Στο τέλος του 2010, στην αμερικανική έκδοση της «Huffington Post» είχα γράψει: O Γούντι Aλεν είπε κάποτε πως «Η ζωή χωρίζεται στο φριχτό και στο άθλιο. Το φριχτό είναι οι ασθενείς με ανίατο καρκίνο και το άθλιο είναι όλοι οι υπόλοιποι. Συνεπώς να είστε ευχαριστημένοι που είστε άθλιοι». Στην Ελλάδα αυτή την περίοδο ευχόμαστε να είμαστε μόνον «άθλιοι».
Δεν θα ξεχάσω ποτέ το 2010. Οι περισσότεροι από μας αυτή τη χρονιά ζήσαμε την αφήγηση της ζωής μας, ανατροπές, απρόβλεπτες κοινωνικές αναταράξεις, ρυθμός στακάτο, ισχυροί ήρωες με αδυναμίες, βίαιες αλλαγές στην καθημερινότητα, μάσκες να πέφτουν, παιχνίδια εξουσίας, αίμα, ίντριγκα, εγκλήματα – δυστυχώς με ελάχιστες τιμωρίες -, καταιγιστικό μοντάζ, κάμερα στο χέρι, jumb cut. Σαν κάτι να έπαθε ο παραγωγός και αποφάσισε να συμπυκνώσει δέκα φιλμ σε ένα.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
