Ο Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη θα προασπίσει το δικαίωμά του να λειτουργεί ιδιωτική τηλεόραση στο πλαίσιο της ελεύθερης οικονομίας. Ασφαλώς αναγνωρίζει το δικαίωμα της Πολιτείας να φορολογεί και τα Μέσα Ενημερώσεως, τα οποία πρέπει να εκπληρώνουν την αποστολή τους τηρώντας τους νόμους του κράτους.
Οι νόμοι και οι κανόνες λειτουργίας της ιδιωτικής τηλεόρασης υπήρξαν αντικείμενο πολλών συζητήσεων και ανοικτών διαφωνιών κυρίως μεταξύ των πολιτικών κομμάτων. Η ιστορία είναι γνωστή.
Η τηλεόραση ως δημόσιο αγαθό γεννήθηκε και έκανε τα πρώτα της βήματα στον… ΟΤΕ. Εκεί, στην αρχή της οδού Πατησίων, και όχι στα γραφεία και στις εγκαταστάσεις του τότε Εθνικού Ιδρύματος Ραδιοφωνίας (ΕΙΡ) πρωτολειτούργησε, απόντος ουσιαστικά του κράτους, η δημόσια τηλεόραση. Σε κτίριο του Στρατού στην οδό Μεσογείων, όπου στεγαζόταν ο ραδιοφωνικός σταθμός των Ενόπλων Δυνάμεων, η Δικτατορία εγκατέστησε την περιβόητη ΥΕΝΕΔ (…στρατιωτική τηλεόραση).
Παραμερίζοντας ενδιάμεσα γεγονότα περί τη λειτουργία της ραδιοτηλεόρασης από τη μεταπολίτευση και εν συνεχεία φθάσαμε στο 1989. Οι καιροί έχουν ωριμάσει και η ιδιωτική τηλεόραση αποτελεί αίτημα της πλειοψηφίας του Λαού. Η κυβέρνηση Παπανδρέου αδυνατεί να συλλάβει την πραγματικότητα και καθώς, όπως λέμε, η φύση απεχθάνεται το κενό, «ιδρύεται» η ιδιωτική τηλεόραση από ομάδα εκδοτών που εκφράζουν τόσο τη Συμπολίτευση όσο και την Αντιπολίτευση.
Από τότε δημιουργήθηκε ένα χάος στο τηλεοπτικό πεδίο, μέσα στο οποίο γεννήθηκαν «μεγάλοι» και «μικροί» σταθμοί, ΟΛΟΙ αυθαιρέτως.
Ολα αυτά τα χρόνια η ιδιωτική τηλεόραση λειτουργεί με άνισους όρους. Αλλοι πληρώνουν φόρους, άλλοι δεν δίνουν δεκάρα.
Θέλει πράγματι αναδόμηση η ιδιωτική τηλεόραση. Η λειτουργία της πρέπει να διέπεται από διαφάνεια και ισονομία. Στην Ελλάδα πολλοί έγκυροι νομομαθείς μπορούν να ετοιμάσουν το νομικό πλαίσιο μιας ελεύθερης τηλεόρασης.
Τα επειγόντως ψηφιζόμενα νομοθετήματα θυμίζουν την παροιμία «τώρα που βρήκαμε Παππά, ας θάψουμε πέντ’ έξι ακόμη…»!
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
