόλεων. O εγκαταλελειμμένος αρχιτεκτονικός πλούτος αποτελεί πλέον μια «ωρολογιακή βόμβα» που απειλεί ζωές και περιουσίες. Μόλις τις πρώτες μέρες του νέου χρόνου ένα τρίχρονο παιδί έχασε τη ζωή του από πυρκαγιά σε κενό διατηρητέο κτίριο στον Πειραιά όπου είχε καταφύγει με την οικογένειά του. Είχαν προηγηθεί το 2019 και άλλες καταρρεύσεις παλαιών κτιρίων – σε Γκάζι, Πνύκα κ.α. -, ευτυχώς μόνο με υλικές ζημιές.
Η συντήρηση των διατηρητέων ήταν ανέκαθεν για τους ιδιοκτήτες τους μια οικονομική αιμορραγία, αλλά στα χρόνια της οικονομικής ύφεσης μετατράπηκε σε μαρτύριο. Η πολιτεία εδώ και δεκαετίες, παρά τις κατά καιρούς – ανέξοδες – δεσμεύσεις ή και νομοθετικές προτάσεις, δεν κατάφερε να τους προσφέρει… χείρα βοηθείας ώστε να μη σηκώνουν μόνοι τους το βάρος της αποκατάστασης, με συνέπεια ιστορικά κτίρια να ρημάζουν.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
