Περάσαμε 24 ώρες µε την Kατερίνα Παναγοπούλου

Πώς κρατάτε την ψυχραιμία σας όταν παρουσιάζετε δύσκολες ή τραγικές ειδήσεις; Υπάρχει χώρος για συναίσθημα στον τηλεοπτικό αέρα;

Με τα χρόνια, εκπαιδεύεσαι να διατηρείς ψυχραιμία. Οφείλω να πω ωστόσο ότι συνειδητά πολλές φορές αφήνω να φανεί η αγανάκτησή μου. Κατά τη γνώμη μου, αποτελεί χρέος του δημοσιογράφου που έχει δημόσιο λόγο να στηλιτεύει αντικοινωνικές συμπεριφορές. Μεταδίδαμε μια είδηση για τον 15χρονο Βαγγέλη στην Πάτρα που έμεινε ανάπηρος διότι συνομήλικοί του του χτυπούσαν το κεφάλι στην καγκελόπορτα του σχολείου και επί της ουσίας δεν τιμωρήθηκε κανείς. Εκείνη τη στιγμή, ένιωσα ότι είχα χρέος να εκφράσω τη φωνή του τηλεθεατή, να πω με ένταση και αγανάκτηση ότι πρέπει να τιμωρηθούν οι ανήλικοι δράστες και να έχουν κυρώσεις οι εκπαιδευτικοί που δεν επιτηρούν όσα συμβαίνουν στο διάλειμμα. Δεν μπορεί η ανηλικότητα να αποτελεί άλλοθι ατιμωρησίας και παλιανθρωπιάς. Και αισθάνθηκα ότι έπρεπε να το τονίσω με την ένταση που του αρμόζει.

12:00 Στάση στην ανθοκομική έκθεση Κηφισιάς

Όταν κλείνει η κάμερα και είστε μόνη σας στο σπίτι, τι είναι αυτό που σας φέρνει ηρεμία; Έχετε ένα προσωπικό καταφύγιο;

Τα πάω καλά με τον εαυτό μου, κάνουμε όμορφη παρέα οι δυο μας. Μου ασκεί σκληρή κριτική, μου δίνει όμως και ένα χτύπημα στην πλάτη για κάθε αγώνα, για κάθε κερδισμένη, αλλά και χαμένη, μάχη που δόθηκε, κι ας γνώριζα εξαρχής την έκβαση. Επομένως, όχι μόνο δεν με φοβίζει η μοναχικότητα, αλλά συχνά την επιζητώ. Το καταφύγιό μου είναι ένα μήνυμα από έναν αγαπημένο μου άνθρωπο, μια συζήτηση, η σωστή λέξη τη σωστή στιγμή από κάποιον που εμπιστεύομαι. Αυτό είναι για μένα το καλύτερο γιατρικό για όλα.

Έχετε νιώσει ποτέ ότι έπρεπε να «παλέψετε παραπάνω» ως γυναίκα για να κατακτήσετε το χώρο σας στην ενημέρωση;

Νομίζω πως θα πω κάτι αντιδημοφιλές, αλλά μου αρέσει να εκφράζομαι πάντα ανοιχτά. Δείτε αυτήν τη στιγμή ποιοι παρουσιάζουν κεντρικά δελτία ειδήσεων. Στην πλειονότητα, είμαστε γυναίκες. Σε διευθυντικές θέσεις στα κανάλια είναι και άντρες και γυναίκες. Συνεπώς, εκ των πραγμάτων το θεωρώ θυματοποίηση αν πω ότι το φύλο μου αποτέλεσε εμπόδιο στην επαγγελματική μου ανέλιξη. Η ενημέρωση είναι ένας πολύ ανταγωνιστικός χώρος, θέλει την είδηση. Αν έχεις το ρεπορτάζ, αποτελεί περιττή πληροφορία το αν είσαι άντρας ή γυναίκα. Αυτό έχω διαπιστώσει στην πράξη. Πριν από την παρουσίαση του δελτίου, κάλυπτα ρεπορτάζ των Υπουργείων Εργασίας και Οικονομικών, δύο πολύ σκληρών πεδίων, όπου, για παράδειγμα, στις διαπραγματεύσεις με την τρόικα κάναμε ολονυχτίες. Κι όμως, κι εκεί οι δημοσιογράφοι ήμαστε και άντρες και γυναίκες. Μη σας πω ότι κάποιες περιόδους –γιατί το έκανα αρκετά χρόνια– μπορεί να ήμαστε και περισσότερες οι γυναίκες. Πολιτικό ρεπορτάζ επίσης αναλαμβάνουν άντρες και γυναίκες. Απεσταλμένες στον πόλεμο είναι πολλές γυναίκες. Γενικά, στέκομαι απέναντι στη λογική της θυματοποίησης, ιδίως όταν γίνεται μόδα, μέσο για να κερδίζουμε συμπάθεια ή δημοφιλία. Και το χειρότερο είναι ότι αποσπά την προσοχή από γυναίκες που πραγματικά είναι θύματα και χρειάζονται όλη μας την υποστήριξη.

12:50 Το πιο σταθερό ραντεβού πριν απο τη δουλειά

Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι να διατηρείτε το δικό σας αυθεντικό τόνο σε ένα χώρο με, συχνά, πολύ αντρικά χαρακτηριστικά;

Και πάλι θα μιλήσω προσωπικά. Πώς εννοούμε τα αντρικά χαρακτηριστικά; Ας πούμε, η εκφώνηση μιας είδησης γίνεται διαφορετικά από μια γυναίκα και διαφορετικά από έναν άντρα; Το σίγουρο είναι ότι ποτέ δεν αισθάνθηκα να με βαραίνουν ενδυματολογικοί κώδικες που θα πιστοποιούσαν τη σοβαρότητά μου ή την εγκυρότητά μου ως δημοσιογράφου. Για να είμαι δίκαιη, όμως, ουδέποτε εισέπραξα και κάποιου είδους αμφισβήτηση λόγω φύλου. Νομίζω ότι όταν εσύ ο ίδιος ως άνθρωπος δεν έχεις εδραιωμένα μέσα σου τέτοια κλισέ, δύσκολα τα αναγνωρίζεις.

14:00 Σύσκεψη κεντρικού δελτίου ειδήσεων

Τι σημαίνει για σας γυναικεία ενδυνάμωση; Τη νιώθετε στην πράξη ή παραμένει ένα σύνθημα;

Υπάρχουν ακόμη χώροι όπου οι γυναίκες μπορεί να βιώνουν αυτό που χαρακτηρίζεται ως «glass ceiling», γυάλινη οροφή. Και πρέπει να φροντίζουμε με το προσωπικό μας παράδειγμα να σπάει. Από την άλλη, πρέπει να σας πω ότι έχω διαπιστώσει πως οι πιο σεξιστικές συμπεριφορές προέρχονται από εμφανιζόμενους ως πολέμιοι του σεξισμού. Και συχνά γυναίκες. Το πιο κωμικό είναι όταν βλέπεις κάποιους/ες, ειδικά στα social media, να υπερασπίζονται μια γυναίκα ίδιας ιδεολογικής τοποθέτησης επιτιθέμενοι/ες με σεξιστικό τρόπο σε μια άλλη με την οποία έχουν ιδεολογικές διαφορές. Η υποκρισία περισσεύει και, δυστυχώς, όσο περισσότερη ένταση μπαίνει στη φράση «γυναικεία ενδυνάμωση» τόσο μικρότερο καλάθι πρέπει να κρατά κάποιος. Η δική μου θέση στο θέμα είναι ότι άντρες και γυναίκες είμαστε σαφώς ίσοι, αλλά σαφώς όχι όμοιοι. Κι εμείς οι ίδιες θα πρέπει να αντιμετωπίζουμε έτσι τους εαυτούς μας, χωρίς να έχουμε ανάγκη από χτυπήματα στην πλάτη και δηλώσεις για women’s empowerment.

18:00 Backstage στιγμές

Υπάρχει κάποια φράση ή συμβουλή που σας έχει μείνει από έναν άνθρωπο-σταθμό στη ζωή σας και σας ακολουθεί πάντα;

Ίσως όχι στο βάθος που περιγράφετε, αλλά, αυτήν τη στιγμή, μου έρχεται έντονα στο μυαλό ένας στίχος τραγουδιού τον οποίο μου είχε επισημάνει η μητέρα μου: «Η ζωή συγχωρεί τους πολύ τολμηρούς, τους τρελούς και τις αξίες».

Πότε ήταν η τελευταία φορά που συγκινηθήκατε πραγματικά και γιατί;

Είμαι άνθρωπος που συγκινείται εύκολα και το εκφράζω. Μπορεί να κλάψω με μια ταινία, και μάλιστα να δω πάλι την ίδια σκηνή και να κλάψω ξανά και ξανά. Για παράδειγμα, στον «Κύκλο των χαμένων ποιητών», όσες φορές –και κυριολεκτώ– κι αν δω την τελευταία σκηνή, όπου ανεβαίνουν πάνω στα θρανία και λένε το γνωστό «Oh captain, my captain», κλαίω πάντα. Έχω γίνει γραφική. Γενικότερα, με συγκινεί ό,τι έχει να κάνει με παιδάκια που υποφέρουν. Ένα αδύναμο παιδί που υφίσταται bullying μπορεί να με κάνει να ξεσπάσω σε κλάματα. Μετά με πιάνουν οργή και πρόθεση για δράση.

18:50 Μίνι σύσκεψη

19:20 Οι τελικές πινελιές

Πώς διαχειρίζεστε την κριτική, τόσο την επαγγελματική όσο και την προσωπική;

Θεωρώ κριτές μου τον τηλεθεατή που θα με δει στο κεντρικό δελτίο του MEGA και τον αναγνώστη που θα διαβάσει τη στήλη μου στα «ΝΕΑ» και θα τους ακούσω με σεβασμό και προσοχή. Δεν θα έκανα όμως δομικές υποχωρήσεις για να κερδίσω δημοφιλία. Δεν θα λαϊκίσω, θα γίνω δυσάρεστη, δεν θα ακολουθήσω το ρεύμα, γιατί δεν έγινα δημοσιογράφος για να με αποθεώνουν πέντε τρολ στα social media. Είδαμε άλλωστε πού οδήγησαν η δημαγωγία και ο λαϊκισμός στα χρόνια της κρίσης. Προσπαθώ να είμαι χρήσιμη, όχι ευχάριστη. Στην προσωπική μου ζωή, λαμβάνω υπόψη μου τη γνώμη και την επιδοκιμασία των ανθρώπων που εκτιμώ και που με ενδιαφέρουν. Και λίγοι άνθρωποι με ενδιαφέρουν πραγματικά.

Ποιο ήταν το πιο δύσκολο όχι που είπατε στην καριέρα σας και τι άφησε πίσω του;

Έχω πει πολλά όχι, και πιστεύω πως με καθόρισαν περισσότερο από τα ναι.

19:40 ΟΝ AIR

Τι φοβάστε περισσότερο;

Την απώλεια αγαπημένων μου ανθρώπων. Είναι ο μεγαλύτερος φόβος μου και δεν θα τον ξεπεράσω ποτέ.

Αν έπρεπε να βάλετε έναν τίτλο σε αυτό το κεφάλαιο της ζωής σας, ποιος θα ήταν;

Αγώνας δρόμου και αντοχής.