Δύο χρόνια μετά την πραγματική δολοφονία του Παύλου Φύσσα, ο τελευταίος στις 20 Σεπτεμβρίου δολοφονήθηκε ακόμη μία φορά, συμβολικά πια, με την ψήφο των ελλήνων πολιτών, αφού η Χρυσή Αυγή –από τις τάξεις της οποίας προήλθε ο κατηγορηθείς δολοφόνος Ρουπακιάς –ανεδείχθη τρίτο κοινοβουλευτικό κόμμα!
Ετσι φαίνεται ότι οι έλληνες πολίτες προκλητικά αγνόησαν το παραπεμπτικό βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών που τεκμηριωμένα αποδείκνυε ότι πίσω από τη Χρυσή Αυγή κρυβόταν μια εγκληματική οργάνωση.
Υπό αυτή την έννοια, δεν έχει τόση σημασία ότι καθυστέρησε λίγο η έναρξη της δίκης.
Βεβαίως θα ήταν ευκταίο να εκδικαστεί η υπόθεση ακόμη πιο γρήγορα, ώστε να μην κυκλοφορούν ελεύθεροι οι πρωταγωνιστές αυτού του ακροδεξιού μορφώματος που, όπως λέει η πρόταση του εισαγγελέα Ντογιάκου, λατρεύουν τον «φυρερίσκο» αρχηγό τους κατά την Εαρινή ή Χειμερινή Ισημερία, σύμφωνα με το αποκρουστικό πρότυπο των Ναζί που υμνούσαν σε ανάλογες γιορτές τα γενέθλια του Χίτλερ («Το μυθιστόρημα του ναζισμού», Ν. Λακόπουλος).
Ωστόσο, υφίσταται και ένα ακόμη σκοτεινό ζήτημα: Δηλαδή για ποιους λόγους ο αρχηγός της Χρυσής Αυγής ανέλαβε πρόσφατα «την πολιτική ευθύνη» για τη δολοφονία του Φύσσα;
Πιστεύω ότι με την πρωτοβουλία του αυτή ο Νίκος Μιχαλολιάκος αποδέχθηκε υστερόβουλα αυτό που αρνούνταν ως τώρα. Με άλλα λόγια, την ύπαρξη μιας δομημένης οργάνωσης με τον απόλυτο αρχηγό, τους «πυρηνάρχες» κ.λπ., που σχεδίαζε τα φοβερά εγκλήματα στα οποία αναφέρεται η εισαγγελική πρόταση. Αλλιώς η ανάληψη πολιτικής ευθύνης δεν θα είχε κανένα νόημα!
Και αυτό είναι απαραίτητο να αξιολογηθεί αποδεικτικά από το δικαστήριο. Οπως είπε χαρακτηριστικά η χαροκαμένη μητέρα του Φύσσα, «τίποτε δεν γινόταν αν δεν έπαιρναν εντολή από τον αρχηγό»!
Το συμπέρασμα; Δύο χρόνια μετά τη δολοφονία του Φύσσα, έχουν ιστορική ευθύνη οι εκλογείς εκείνοι που με την ψήφο τους ανέδειξαν την παραπάνω οργάνωση ως τρίτο κοινοβουλευτικό κόμμα. Και η ευθύνη τούτη γίνεται ακόμη πιο βαριά, όταν διαβάζει κανείς στο περιοδικό «Χρυσή Αυγή» (τ. 5) τα ακόλουθα: «Είμαστε ναζιστές. Γιατί μάθαμε να αγαπούμε και να μισούμε δίχως μέτρο, αβυσσαλέα και αιώνια»!
Ο κ. Γρηγόρης Καλφέλης είναι καθηγητής της Νομικής Σχολής του ΑΠΘ.
