Ο σχεδιασμός του υπουργείου Υγείας για την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας δεν ανταποκρίνεται στις ανάγκες των πολιτών, της περίθαλψης αλλά και στις απαιτήσεις του ιατρικού κόσμου.
Ο Πανελλήνιος Ιατρικός Σύλλογος είχε εκφράσει τις σοβαρές αντιρρήσεις του από την πρώτη στιγμή που παρουσιάστηκε από την ηγεσία του υπουργείου Υγείας το σχέδιο για την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας και τους οικογενειακούς ιατρούς. Μάλιστα, δεν πάει πολύς καιρός που ζήτησε από τους αρμόδιους υπουργούς να αναστείλουν την προκήρυξη και να δουν τις πραγματικές ανάγκες των ασθενών, δεδομένου ότι πολλές γεωγραφικές περιοχές της ηπειρωτικής αλλά και της νησιωτικής Ελλάδας μένουν ακάλυπτες. Παράλληλα, είχε εκφράσει την αντίθεσή του όχι με τον οικογενειακό ιατρό, αλλά με τον ρόλο του ως gatekeeper, δηλαδή με την εφαρμογή του συστήματος υποχρεωτικών παραπομπών.
Φωνή βοώντος εν τη ερήμω… Παρότι ο ΠΙΣ είχε ζητήσει εξαρχής να ξεκινήσει ουσιαστικός διάλογος μεταξύ των εμπλεκόμενων μερών (υγειονομικοί φορείς, κοινωνικοί φορείς, Τοπική Αυτοδιοίκηση, χρήστες υπηρεσιών Υγείας), αυτό ουδέποτε έγινε. Και φτάνουμε στο σήμερα, με την κυβέρνηση να προσπαθεί να εφαρμόσει το κατάπτυστο, τόσο για τους ασφαλισμένους όσο και για τους ιατρούς, μέτρο και τους πολίτες να ψάχνουν ματαίως να βρουν οικογενειακό ιατρό. Το ενδιαφέρον των ιατρών είναι εξαιρετικά μειωμένο. Οι νέες συμβάσεις είναι αποικιοκρατικού τύπου, τόσο στις ΤΟΜΥ όσο και στον ΕΟΠΥΥ, και βασίζονται σε ένα πρόχειρο σχέδιο του υπουργείου. Μάλιστα, ιατροί που έχουν μέχρι σήμερα προθυμοποιηθεί να κάνουν σύμβαση αναθεωρούν την απόφασή τους εξαιτίας των απαράδεκτα χαμηλών αμοιβών, του εξαντλητικού τρόπου λειτουργίας και της χρήσης του ιδιωτικού ιατρείου με δαπάνες που θα βαρύνουν τους ίδιους. Ετσι, αν η ηγεσία του υπουργείου Υγείας επιμείνει στη θέση της για λήξη των παλαιών συμβάσεων του ΕΟΠΥΥ με παθολόγους και παιδιάτρους, υπάρχει φόβος να μείνουν ακάλυπτοι εκατομμύρια ασφαλισμένοι.
Ο Πανελλήνιος Ιατρικός Σύλλογος έχει επισημάνει επανειλημμένως ότι οι προϋποθέσεις για τη θεσμοθέτηση της ΠΦΥ πρέπει να είναι ο ολοκληρωμένος υγειονομικός χάρτης υπηρεσιών και αναγκών, η ισότιμη πρόσβαση όλων των πολιτών στο σύστημα Υγείας, η ελεύθερη επιλογή ιατρού από τον πολίτη, η αξιοποίηση ολόκληρου του ιατρικού προσωπικού και η ιατρική λειτουργία μέσα από θεραπευτικά και διαγνωστικά πρωτόκολλα. Βασικό συστατικό του συστήματος Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας πρέπει να είναι ο οικογενειακός ιατρός, είτε ως δημόσιος λειτουργός (υπηρετών στις δημόσιες δομές) είτε ως συμβεβλημένος με τον ΕΟΠΥΥ. Ωστόσο, ο οικογενειακός ιατρός (γενικής ιατρικής, παθολόγος, παιδίατρος) πρέπει να αποτελεί δικαίωμα και όχι υποχρέωση κάθε πολίτη.
Ο οικογενειακός ιατρός πρέπει να είναι ο σύμβουλος της οικογένειας, να δραστηριοποιείται στην πρόληψη και στην αγωγή υγείας του πληθυσμού, στη διαμόρφωση του ιατρικού φακέλου του ασθενούς, στη διαχείριση των χρόνιων νοσημάτων, και όχι αυτός που θα δίνει «κάρτα εισόδου» των ασφαλισμένων στο σύστημα.
Ο κ. Μιχαήλ Βλασταράκος είναι πρόεδρος του Πανελληνίου Ιατρικού Συλλόγου.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ