Χωρίς συνταγή αλλά από το φαρμακείο

Πολύς λόγος γίνεται τον τελευταίο καιρό για τα Μη Υποχρεωτικώς Συνταγογραφούμενα Φάρμακα (ΜΥΣΥΦΑ). Αφορμή αποτέλεσε η λεγόμενη εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ σύμφωνα με την οποία στο όνομα ενός άκρατου φιλελευθερισμού και του δήθεν ανταγωνισμού θα πρέπει να απελευθερωθεί και το κανάλι διανομής των ΜΥΣΗΦΑ.

Η διεθνής πρακτική δείχνει ακριβώς το αντίθετο. Δηλαδή στη συντριπτική πλειοψηφία των χωρών της Δυτικής Ευρώπης (π.χ. Γαλλία, Γερμανία, Αυστρία, Ισπανία κ.λπ.) η διάθεσή τους γίνεται αποκλειστικά από τα φαρμακεία.

Επιπλέον, οι τιμές πώλησης στην Ελλάδα είναι από τις χαμηλότερες στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Και όπου υπήρξε απελευθέρωση τιμής τα αποτελέσματα διεθνώς είναι αρνητικά. Διεθνής μελέτη που δημοσίευσε ο ΠΟΥ καταλήγει στο συμπέρασμα: «Η απελευθέρωση της αγοράς των ΜΥΣΥΦΑ δεν έχει αποδειχτεί ότι μειώνει τις τιμές τους».

Μεγάλη σημασία έχει όμως ο επίσημος ορισμός των ΜΥΣΥΦΑ ο οποίος ξεκαθαρίζει πως «δυνάμει των διατάξεων του Ν. 3457/2006 είναι τα φάρμακα εκείνα για τη διάθεση των οποίων δεν απαιτείται ιατρική συνταγή».

Μάλιστα η αδειοδότησή τους από τον ΕΟΦ γίνεται με τον ίδιο τρόπο και την ίδια διαδικασία όπως όλα τα άλλα φάρμακα.

Από όλα τα παραπάνω συμπεραίνει κανείς ότι τα ΜΥΣΥΦΑ δεν μπορούν να μπουν στο καλάθι του ανταγωνισμού μαζί με το γάλα, το ψωμί, ή το… πετρέλαιο. Πρέπει επιτέλους οι δήθεν τεχνοκράτες να κατανοήσουν ότι το φάρμακο είναι κοινωνικό αγαθό και δεν υπόκειται σε αριθμητικούς κανόνες οριζόντιων αποφάσεων και περικοπών. Εξάλλου οι ίδιοι αυτόκλητοι σωτήρες είναι αυτοί που ουσιαστικά έχουν περικόψει άκριτα τη φαρμακευτική δαπάνη, χωρίς το αποτέλεσμα να τους δικαιώνει σε βραχυπρόθεσμο και μακροπρόθεσμο επίπεδο.

Το φαρμακείο και ο φαρμακοποιός είναι οι μόνες ικανές συνθήκες που εξασφαλίζουν την απρόσκοπτη χορήγηση όλων των φαρμακευτικών προϊόντων.