«Γαλαζοπράσινη και βαθιά, δίπλα στη μικρή πόλη, απλώνεται η λίμνη. Μέσα στα νερά της καθρεφτίζει τα ψηλά του τείχια το παλιό, μεσαιωνικό και – θέλουν να λεν – ακόμα παλιότερο κάστρο της…». Με τη φράση αυτή ξεκινά ο Δ. Χατζής το εμβληματικό θα λέγαμε έργο του, ένα βιβλίο αφιερωμένο στην πόλη όπου γεννήθηκε το 1913, τα Ιωάννινα. Γιος ποιητή και απόφοιτος της Ζωσιμαίας Σχολής, ο Χατζής πέρασε ταραχώδη νεανικά χρόνια.
Το 1936 εξορίζεται από το δικτατορικό καθεστώς και στέλνεται στη Φολέγανδρο. Επιστρέφει την περίοδο της Κατοχής και συμμετέχει στην Αντίσταση. Την περίοδο εκείνη αρχίζει και η συνεργασία του με τον Τύπο, αρχικά τον αντιστασιακό και στη συνέχεια με την εφημερίδα Ελεύθερη Ελλάδα. Το 1947 εξορίζεται ξανά, αυτή τη φορά στην Ικαρία και τελικά καταφεύγει ως πολιτικός πρόσφυγας στην Ουγγαρία, όπου και παραμένει για 30 ολόκληρα χρόνια. Στη Βουδαπέστη σπούδασε βυζαντινή και μεταβυζαντινή ιστορία και λογοτεχνία. Το 1967 επιχειρεί να επιστρέψει στην Ελλάδα, μα η δικτατορία του Παπαδόπουλου δεν του το επιτρέπει. Την περίοδο που ακολουθεί (1975-1980) είναι ενεργός πολιτικά και ταυτόχρονα συνεργάζεται με τα περιοδικά «Δομή» και «Αντί». Πεθαίνει το 1981 από καρκίνο των βρόγχων στη Σαρωνίδα.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
