Η σκηνή στο Πολιτικό Γραφείο του πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Καραμανλή, που στεγάζεται, την εποχή εκείνη, στο κτίριο της Βουλής. Είμαστε στην άνοιξη του 1976, δύο χρόνια μετά τις εκλογές του 1974, όταν η Νέα Δημοκρατία έχει σημειώσει τη μεγάλη νίκη της και ο ιδρυτής της έχει σχηματίσει την πρώτη δημοκρατική κυβέρνηση μετά την κατάρρευση της απριλιανής δικτατορίας.
Αρχηγός του δευτέρου κόμματος είναι ο πρόεδρος της Ενώσεως Κέντρου Γεώργιος Μαύρος, τρίτο κόμμα είναι το ΠαΣοΚ με ηγέτη τον Ανδρέα Παπανδρέου και τέταρτο το ΚΚΕ υπό τον Χαρίλαο Φλωράκη. Με πρωτοβουλία και απόφαση του Κ. Καραμανλή έχει καθιερωθεί και επισήμως ο θεσμός του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως, ο οποίος προβλέπει ορισμένες νεοπαγείς «αρμοδιότητες» για τον αρχηγό του δευτέρου κόμματος.
Ετσι, ο Γεώργιος Μαύρος είναι ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως, προνομιακός συνομιλητής του πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή ο οποίος έχει χαρακτηρίσει το ΠαΣοΚ ως «Αριστερά της Αριστεράς»…
Επιστρέφουμε στο Πολιτικό Γραφείο του Πρωθυπουργού όπου ο πρέσβης Πέτρος Μολυβιάτης (διευθυντής του Πολιτικού Γραφείου) ενημερώνει τον πρόεδρο της κυβερνήσεως ότι ο Γ. Μαύρος «ζήτησε να τον ενημερώσουμε για τις εξελίξεις του Κυπριακού».
– Τι να του πω, κύριε Πρόεδρε; Ρωτά ο πρέσβης.
– Οσο μπορείς λιγότερα!… απαντά ο Καραμανλής.
Λίγες ώρες αργότερα ο πρέσβης έχει επισκεφθεί τον Γεώργιο Μαύρο στο γραφείο της οδού Πινδάρου και επιστρέφει στο γραφείο του Καραμανλή.
–Τι σε ρώτησε;… Τι του είπες;…
– Τίποτα, κύριε Πρόεδρε! Από την ώρα που έφτασα μου έλεγε τις απόψεις του για το Κυπριακό και δεν μπόρεσα να του μιλήσω. Αφού τον άκουσα για περίπου μία ώρα, τον χαιρέτησα κι έφυγα!
* * *

Πολλά έχουν αλλάξει από τότε. Οι πρωταγωνιστές εκείνης της εποχής έχουν φύγει, η Ελλάδα είναι διαφορετική, οι άνθρωποι επίσης, και τα διεθνή δεδομένα έχουν ανατραπεί. Μόνο η πολιτική ζωή στη χώρα μας μοιάζει να μένει στάσιμη και οι περισσότεροι πρωταγωνιστές της αμετανόητοι πολιτευτές.

Οι πολίτες της χώρας αυτής, αυριανοί ψηφοφόροι που με την ψήφο τους θα καθορίσουν το μέλλον της Ελλάδας, δικαιούνται να γνωρίζουν τι γίνεται επί σκηνής και τι τεκταίνεται στο παρασκήνιο.
Είναι απαράδεκτο να χρειάζονται ειδικές διαπραγματεύσεις για να ενημερώσει η κυβέρνηση την αντιπολίτευση για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα.
Η έλλειψη ενημερώσεως για τα προβλήματα και τις θέσεις όλων των κομμάτων διευκολύνει την ασάφεια των θέσεων ενός εκάστου. Ετσι, οι ψηφοφόροι πολλά ακούνε και λίγα καταλαβαίνουν.
Αλλά οι ψηφοφόροι δεν είναι ανόητοι και θα το αποδείξουν.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ