ΓΟΥΡΟΥΝΙ ΣΤΟ ΣΑΚΙ;

Ο Μάιλς Κόπλαντ, αμερικανός υπάλληλος της CIA, υπηρέτησε τη δεκαετία του ’60 στην Αίγυπτο. Εζησε την ανατροπή του διεφθαρμένου βασιλέως της Αιγύπτου Φαρούκ, την επανάσταση του στρατού με βιτρίνα τον στρατηγό Ναγκίμπ και πραγματικό ηγέτη τον συνταγματάρχη Γκαμάλ Αμπντέλ Νάσερ και έχει γράψει ένα αποκαλυπτικό βιβλίο (1970, Το Παιχνίδι των Εθνών).

Η περιγραφή της συνωμοσίας για την ανατροπή του Φαρούκ και την τελική επικράτηση του Νάσερ, ο οποίος τελικά εστράφη εναντίον της CIA που τον είχε βοηθήσει να αναλάβει την εξουσία, δεν έχει, μισό αιώνα μετά, ιδιαίτερη αξία. Από τότε έως σήμερα οι πράκτορες της CIA έχουν διαπράξει πολλά χειρότερα.

Εκείνο που έχει ίσως σημασία είναι η περιγραφή από τον αμερικανό πράκτορα του τρόπου με τον οποίο αντιμετώπισε τη λαϊκή οργή ο Νάσερ όταν μερικά χρόνια αργότερα οι Αιγύπτιοι διεπίστωσαν ότι η επανάσταση δεν είχε αλλάξει τη ζωή τους προς το καλύτερο.

Ο Νάσερ είχε καταλάβει ότι δεν μπορούσε να ανταποκριθεί στις υποσχέσεις του προς τον λαό της Αιγύπτου για πρόοδο και ευημερία. Επειδή λοιπόν και εκεί λεφτά (ΔΕΝ) υπήρχαν ανεζήτησε λύσεις πολιτικές. Δηλαδή, έστρεψε την προσοχή του λαού σε ζητήματα είτε πολιτικά είτε σε προβλήματα εθνικά όπως η διώρυγα του Σουέζ (από την οποία εξεδίωξε τους αγγλογάλλους που την εκμεταλλεύονταν), ή σε ζητήματα μεγαλεπήβολων έργων και αλλαγών που θα άλλαζαν τη ζωή της Αιγύπτου. Ετσι εξήγγειλε το φράγμα του Ασουάν.

Παρόμοιες απόπειρες έχουν γίνει και στην Ελλάδα. Τηρουμένων των αναλογιών, τα συνθήματα «Εξω οι βάσεις του θανάτου», «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο» και η εκτροπή του Αχελώου έχουν προφανείς ομοιότητες με την πολιτική πρακτική του Νάσερ.

Σήμερα ο ελληνικός λαός δεν μπορεί να παρασύρεται από συνθήματα πολιτικά που τίθενται ανευθύνως για να παρασύρουν προς τα εδώ ή προς τα εκεί τους ψηφοφόρους. Δεν πιστεύει κανείς ότι θα υπάρξει κυβέρνηση που θα βγάλει τη χώρα από την Ευρωπαϊκή Ενωση.

Εκείνο που ενδιαφέρει τον ψηφοφόρο είναι το ερώτημα αν θα έχει να πληρώσει τους λογαριασμούς του, αν θα έχει αύριο εργασία, πώς θα μπορέσει να ανεβάσει το επίπεδο της ζωής του, αν τα παιδιά του θα έχουν καλύτερη παιδεία.

Στα ερωτήματα αυτά και σε πολλά άλλα συναφή κανένα κόμμα δεν φαίνεται να δίνει συγκεκριμένες απαντήσεις.

Για ακόμη μία φορά οι ψηφοφόροι καλούνται να διαλέξουν «γουρούνι στο σακί». Εως πότε;