Ηταν Αύγουστος του 1961 όταν οι κάτοικοι του Βερολίνου ξύπνησαν αντικρίζοντας ένα θέαμα στο οποίο δεν πρόλαβαν να αντιδράσουν: ανατολικογερμανικά και σοβιετικά στρατεύματα είχαν αναπτυχθεί σε όλο το μήκος των συνόρων του Δυτικού με το Ανατολικό Βερολίνο για να προστατέψουν τους εργάτες που άρχιζαν να ορθώνουν έναν τσιμεντένιο βρόχο και για να σταματήσουν όποιον θα προσπαθούσε να περάσει από εκείνη τη στιγμή απέναντι: το Τείχος θα έπνιγε την πόλη επί τρεις δεκαετίες ως την πτώση του στις 9 Νοεμβρίου 1989.
Εκτοτε γεγονότα που μετέβαλαν ριζικά τον κόσμο όπως αυτός είχε διαμορφωθεί μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου εξελίχθηκαν αστραπιαία: μέσα σε τρία χρόνια και αφού πρώτα ολοκληρώθηκε η κατάρρευση και η αποσύνθεση της πάλαι ποτέ υπερδύναμης ΕΣΣΔ, η Γερμανία επανενώθηκε, ενώ αμέσως μετά θεσπίστηκε το ενιαίο ευρωπαϊκό νόμισμα, το ευρώ. Από το 1989 ως το 1991 χτίστηκε με συστηματικό σχεδιασμό η σημερινή ευρωπαϊκή πραγματικότητα, όσο κι αν στην κοινή ευρωπαϊκή συνείδηση δεν έχει ακόμη καταγραφεί η οργανική ενότητα αυτών των εξελίξεων –άλλωστε, ήδη από το 1972, με τον Ψυχρό Πόλεμο να βρίσκεται στην πιο τεταμένη περίοδό του, οι δύο Γερμανίες της εποχής είχαν υπογράψει σύμφωνο διακρατικής συνεργασίας επάνω στο οποίο «πάτησαν» αργότερα τόσο η «όστπολιτικ» του Βίλι Μπραντ όσο και τα γεγονότα μετά την πτώση του Τείχους. Το καλοκαίρι του 1994 μπήκε ξαφνικά και το «κερασάκι» στη νέα γερμανοευρωπαϊκή τούρτα: έπειτα από μια εκρηκτική συνεδρίαση στη γερμανική Βουλή αποφασίστηκε η επαναφορά της πρωτεύουσας της ενιαίας πλέον Γερμανίας από τη Βόννη στο Βερολίνο.
Σήμερα δεν υπάρχει πια διαιρεμένο Βερολίνο. Αντίθετα, υπάρχει ηγεμονικό. Στην πόλη από την οποία κυβερνάται η Ευρώπη δεν βλέπεις πλέον Τείχος, το οποίο όμως επιχειρείται τώρα από εκείνη ακριβώς την πόλη να στηθεί εκ νέου με εντελώς άλλους όρους και σε δύο πλέον επίπεδα: ένα Τείχος δημοσιονομικής πολιτικής που ουσιαστικά καταργεί χώρες ολόκληρες μεταφέροντας την πραγματική εξουσία της Ευρώπης στη Γερμανία· και ένα άλλο που, υλικά ή άυλα, στήνεται τώρα ως «απάντηση» στην προσφυγική τραγωδία την οποία η ίδια η Δύση προκάλεσε. Κάπου εδώ αρχίζει και η δική μας τραγωδία, διπλή κι αυτή, καθώς βρισκόμαστε στο επίκεντρο της οικοδόμησης και των δύο αυτών νέων Τειχών της γερμανικής πολιτικής που έχει σαρώσει πια τα πάντα σε αυτόν τον τόπο…

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ