Ανεξαρτήτως κομματικών φρονημάτων όλοι μιλούν για την ανάγκη ανανέωσης στην πολιτική ζωή της χώρας. Βεβαίως όταν η συζήτηση σοβαρεύει όλοι εξαιρούν τον εαυτό τους και τα μέλη της οικογενείας τους. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα, δεν χρειάζεται να καταγραφούν, αρκεί η αναφορά ορισμένων. Ας διαλέξουμε ένα επεισόδιο του παρελθόντος που ο μισός περίπου αιώνας που μας χωρίζει αίρει το «απόρρητον».
Το επεισόδιο συνέβη τον Απρίλιο του 1967, όταν η χώρα όδευε προς εκλογές, τις οποίες ματαίωσε το πραξικόπημα των Απριλιανών. Τόπος της ιλαροτραγωδίας το γραφείο του τότε αρχηγού της ΕΡΕ (η Εθνική Ριζοσπαστική Ενωση, που είχε ιδρύσει το 1955 ο Κ. Καραμανλής). Ο ιδρυτής ήταν αυτοεξόριστος στο Παρίσι και στη θέση του προέδρου τον αναπλήρωνε ο αείμνηστος Παναγιώτης Κανελλόπουλος, περισσότερο καθηγητής και λιγότερο πολιτικός.
Ηταν στο γραφείο του ο Π. Κανελλόπουλος, περιστοιχισμένος από ομάδα πολιτικών συντακτών της εποχής. Και τους εξομολογείτο τον πόνο του· εν όψει των εκλογών δεχόταν αφόρητες πιέσεις από βουλευτές και πολιτευτές της ΕΡΕ που ήθελαν θέση στους συνδυασμούς αν και η ηλικία τους ήταν προχωρημένη.
Ενώ ο Π. Κανελλόπουλος έλεγε ότι θα αναγκαστεί να ανακόψει από τους συνδυασμούς του κόμματος τους γέροντες, μπήκε στο γραφείο του η έμπιστη βοηθός του Γιούλα Ζώνα και του είπε ότι ζητούσε ακρόαση ο βουλευτής Γιόκας. «Αργότερα» απάντησε ο Π. Κανελλόπουλος και η Γιούλα του είπε ότι είναι επείγον το θέμα διότι ο Γιόκας ήθελε να παραιτηθεί. «Ας περάσει τότε» απάντησε ο αρχηγός της ΕΡΕ και ζήτησε από τους δημοσιογράφους να τον αφήσουν για λίγο μόνο του στο γραφείο.
Μπήκε ο βουλευτής και σε λίγα λεπτά ακούστηκαν οι φωνές στους διαδρόμους. Ο Π. Κανελλόπουλος την ίδια στιγμή άνοιγε την πόρτα του και απευθυνόμενος στους δημοσιογράφους φώναζε «ιδού, κύριοι, ο κύριος Γιόκας και ο γιόκας του!» και εξηγούσε ότι ο βουλευτής ήθελε να μπει στο ψηφοδέλτιο και ο γιος του ή το λιγότερον ο γιος του να πάρει τη δική του θέση.
Το απριλιανό πραξικόπημα ματαίωσε τις εκλογές και συλλαμβάνοντας τον Π. Κανελλόπουλο τον «απήλλαξε» από τις πιέσεις.
***
Το αίτημα της κοινωνίας για ανανέωση στα καθ’ ημάς προσκρούει συνεχώς σε ένα κατεστημένο που αδυνατεί να συλλάβει τα υπόγεια κοινωνικά ρεύματα που με τον καιρό ωριμάζουν και προκαλούν ανατροπές. Στην περίπτωση της Ελλάδας έγιναν πολλές προσπάθειες να συντηρηθεί ένα καθεστώς που τελικά διεφάνη ότι στήριζαν ολίγοι «χαρισματικοί ηγέτες». Με την αποχώρησή τους από τη σκηνή απελευθερώθηκαν άναρχες δυνάμεις, οι οποίες πλησιάζουν και στο Κοινοβούλιο.
Θα χρειασθεί καιρός για να αποκατασταθεί η νέα τάξις πραγμάτων με ουσιαστική ανανέωση της πολιτικής ζωής. Η ανανέωση είναι αναπόφευκτη. Οι λαοί δεν παίζουν καινούργια παιχνίδια με παλαιούς κανόνες.
Οσοι βλέπουν την εξουσία ως γέρας έχουν χάσει.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ