Η απόφαση των πρυτανικών αρχών να κλείνουν προληπτικά τα ΑΕΙ (έγινε και αυτό) και να ζητήσουν ιδιωτικές εταιρείες φύλαξης είναι ακραία και αντιακαδημαϊκή πράξη. Δεν είναι τόσο ακραία και αντιακαδημαϊκή όσο η υβριστική ενέργεια «φοιτητών» να εγκαταστήσουν το 2011 λαθρομετανάστες στη Νομική Σχολή, όμως είναι απόφαση αυταρχική που τελικά θα βλάψει το Πανεπιστήμιο. Προφανώς τα κίνητρα των πρυτάνεων είναι διαφορετικά (και ας μην παρεξηγηθώ, παρακαλώ), όμως οι καλές προθέσεις δεν φτάνουν πάντα. Το Ελληνικό Πανεπιστήμιο έχει υποφέρει πολλά τις τελευταίες δεκαετίες. Δεν χρειάζεται να μπει και στον γύψο. Και μάλιστα προληπτικά. Γιατί; Επειδή τα ακραία μέτρα παραμένουν πάντοτε ακραία και φέρνουν αντίθετα αποτελέσματα.
Θα μου πείτε ότι στα νομικά ισχύει το dura lex, sed lex, δηλαδή ο νόμος, όσο και σκληρός, πρέπει να εφαρμοστεί. Ναι. Αλλά εδώ, στο Πανεπιστήμιο, σε έναν χώρο ανεξαρτησίας, ελευθερίας και αντιαυταρχισμού, οι διαφορές δεν λύνονται με αντιακαδημαϊκά μέτρα. Ηδη βοούν τα «επαναστατικά» χωνιά εντός και εκτός Πανεπιστημίου. Θα ακολουθήσουν διακηρύξεις (αν δεν έχουν γίνει κιόλας) γνωστών – αγνώστων «πανεπιστημιακών», τα «αντισυστημικά κόμματα» θα φωνάξουν (ίσως ψελλίσει κάτι και η συγκυβέρνηση). Και οσονούπω θα αρχίσουν καταλήψεις για να μην απαγορευθούν οι καταλήψεις.
Στην είσοδο της πανεπιστημιούπολης Ζωγράφου, κάτω από τον λογότυπο του ΕΚΠΑ, πριν από λίγες ημέρες είχε αναρτηθεί κακογραμμένο πανό –κατάλοιπο των πρόσφατων φεστιβάλ κομματικών Νεολαιών –που διακήρυττε: «Το άσυλο το κανονίζουμε εμείς / και όχι οι σεκιούριτι (sic) και οι εισαγγελείς». Παραλλαγές αυτής της διακήρυξης υπάρχουν ακόμη στην είσοδο. Ομως ανάμεσα στους εισαγγελείς και τους σεκιουριτάδες και σε εκείνους τους ανώνυμους «εμείς», βρισκόμαστε εμείς όλοι οι άλλοι. Το Πανεπιστήμιο, οι φοιτητές, οι εκλεγμένες πανεπιστημιακές αρχές, ο ελληνικός λαός. Ανάμεσα στα δύο άκρα υπάρχει η λογική. Η ψυχραιμία. Η πρόβλεψη. Εκείνοι οι «εμείς» ούτε λογική διαθέτουν ούτε ηθική ούτε νοιάζονται για το Πανεπιστήμιο. Είναι σκοτεινοί και εξυπηρετούν σκοτεινούς σκοπούς. Αντιπαραβάλλοντας σε αυτούς έναν δικό μας αυταρχισμό (που διαφυλάττει, υποτίθεται, το Πανεπιστήμιο), κακό κάνουμε και όχι καλό. Τα προβλήματα των ΑΕΙ, όπως και όλα τα προβλήματά μας, δεν λύνονται με τις βιαστικές και αψυχολόγητες αντιπαραθέσεις μέσα και έξω στη Βουλή. Και τα κόμματα και τα ΑΕΙ και το (λεγόμενο) υπουργείο Παιδείας και οι φοιτητικές οργανώσεις μπορούν να βρουν κοινά σημεία για την ασφάλεια και την ομαλή λειτουργία των Πανεπιστημίων. Ταυτόχρονα πρέπει να διατεθούν τα αναγκαία κονδύλια για τη λειτουργία τους. Εστω για τον καθαρισμό τους. Τότε ούτε σεκιουριτάδες θα χρειαζόμαστε ούτε κάποιους κουκουλοφόρους «εμείς».
Ο κ. Γιώργης Γιατρομανωλάκης είναι καθηγητής Κλασικής Φιλολογίας και συγγραφέας.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ