Ο Δ. Αβραμόπουλος ένα πράγμα συνεχώς αναπολεί (και καμαρώνει για αυτό). Την εποχή που ήταν δήμαρχος Αθηναίων! Δεν ξέρω εάν θέλει να θυμάται ότι χρημάτισε στο παρελθόν διπλωματικός σύμβουλος και του Ανδρέα Παπανδρέου και του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη ή υπουργός Υγείας, Αμυνας κ.τ.λ., ακόμη και επίτροπος που είναι σήμερα, αλλά σίγουρα θυμάται την εποχή που ήταν δήμαρχος, τότε που καθιέρωσε σημαία δημάρχου, που έβαλε τα κάγκελα, που στόλισε την Αθήνα (και τα στολίδια ακόμη μένουν), που έκανε τα αγαλματάκια δημάρχων, που γέμισε την Αθήνα με αγάλματα και πολλά άλλα. Το πάθος του κ. Αβραμόπουλου για τη δημαρχία έγινε η αιτία να ενώσει πολιτικούς εχθρούς, ήτοι τους Αλέξη Τσίπρα και Κυριάκο Μητσοτάκη.
nnn
Ολα αυτά συνέβησαν στη δεξίωση που παρέθεσε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Πρ. Παυλόπουλος προς τιμήν του ισραηλινού προέδρου, όπου Μητσοτάκης και Τσίπρας βρίσκονταν ο ένας στη μία γωνιά του τραπεζιού και ο άλλος στην άλλη, αναμένοντας την άφιξη των δύο προέδρων. Και ξαφνικά ο κ. Αβραμόπουλος άρχισε να εξιστορεί τις αναμνήσεις του από τη δημαρχία. Μάζεψε κοντά του τον δήμαρχο Αθηναίων Γ. Καμίνη, τον δήμαρχο Θεσσαλονίκης Γιάννη Μπουτάρη και τους κ.κ. Τσίπρα και Μητσοτάκη (φωτογραφία). Τον άκουγαν και γελούσαν με τις ιστορίες που έλεγε. Οτι δηλαδή ο κόσμος δεν τον ξέρει επίτροπο, κανείς δεν τον φωνάζει επίτροπο ή «κύριε υπουργέ», αλλά «κύριε δήμαρχε». Ο Πρωθυπουργός έσκασε στα γέλια, το ίδιο και ο κ. Μητσοτάκης, ο κ. Μπουτάρης καμάρωνε, έως ότου ο κ. Αβραμόπουλος πέρασε στα… παραδείγματα: «Τις προάλλες βρισκόμουν σε ένα νησί και με υποδέχτηκαν ως δήμαρχο» τους είπε. Και τότε βρήκαν την ευκαιρία αυτοί που τον άκουγαν και γελούσαν να του πουν: «Συνεπώς, εδώ στο Προεδρικό, έχουμε δημάρχους τριών αστέρων», ότι δηλαδή υπήρχαν τρεις δήμαρχοι. Στην πραγματικότητα δύο (Καμίνης και Μπουτάρης), αλλά μετρούσαν και τον κ. Αβραμόπουλο ως δήμαρχο. Λέτε να μας… ξανάρθει;


Διπλή ενδοκυβερνητική σύγκρουση εν όψει

Μου έκανε εντύπωση η επιμονή του Πάνου Καμμένου να διαλαλεί ότι «έχει εμπιστοσύνη στον υπουργό Εξωτερικών Νίκο Κοτζιά» στη συμφωνία για το «Μακεδονικό», αλλά δεν πρόκειται να συναινέσει σε ονομασία για τα Σκόπια που περιέχει το όνομα Μακεδονία. Τα λέει όλα αυτά και επιμένει, τη στιγμή που ο κ. Κοτζιάς κάνει πλέον λόγο (δημοσίως) για σύνθετη αμετάφραστη ονομασία. Δηλαδή ονομασία που θα περιέχει τον όρο «Μακεδονία». Στον ΣΥΡΙΖΑ (που δεν έχουν πλέον εμπιστοσύνη στον κ. Καμμένο) λένε ότι επίτηδες τα λέει όλα αυτά για να ρίξει (όταν έρθει η ώρα) την ευθύνη στον κ. Κοτζιά (και όχι στον κ. Τσίπρα). Βεβαίως ο κ. Κοτζιάς δεν πρόκειται να μείνει με τα χέρια σταυρωμένα και θα πει ότι η απόφαση για τη συμφωνία είναι της κυβέρνησης με οδηγίες του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα. Καταλαβαίνετε τι θα ακολουθήσει; Οχι όμως τώρα, αλλά εκεί μέσα στο καλοκαίρι, όταν οι κομματικοί του κυβερνώντος κόμματος θα θέσουν πλέον ευθαρσώς θέμα Καμμένου και συνεργασίας με τους ΑΝΕΛ.


Ρίχνουν στάχτη στα μάτια του κόσμου

Εντύπωση επίσης μου προκάλεσε η ραδιοφωνική και τηλεοπτική παρέλαση που έκανε, την ώρα που ο κ. Νίμιτς βρισκόταν στην Αθήνα, ο αντιπρόεδρος των ΑΝΕΛ (πασοκογενής) Π. Σγουρίδης λέγοντας ότι ο θεωρεί αδύνατον ο Πάνος Καμμένος να υπογράψει την ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ ως υπουργός Αμυνας. Τι σημαίνει άραγε αυτό; Οτι θα παραιτηθεί από την κυβέρνηση, αλλά θα τη στηρίζει, αδιαφορώντας εάν η κυβέρνηση Τσίπρα θα σέρνεται; Ή νομίζει ότι θα δώσει εντολή στα μέλη των ΑΝΕΛ που είναι στην κυβέρνηση να παραιτηθούν. Ηδη γνωρίζω δύο που ούτε το συζητούν για παραίτηση (και γι’ αυτό μένουν σιωπηλοί αυτές τις ημέρες). Πρόκειται για την Ελενα Κουντουρά και τον Β. Κόκκαλη. Τι θα κάνει εάν το αρνηθούν; Θα τους διαγράψει; Κάπως χλομό το βρίσκω. Αλλά όλα αυτά είναι στάχτη στα μάτια του κόσμου, όπως λέει και ο σοφός λαός. Γιατί πρώτα απ’ όλα θα πρέπει και οι Σκοπιανοί να δεχτούν τη συμφωνία, η οποία θα εγκριθεί με δημοψήφισμα και δεύτερον, απ’ ό,τι ξέρω, δεν πρόκειται τα Σκόπια να ενταχθούν στο ΝΑΤΟ (αυτό προβλέπει και η συμφωνία) εάν προηγουμένως δεν λύσουν τα αλυτρωτικά τους προβλήματα, ήτοι αναθεώρηση του Συντάγματος κ.τ.λ.


Ο Τσίπρας πήρε το φτυάρι του

Πήρε φτυάρι ο Αλέξης Τσίπρας, όχι βεβαίως για να καθαρίσει την πολιτική αυλή του (που εδώ που τα λέμε θέλει ένα… καθαρισματάκι), αλλά για να φυτέψει μαζί με τον ισραηλινό πρόεδρο Ρούβεν Ρίβλιν δύο δένδρα ελιάς με τον συμβολισμό που έχουν αυτά. Ολα αυτά έγιναν κατά την τελετή θεμελίωσης του Μουσείου Ολοκαυτώματος στη Θεσσαλονίκη, με τον κ. Τσίπρα να δηλώνει ότι το Μουσείο Ολοκαυτώματος είναι μια διαρκής υπενθύμιση, ένα διαρκές SOS για το πού μπορούν να οδηγήσουν ο φασισμός, ο ναζισμός, ο αντισημιτισμός, ο ρατσισμός, τα θεωρητικά εξαμβλώματα για ανώτερες και κατώτερες φυλές, οι θεωρίες για την καθαρότητα του έθνους και οι πρακτικές της βίας εναντίον όποιου θεωρείται διαφορετικός και κατώτερος.

Λύσε το Μακεδονικό, να πάμε για μπάνια στην Τήνο

Μία ώρα διήρκησε η συνάντηση του διαμεσολαβητή του ΟΗΕ Μάθιου Νίμιτς με τον τομεάρχη Εξωτερικών της ΝΔ Γιώργο Κουμουτσάκο. Αν νομίζετε ότι επί 60 λεπτά συζητούσαν το «Μακεδονικό», κάνετε λάθος. Πρώτα απ΄όλα με το «καλημέρα» ο κ. Νίμιτς υπενθύμισε στον συνομιλητή του ότι ίσως να είναι ο μοναδικός εν ενεργεία αμερικανός διπλωμάτης που γνώρισε κατ΄ιδίαν όλους τους υπουργούς Εξωτερικών της Ελλάδας από τον Δημήτρη Μπίτσιο (πρώην διευθυντή του διπλωματικού γραφείου του τ. βασιλέα Κωνσταντίνου και πρώτο υπουργό Εξωτερικών μετά τη μεταπολίτευση) έως τον Νίκο Κοτζιά. Πρόδωσε έτσι και την ηλικία του λέγοντάς πως είναι 79 ετών. Δεύτερον παραπονέθηκε ότι από τότε που ανέλαβε διαμεσολαβητής ανάμεσα στα Σκόπια και στη χώρα μας δεν μπορεί να πάει διακοπές στην… Τήνο (που του αρέσει πολύ και πήγαινε τακτικά), παρά τις προτροπές της γυναίκας του, «λύσε το θέμα να πάμε ένα καλοκαίρι στην Τήνο». Δεν έρχεται στην Τήνο, όπως είπε, για να μην παρεξηγηθεί από τους… Σκοπιανούς (δεν το είπε έτσι ακριβώς χρησιμοποίησε τη λέξη…«άλλους»). Τρίτον προσέχει ιδιαιτέρως όταν φωτογραφίζεται να μην υπάρχει στα κάδρο οτιδήποτε… πολύχρονο που να θυμίζει «μακεδονική σαλάτα». Ετσι όταν ήρθαν στο δωμάτιό του οι φωτογράφοι για μια αναμνηστική φωτογραφία, μετακίνησε την… φρουτιέρα που είχε μέσα πολύχρωμα φρούτα. Μετά άρχισε τις ερωτήσεις για τα παιδιά του Κουμουτσάκου, πού πάει διακοπές ο Κουμουτσάκος για την καριέρα του Κουμουτσάκου και είπε ότι είναι «αισιόδοξος πως θα λυθεί το θέμα». Εως εδώ καλά, θα πείτε. Μετά άρχισαν τα δύσκολα…

***
Στην ουσία, όπως μου είπε ο κ. Κουμουτσάκος δεν είπε τίποτα που η ΝΔ δεν γνώριζε, εκφράζοντας όμως την άποψη ότι η λύση για το ονοματολογικό θα γίνει μια κι έξω. Εκτίμησε όμως ότι αυτό θα συμβεί σταδιακά γεγονός που προκάλεσε την επιφύλαξη του κ. Κουμουτσάκου και όσον αφορά τα ονόματα ο κ. Νίμιτς φάνηκε να εκτιμά ότι η λύση εφόσον βρεθεί, θα είναι πιο πιθανό να είναι γύρω από τα ονόματα Βόρεια, Ανω και Νέα Μακεδονία

Μακεδονικό, αλλά και Αλβανικό μαζί

Κανείς (εννοώ τους πολιτικούς αρχηγούς) μάλλον δεν έδωσε την πρέπουσα σημασία στη δήλωση του Πρωθυπουργού (αυτή που έκανε όταν τους συνάντησε στο Μέγαρο Μαξίμου) ότι «οδεύουμε σε συμφωνία και με την Αλβανία». Ισως επειδή κυριάρχησε το θέμα των Σκοπίων, ίσως γιατί ο Αλέξης Τσίπρας να μην έδωσε (ή δεν ήθελε να δώσει) λεπτομέρειες για το «Αλβανικό», αφού επιδίωξή του, όπως τουλάχιστον λέει στους ξένους, είναι ότι έως το καλοκαίρι να κλείσει όλα τα μέτωπα με τις χώρες της περιοχής, καθώς έχει καταλάβει, τόσο αυτός, όσο και ο Νίκος Κοτζιάς, ότι το βέτο αποτελεί πλέον μια ανεδαφική πολιτική πράξη…

***

Αλλά, όπως και να το κάνουμε υπάρχει μία ενεργή διαπραγμάτευση με την Αλβανία και κανείς δεν γνωρίζει τι είδους διαπραγμάτευση είναι αυτή (και πού θα καταλήξει) και κυρίως εάν θα υπάρξουν παραχωρήσεις από ελληνικής πλευράς. Αυτό που θα πρέπει να ξέρετε είναι ότι στις διαπραγματεύσεις που διεξάγονται ανάμεσα σε δύο χώρες για επίτευξη συμφωνίας, πάντοτε υπάρχουν αμοιβαίες παραχωρήσεις. Φτάνει οι παραχωρήσεις αυτές να μην είναι ετεροβαρείς για την χώρα μας ή «λεόντειες και αποικιοκρατικές», όπως θα έλεγε και ο μακαρίτης Δημήτρης Μαρούδας.

***

Εψαξα, ρώτησα, έμαθα και σας μεταφέρω μερικούς προβληματισμούς για το…«Αλβανικό». Η Αλβανία επείγεται σε μια συμφωνία καλής γειτονίας με την Ελλάδα καθώς τον Ιούνιο τα Τίρανα διεκδικούν απόφαση της Ευρωπαϊκής Ενωσης για την έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων. Ετσι άρχισαν τις διαπραγματεύσεις με την Ελλάδα. Εως τώρα το μόνο που φανερώθηκε ήταν η συμφωνία για την εκταφή των οστών των Ελλήνων που έπεσαν κατά το Αλβανικό Έπος. Πέραν τούτου ουδέν

***
Μαθαίνω όμως (όπως διαβάζω και στο omegapress) ότι η Αλβανία φόρτωσε τις διαπραγματεύσεις με πλήθος αιτημάτων και προβλημάτων, ζητώντας από την Ελλάδα να κάνει παραχωρήσεις. Αθέτησε την υπογραφή της στη συμφωνία για τις θαλάσσιες ζώνες, παραβιάζει τα δικαιώματα της ελληνικής μειονότητας, θέτει το λεγόμενο «Τσάμικο», αναρτά αλυτρωτικούς χάρτες, ζητεί «διόρθωση των χερσαίων συνόρων» και ορισμένα άλλα. Συνεπώς τι διαπραγματεύονται; Ποιες παραχωρήσεις είναι έτοιμη η Αλβανία να πράξει και ποίες η Αθήνα; Θα έχει ενδιαφέρον η συνέχεια.

HeliosPlus