Στους κύκλους της νέας παγκόσμιας υπερσυντηρητικής Δεξιάς, που είδε την επιρροή της να πολλαπλασιάζεται στον δυτικό κόσμο μετά την επανεκλογή του Ντόναλντ Τραμπ, επικρατεί η πεποίθηση ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μια μεγάλη πολιτική αλλαγή που δεν έχει ιστορικό προηγούμενο.

Πιστεύουν ότι το κύμα Τραμπ και του ιδιόρρυθμου δισεκατομμυριούχου συνεταίρου του Ιλον Μασκ θα σαρώσει τους πάντες και τα πάντα, κυρίως τη «γραφειοκρατική ελίτ των παγκοσμιοποιητών», όπως λένε, και θα επιδράσει καταλυτικά στα πολιτικά πράγματα της Ευρώπης.

Ηδη οι διεκδικήσεις και οι παρεμβάσεις των δύο αυξάνονται μέρα με τη μέρα, διαδηλώνοντας με αυτόν τον τρόπο τη θεωρούμενη από τους ίδιους πολιτικο-ιδεολογική επικράτησή τους.

Χαρακτηριστική είναι η υποστήριξή τους στο ΑfD, το εθνικιστικό και ευρωσκεπτικιστικό κόμμα Εναλλακτική για τη Γερμανία της Αλίς Βάιντελ, όπως και η απαίτησή τους για απομάκρυνση και αντικατάσταση του βρετανού Εργατικού πρωθυπουργού Κιρ Στάρμερ από τον πρωτοστατήσαντα στο Brexit Νάιτζελ Φάρατζ.

Οι ίδιοι επίσης αποδίδουν στη δράση τους την πρόσφατη παραίτηση του καναδού πρωθυπουργού Τζάστιν Τριντό από την προεδρία του κόμματός του και εκτιμούν ότι αντιστοίχως θα επιδράσουν στις πολιτικές εξελίξεις της Γαλλίας, της Αυστρίας, της Ρουμανίας και άλλων ευρωπαϊκών χωρών.

Οπως υποστηρίζουν οι ανά τον κόσμο θιασώτες της επερχόμενης υπερσυντηρητικής στροφής, «ισχυρός άνεμος αντισυστημικής αλλαγής» θα επικρατήσει βαθμηδόν στις πολιτικές σκηνές του δυτικού κόσμου, έχοντας ως αιχμή την άρνηση των αρχών της παγκοσμιοποίησης, τις επιθετικές αντιμεταναστευτικές πολιτικές και εκείνες του οικονομικού προστατευτισμού, με την επιβολή δασμών κυρίως σε ασιατικά και λατινοαμερικανικά προϊόντα, με στόχο υποτίθεται την προστασία των εθνικών οικονομιών και των εθνικών κρατών, που κατ’ αυτούς βιώνουν «αντικατάσταση» πληθυσμού και κοινωνική αποδιοργάνωση εξαιτίας της υιοθέτησης νέων οικογενειακών και φυλετικών προτύπων, τα οποία πολύ απέχουν από τις παραδόσεις και τα ήθη του δυτικού πολιτισμού.

Μπλέκει συνωμοσιολογικά ο συγκεκριμένος κύκλος τα πάντα και τα παρουσιάζει ως απόδειξη της παγκόσμιας συνωμοσίας σε βάρος των λαών. Για αυτούς, η παγκοσμιοποίηση, τα υπερκέρδη των υπερεθνικών επιχειρηματικών κολοσσών, οι χαμηλοί μισθοί, η ακρίβεια, οι διευρυνόμενες ανισότητες, τα προτάγματα αντιμετώπισης του φαινομένου της κλιματικής αλλαγής, τα μεταναστευτικά ρεύματα, ο «ακραίος δικαιωματισμός», ακόμη και τα εμβόλια κατά του κορωνοϊού και οι περιορισμοί στα χρόνια της πανδημίας, είναι αποτελέσματα και εφευρήματα των συνδεδεμένων με την εξουσία διεφθαρμένων πολιτικών και οικονομικών ελίτ, οι οποίες φροντίζουν μόνο τον εαυτό τους, βυθίζοντας τους λαούς στη φτώχεια και στην περιθωριοποίηση.

Για τον ίδιο κύκλο, ο δυτικός πολιτισμός έχει περιπέσει σε κατάσταση σκοτεινής παρακμής, κινδυνεύει να χαθεί και ήλθαν οι Τραμπ, Μασκ και οι απανταχού κήρυκες του μίσους και της εχθροπάθειας να τον σώσουν.

Κάπως έτσι ο συγκεκριμένος κύκλος διακηρύσσει με περισσή αυταρέσκεια ότι τώρα, με την εκλογή Τραμπ και την ανάκτηση του ελέγχου των social media από τον Ιλον Μασκ και τον υποταχθέντα στον αυτό κύκλο Μαρκ Ζάκερμπεργκ της Meta, η ελευθερία της έκφρασης θα αποκατασταθεί, θα δώσει φωνή και λόγο στους πάντες, οι παγκόσμιες και γραφειοκρατικές συστημικές ελίτ θα καταρρεύσουν και ο κόσμος θα αναδιαταχθεί, η λογική θα επικρατήσει, τα πράγματα θα επιστρέψουν στην παλαιά τους εκδοχή, οι λευκοί θα παραμείνουν κυρίαρχοι στις χώρες τους, οι απειλές «αντικατάστασης του πληθυσμού» σε Αμερική και Ευρώπη θα ξεπεραστούν και η επιστροφή στην προπαγανδιζόμενη από τη διεθνή Ακροδεξιά «εργοστασιακή ρύθμιση» ή στην, κατ’ άλλους, «επιστροφή στις ρίζες» θα επιβεβαιωθεί.

Η αλήθεια είναι ότι το σχήμα Τραμπ και Μασκ απειλεί όλες τις παραδοσιακές συντηρητικές δυνάμεις στη Δύση. Κόμματα και σχήματα που ήταν κυρίαρχα επί δεκαετίες αισθάνονται την αμφισβήτηση, νιώθουν το βάρος του συστημισμού που τα καταδιώκει και προσπαθούν να προσαρμοστούν στις νέες συνθήκες, απορροφώντας πλευρές της νεοσυντηρητικής στροφής. Ειδικά στα θέματα της μετανάστευσης, οι πολιτικές σκληραίνουν σχεδόν παντού, παρότι στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες περισσεύουν οι ακάλυπτες θέσεις εργασίας, κυρίως ανειδίκευτων χειρώνακτων εργατών.

Ορισμένοι θεωρούν ότι και αυτή ακόμη η επιλογή του Κώστα Τασούλα για τη θέση του υποψήφιου Προέδρου της Δημοκρατίας επιβεβαιώνει την προσαρμογή του κ. Μητσοτάκη στο διαμορφούμενο διεθνώς νεοσυντηρητικό περιβάλλον. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που πιστεύουν ότι ο Πρωθυπουργός απέφυγε άλλες πολιτικά ριψοκίνδυνες υποψηφιότητες ακριβώς επειδή ήθελε να μην έλθει αντιμέτωπος με τυχόν αμφισβητήσεις από τους συντηρητικούς κύκλους του κόμματός του.

Μπορεί να επέκρινε προσφάτως τις παρεμβάσεις του Ιλον Μασκ στην Ευρώπη, συντονιζόμενος με ομολόγους τους στη Γηραιά Ηπειρο, αλλά είναι φανερό ότι στο εσωτερικό προτίμησε να ασφαλίσει τον χώρο του, την ευρύτερη δεξιά παράταξη, και να περιορίσει βεβαίως τις όποιες τριβές εντός του κόμματός του, παρά να επιχειρήσει παράτολμες διεισδύσεις στο Κέντρο σε τούτη την εποχή μεγάλων αμφισβητήσεων του κεντροαριστερού κύκλου.

Οπως και να έχει, ωστόσο, το βέβαιο είναι ότι το νεοσυντηρητικό κύμα δεν εξελίσσεται εν κενώ. Εδώ και χρόνια οι οικονομικές πολιτικές σε Αμερική και Ευρώπη είναι ομογενοποιημένες. Κινούνται στο ίδιο μοτίβο, φροντίζοντας κυρίως τα επιχειρηματικά κέρδη παρά οτιδήποτε άλλο. Το κοινωνικό κράτος χάνει συνεχώς έδαφος, τα συστήματα υγείας και παιδείας ιδιωτικοποιούνται, η κοινωνική ασφάλιση κάμπτεται, οι αμοιβές παραμένουν ελεγχόμενες και εν πολλοίς καθηλωμένες επί σχεδόν δύο δεκαετίες, τα συνδικάτα έχουν χάσει τη δυναμική τους, όπως και οι συλλογικές διαπραγματεύσεις τη σημασία τους.

Οι άλλοτε δύο αντιτιθέμενοι πολιτικοί πόλοι, της φιλελεύθερης χριστιανοδημοκρατίας και της κεντροαριστερής σοσιαλδημοκρατίας, επίσης είναι σχεδόν συντονισμένοι, δεν αμφισβητούν το κυρίαρχο σχήμα οικονομικής πολιτικής. Μετά τον τρίτο δρόμο του Τόνι Μπλερ ήλθαν πολύ κοντά, με ελάχιστες, μη διακρινόμενες από το ευρύ κοινό διαφορές. Με αποτέλεσμα η πλειονότητα των πολιτών να δυσφορεί, να αμφισβητεί και να αρνείται συμμετοχή και ψήφο. Με τον καιρό διαμορφώθηκαν συνθήκες πολιτικού κενού, οι οποίες επέτρεψαν σε νέες αντισυστημικές δυνάμεις να ενισχυθούν φθάνοντας στο σημείο να διεκδικούν την εξουσία.

Τούτων δοθέντων το βέβαιο είναι ότι όντως ο κόσμος διολισθαίνει επικίνδυνα προς μια αλλαγή πολύ συγκεκριμένων προδιαγραφών που παραπέμπει στη σκοτεινή εποχή του Μεσοπολέμου, παρά σε οτιδήποτε άλλο.

Προηγούμενες επισημάνσεις και προειδοποιήσεις που ήθελαν τον κόσμο να βυθίζεται στην «εποχή των τεράτων» μάλλον επιβεβαιώνονται και οι μέρες που θα ακολουθήσουν μόνο ευοίωνες δεν θα είναι για τους λαούς και τους πολίτες του κόσμου. Εννοιες όπως ο αντισυστημισμός και ο αναθεωρητισμός θα τείνουν να επικρατήσουν, καταστρέφοντας τις όποιες σταθερές οικοδομήθηκαν τις προηγούμενες πολλές δεκαετίες.

Οι ευρισκόμενες σε ύπνωση και καταστολή δημοκρατικές πολιτικές ομάδες και δυνάμεις οφείλουν να αφυπνισθούν, να επεξεργαστούν γενναίες βιώσιμες πολιτικές και να απαντήσουν πειστικά στα μηνύματα της υποτιθέμενης αλλαγής που εκπέμπει η διεθνής του νεοσυντηρητισμού, των Τραμπ και Μασκ.