Η σχιζοφρένεια των εκλογών

Οδηγούμεθα λοιπόν σε πρόωρες εκλογές επειδή έτσι το θέλησε μια ελάχιστη μειοψηφία βουλευτών (της χειρότερης κατά γενική ομολογία Βουλής που γνώρισε ο τόπος μετά τη Μεταπολίτευση), στους οποίους συμπεριλαμβάνονται και οι κατηγορούμενοι για σύσταση εγκληματικής οργάνωσης συνάδελφοί τους του γνωστού νεοναζιστικού μορφώματος. Το περίεργο είναι μάλιστα ότι οι ψήφοι αυτές, για κάποιον ανεξήγητο λόγο, υπήρξαν καλοδεχούμενες για την καταψήφιση του υποψήφιου Προέδρου της Δημοκρατίας, αλλά δεν θα γίνονταν αποδεκτές στην περίπτωση υπερψήφισής του. Και μπορεί να ισχύει το χιλιοειπωμένο ότι στη Δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα, αλλά η διέξοδος είναι προφανές ότι θα πρέπει να διέπεται από στοιχειώδη δημοκρατικά χαρακτηριστικά, που στην περίπτωση αυτή δεν ίσχυσαν.

Το τι θα βγει από όλη αυτή τη σχιζοφρενική κατάσταση θα το ξέρουμε βέβαια στις 25 Ιανουαρίου. Μπορούμε όμως να διακρίνουμε ήδη ορισμένες αρνητικές προοπτικές για το μέλλον και οι οποίες δεν αφορούν μόνο τις γνωστές οικονομικές προβλέψεις. Σχεδόν απαρατήρητη πέρασε προ ημερών η θριαμβολογία της προέδρου του ακροδεξιού Εθνικού Μετώπου της Γαλλίας Μαρίν Λεπέν για «το χαστούκι που δόθηκε στον υποψήφιο της ΕΕ, της ΕΚΤ και του ΔΝΤ κ. Δήμα» και για «τη νίκη του λαού και των αντιπροσώπων του ενάντια στην ευρωπαϊκή ολιγαρχία και στη μεγάλη χρηματοπιστωτική αγορά». Και διερωτάται κανείς σε τι διαφέρει η φρασεολογία αυτή από εκείνη του ΣΥΡΙΖΑ. Με τέτοιους συμμάχους ευαγγελίζεται την «άλλη Ευρώπη»;

Ας μην ξεχνάμε πάντως ότι το Εθνικό Μέτωπο στη Γαλλία έρχεται πρώτο στις δημοσκοπήσεις (όπως και ο ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα) και άρα είναι πολύ πιθανό να διαμορφώσουν από κοινού το αυριανό σκηνικό στην Ευρώπη, εφόσον συμφωνούν στις διαπιστώσεις τους. Τώρα αν αυτό αποτελεί τη νέα προοδευτική Ευρώπη, που οραματίζεται ο Αλέξης Τσίπρας, αυτό είναι μια άλλη ιστορία. Οπως είναι και μια άλλη ιστορία αυτό που συνέβη στη Σουηδία, όπου η σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση αποδέχθηκε τον προϋπολογισμό που είχε προτείνει η δεξιά αντιπολίτευση, προκειμένου να αποφύγει τον εκβιασμό για πρόωρες εκλογές του ακροδεξιού λαϊκίστικου και ξενόφοβου κόμματος. Οχι λοιπόν συνεργασία με τους ακροδεξιούς, με στόχο τις εκλογές, όπως στην Ελλάδα, αλλά οριστική περιθωριοποίησή τους. Αυτά όμως μπορούν να συμβούν μόνο στους «απολίτιστους» Βίκινγκς του Βορρά και όχι στο υπερήφανο έθνος των Ελλήνων του Νότου.