Το όνομα Γεράσιμος Γιακουμάτος είναι συνώνυμο του «Ελλαδάρα», με την κακή έννοια. Υπάρχει είδηση που περνά στα ψιλά της ενημέρωσης αλλά είναι ουσιαστική καθώς συνδέεται με τις εξαγωγές και την προσέλκυση επενδύσεων. Μιλάμε για την αληθινή οικονομία και όχι για τα φούμαρα κάθε υφυπουργού Ανάπτυξης. Με νόμο που κατέθεσε προς συζήτηση στην Επιτροπής Παραγωγής και Εμπορίου απειλεί με κλείσιμο τα διμερή επαγγελματικά επιμελητήρια, αυτά που δραστηριοποιούνται επί δεκαετίες στην αγορά. Δεν το λέει έτσι ο υπαρχηγός της Ανάπτυξης: λέει ότι θα κάνει «εκσυγχρονισμό».
Για να καταλάβουμε τι είναι τα επιμελητήρια (Ελληνογερμανικό, Ελληνοϊταλικό, Ελληνοαμερικανικό, Ελληνοβρετανικό, Ελληνογαλλικό) θα αναφέρουμε ορισμένα παραδείγματα. Καμαρώνει ας πούμε η Ελλάδα για τις εξαγωγές ελαιολάδου στην Ιταλία. Ποιος κινεί τα νήματα; Όχι πάντως κάποιος φορέας του Δημοσίου. Το Ελληνοϊταλικό επιμελητήριο πέρσι προώθησε στην ιταλική αγορά περισσότερους από 56 χιλιάδες τόνους μη τυποποιημένο ελαιόλαδο. Παλιές καραβάνες_ κάνουν τη δουλειά από το 1952 χωρίς να επιβαρύνουν τον κρατικό προϋπολογισμό. Τα επιμελητήρια είναι αυτοχρηματοδοτούμενα_ να τα λέμε κι αυτά.
Να μείνουμε στην Ιταλία και στις διμερείς σχέσεις για να δούμε πως αλλιώς έχουν βοηθήσει την ντόπια επιχειρηματικότητα. Σε πλαίσιο ύφεσης η Ιταλία απορρόφησε το 2013 ελληνικά προϊόντα ύψους 2,4 δισ. ευρώ σημειώνοντας αύξηση 15,5% σε σχέση με το 2012. Ιδού οι ενέργειες χάρη στις οποίες επετεύχθη τούτο: το επιμελητήριο έκανε προξενιά, δηλαδή τις συστάσεις μεταξύ εταιρειών που θέλουν να βρουν συνεργάτες. Προώθησε περισσότερα από 39.600 προφίλ εταιρειών παραγωγής προϊόντων και υπηρεσιών. Οργάνωσε και πολλά πέρα δώθε, πάντα ιδίοις αναλώμασι: κατά την τριετία 2011 – 2013 έγιναν 66 επιχειρηματικές συναντήσεις και αποστολές.
Να πούμε κι άλλα, μένοντας πάντα στα βασικά. Το Ελληνογερμανικό επιμελητήριο βάζει πλάτες σε εκείνους που δεν μπορούν να κινηθούν με παραγγελίες εξαιτίας του ασταθούς περιβάλλοντος. Τι σημαίνει αυτό: έδωσαν εγγυήσεις σε πιστώσεις εξαγωγών για εξαγωγές προς την Ελλάδα με όγκο κάλυψης για το 2013 το 1,15 δισ. ευρώ. Επίσης στήριξε με 100 εκατ. ευρώ του Institution for Growth ώστε στις αρχές του επόμενου έτους να δοθούν τα πρώτα δάνεια σε μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Πώς το καταφέρνουν αυτό; Με την φερεγγυότητα που παρέχει το ιστορικό 92 ετών του επιμελητηρίου.
Με τον νέο νόμο τα ιστορικά διμερή εμπορικά επιμελητήρια θα πρέπει να κάνουν αίτηση ώστε να φέρουν νομίμως τον τίτλο του επιμελητηρίου. Είναι τόσο πρόχειρος ο εκσυγχρονισμός του Γεράσιμου Γιακουμάτου ώστε να μην ορίζει ούτε τα βασικά χαρακτηριστικά για το τι εστί «επιμελητήριο». Κάθε τρία χρόνια θα πρέπει να ζητούν νέα έγκριση λειτουργίας. Αν στο εξάμηνο δεν έχει υπογράψει ο αρμόδιος, τα επιμελητήρια θα διώκονται. Δηλαδή στην περίπτωση αμέλειας της αρμόδιας υπηρεσίας, στην περίπτωση που στραβώσει ένας υφυπουργός για τους δικούς του λόγους, θα πρέπει να σταματήσουν οι ενέργειες που στηρίζουν αληθινά την οικονομία.
Πάντα υπάρχει ένα «γιατί» και στην Ελλαδάρα η απάντηση είναι ενίοτε αφοπλιστική. Ο Γιακουμάτος θέλει να ιδρύσει νέα επιμελητήρια στο εξωτερικό, όπου θα διορίζει έναν δικό του άνθρωπο και με τον τρόπο τούτο θα απορροφήσει ΕΣΠΑ. Εν ολίγοις αντί να παρακαλάει τους έμπειρους διαπραγματευτές να τον βοηθήσουν στο αντικείμενό του, την ανάπτυξη, επιχειρεί να τους βάλει στο περιθώριο. Ελλαδάρα, αυτό και τίποτε άλλο…
