Σεξ, τρόικες και μιμίδια

«Την κρίση στην Ελλάδα δεν την προκάλεσαν τα μνημόνια αλλά η αδικαιολόγητα επεκτατική δημοσιονομική πολιτική»

Γιάννης Στουρνάρας

Καθώς πλησίαζε η ώρα της απόβασης στη Νορμανδία, όλο και περισσότεροι στρατιώτες μετακόμιζαν από την Αμερική στην Αγγλία. Η μεταφορά είχε αρχίσει μαζικά από τη στιγμή που η Ιαπωνία βομβάρδισε το Περλ Χάρμπορ και ο πρόεδρος Ρούζβελτ μπόρεσε ανοικτά να συμμετάσχει στον αγώνα για την απελευθέρωση της Ευρώπης. Είχε δεν είχε κλείσει χρόνος από τη μετακίνηση και ένα παράδοξο φαινόμενο παρουσιάστηκε στις σχέσεις των Αμερικανών με τις Αγγλίδες. Οι καταγγελίες για απόπειρες βιασμού πλήθαιναν μέρα με τη μέρα. Τα στατιστικά στοιχεία έδειξαν ότι το ποσοστό βιασμών στις ΗΠΑ από στρατευμένους ήταν πολύ χαμηλότερο από αντίστοιχο ποσοστό στη Βρετανία.

Αντί να αρχίσουν να αλληλοκατηγορούνται οι σύμμαχοι και εταίροι –«εσείς φταίτε, όχι, εσείς, όχι, η τρόικα φταίει» -, κάθησαν και σκέφτηκαν και αποφάσισαν να αναθέσουν τη διάγνωση για τις αιτίες του δυσάρεστου φαινομένου σε ειδικούς. Και ποιος είναι ο πιο ειδικός σε θέματα συμπεριφοράς και επικοινωνίας; Οι ψυχολόγοι, βέβαια!

Σε λίγους μήνες το πόρισμα υπεβλήθη στις Αρχές και η εξήγηση άφησε άναυδους τους στρατηγούς. Είπαν λοιπόν οι ειδικοί τα εξής: Η σχέση των δύο φύλων μπορεί να αναλυθεί σε 37 βήματα, από την πρώτη ματιά ως το χάδι και ως τη σεξουαλική επαφή. Το φιλί στην αμερικανική κοινωνία είναι διαβαθμισμένο στις τελευταίες βαθμίδες της επικοινωνίας. Ας πούμε στη θέση 30. Με άλλα λόγια, όταν μια Αμερικανίδα δεχθεί το φιλί, είναι πολύ κοντά στην ολοκλήρωση της σχέσης. Οι Αγγλίδες όμως πρόσφεραν τα χείλη τους στην αρχή της επικοινωνίας. Στη θέση 5. Αυτή η διαφορά είχε ως αποτέλεσμα, όταν φιλιούνταν τα ζεύγη, η μεν Αγγλίδα είχε ακόμη πολύ δρόμο να διανύσει, ενώ ο Αμερικανός θεωρούσε ότι ήρθε η ώρα και ορμούσε στο ψητό. Και να οι κραυγές «rape, rape!». Και να καταγγελίες στη μητροπολιτική αστυνομία και να οι δίκες. Αντε τώρα να κάνεις πόλεμο με τα χιτλερικά σκυλιά με τόσους φαντάρους μακριά από το πεδίο της μάχης και την ένδοξο για την πατρίδα θυσία.

Δεν γνωρίζω πώς λύθηκε το πρόβλημα, αλλά μάλλον τους πρόλαβε η D-day.Εμεινε όμως η περίφημη μελέτη, που πολλά διδάσκει. Οχι μόνο για την ερωτική επικοινωνία αλλά και για κάθε είδους επικοινωνία. Οπου δεν παίζει ρόλο μόνο το DNA αλλά και τα μιμίδια (Richard Dawkins). Δηλαδή, το πολιτιστικό DNA, οι συνήθειες που μεταδίδονται από γενιά σε γενιά. Στη Νότια Ιαπωνία ζουν κάτι φουντωτά πιθηκάκια. Και στα βουνά και στη θάλασσα. Ενας επιστήμων έκανε το εξής πείραμα: έριξε χούφτες ρυζιού στην άμμο. Τα πιθηκάκια έπαιρναν χούφτες άμμου και σπυρί σπυρί το τρώγανε. Κάποια στιγμή ο ειδικός έριξε το ρύζι με την άμμο στη θάλασσα. Οι σπόροι του ρυζιού επέπλευσαν, η άμμος βυθίστηκε, όπως είχε πει ο Αρχιμήδης, και τα ζωάκια όρμησαν και μάζεψαν στη χούφτα τα σπυριά το ρύζι. Λίγο καιρό μετά τα πιθηκάκια χούφτωναν την άμμο με το ρύζι, πέταγαν το μείγμα στο νερό και απολάμβαναν το γεύμα τους. Το πείραμα έδειξε πως τα μιμίδια λειτούργησαν μια χαρά.

Σκεφθείτε λοιπόν τι συμβαίνει όταν οι τροϊκανοί έρχονται σε επικοινωνία με τους έλληνες ομολόγους τους. Σκεφθείτε, δηλαδή, τον Βαρουφάκη να συζητάει με τον Σόιμπλε. Ή τη Χριστοδουλοπούλου με τους αντίστοιχους υπουργούς Μετανάστευσης. Το πιο πιθανό είναι να αρχίσουν να τσιρίζουν οι δικοί μας «rape, rape!». Σου λένε, δηλαδή, οι άλλοι: «Πρέπει να μειώσεις τα ελλείμματα γιατί αλλιώς δεν έχει δανεικά για να μην πτωχεύσεις». Και ακούς τους δικούς μας να ουρλιάζουν: «Εκ-βιασμός!».

Τους λένε αυτοί: «Δεν μπορείτε να ξοδεύετε περισσότερα από όσα εισπράττετε». Και τους λέμε εμείς: «Είστε ναζήδες και σφάξατε τους Ελληνες στο Δίστομο». Μας λένε αυτοί: «Θα σας δώσουμε τόσα εκατομμύρια, αλλά ο κανονισμός προβλέπει ότι θα τα διαχειρίζονται οι ΜΚΟ». Και εμείς κλαίμε και οδυρόμαστε γιατί πώς θα κάνουμε προσλήψεις; Και αυτοί απαντούν: «Ντάξει. Θα τους συντονίζετε». Ποιοι; Εμείς; «Λάβετε και 2.500 δικούς μας να σας βοηθήσουν».

Τους λες: «Εμείς έχουμε μόνο πρόσφυγες» και αυτοί μας λένε: «Καλά. Τότε κρατήστε τους και μοιραστείτε τους με τους Τούρκους». Και τότε πανηγυρίζουμε για τη λύση που φέραμε, όπου τα σύνορα άνοιξαν κλείνοντας.

Εμείς εδώ, μια και δεν μπορούμε να βάλουμε να δουλέψει ο νους, μια και είναι κατειλημμένος από ιδεολογία, τσαμπουκά και μεγαλείο, ας περιμένουμε να λειτουργήσουν τα μιμίδια για τις επενδύσεις, για τη χρηστή διαχείριση του δημόσιου χρήματος, για την απελευθέρωση της Παιδείας από τα δεσμά. Δεν μπορεί! Κάποιος ηγέτης θα αρχίσει να τα μεταδίδει. Διαφορετικά, προτείνω το ξεμάτιασμα.

Κάποτε θα ξεμπλέξουμε από τη συνεχιζόμενη διαστρέβλωση της πραγματικότητας, που κάνει τόσο δύσκολη την επικοινωνία με τους Δυτικούς, μήπως και ξεφύγουμε από την αδυναμία ή την άρνησή μας να δούμε την πραγματικότητα. Αν όχι, τότε η επόμενη κρίση είναι μπροστά μας σε απόσταση μηνών. Ας μη βιαζόμεθα πάντως. Η δεύτερη παλιγγενεσία θέλει τον χρόνο της.

«Ισως δεν έφθασεν ακόμη ο καιρός. Να μη βιαζόμεθα, είν’ επικίνδυνον πράγμα η βία. Τα πρόωρα μέτρα φέρνουν μεταμέλεια. Εχει άτοπα πολλά, βεβαίως και δυστυχώς, η Αποικία. Ομως υπάρχει τι το ανθρώπινον χωρίς ατέλεια; Και τέλος πάντων, να, τραβούμ’ εμπρός».

Ο κ. Αντώνης Τριφύλλης είναι τέως στέλεχος της ΕΕ.