Αννα Διαμαντοπούλου

Είναι σαφές μετά από τόσες καταστροφικές εμπειρίες ότι θα έπρεπε να έχουν υπάρξει θεμελιώδεις μεταρρυθμίσεις και νέα εργαλεία στην υπηρεσία του Κράτους.

Αυτό που διακυβεύεται είναι η μεταρρύθμιση και η ενίσχυση του κοινωνικού κράτους, το οποίο υπήρξε διαχρονικά το μεγάλο επίτευγμα της ΕΕ. Ας ελπίσουμε ότι το μεγάλο παζάρι για τις ηγετικές θέσεις θα συνοδευθεί από δεσμεύσεις που θα επιβάλουν οι Σοσιαλιστές και οι Δημοκράτες για την χρηματοδότηση των κοινωνικών πολιτικών.

Πιστεύω ότι το όμορφο σαν παραμύθι στη διαδρομή της ιστορίας ευρωπαϊκό επίτευγμα έφτασε στα όριά του. Είμαστε πλέον σε μια φάση ανάγκης νέου ριζικού μετασχηματισμού.

Με αφορμή τον θάνατό του ας αναστοχαστούμε πώς λειτούργησαν οι ιδεολογίες στη χώρα μας και πώς διαχειριστήκαμε τα περίφημα «πακέτα Ντελόρ».

Η ισορροπία εσόδων από τη δυναμική της οικονομίας και τα σημαντικά ευρωπαϊκά κονδύλια και των δαπανών που απαιτούνται για τη βελτίωση της ζωής των πολιτών είναι προτεραιότητα.

Το μέλλον είναι η χώρα αυτών που το χτίζουν, δεν μας περιμένει.

Ποιος, δηλαδή, μπορεί να πείσει ότι αυτός και η ομάδα του είναι έτοιμοι να αγωνιστούν για να  αλλάξουν τη χώρα, αδιαφορώντας για το δικό τους πολιτικό αύριο. Ποιος ή ποιοι...

Η ανάγκη για κοινή πολιτική και γρήγορες αποφάσεις προϋποθέτει την επανεκκίνηση του γαλλογερμανικού άξονα.

Η δημοκρατία εγκαταστάθηκε στην ευρωπαϊκή ήπειρο με αγώνες και αίμα και η διατήρησή της δεν είναι καθόλου δεδομένη. Οι κοινωνικές ανισότητες και τα κοινωνικά αδιέξοδα μπορούν να οδηγήσουν σε επικράτηση του αυταρχικού λαϊκισμού με δημοκρατικό μανδύα μέσω εκλογών. Οι αρχές πάνω στις οποίες βασίζεται η δημοκρατία είναι η ισότητα και η ελευθερία. Οι αρχές αυτές, […]

Το πολιτικό σύστημα στο σύνολό του έχει μεγάλη ευθύνη στο να συμφωνήσει σε ένα σχέδιο που έτσι και αλλιώς θα κληθούν να υλοποιήσουν διαφορετικές κυβερνήσεις

Η απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, ως συνέχεια της γαλλογερμανικής πρωτοβουλίας για το σχέδιο ανάκαμψης της Ευρωπαϊκής Ενωσης, είναι ιστορικής σημασίας. Αρθρο της Αννας Διαμαντοπούλου

Οι επόμενες εθνικές εκλογές συνοδεύονται από τον φόβο της πολιτικής αστάθειας για την επόμενη ημέρα. Προεδρική εκλογή, απλή αναλογική, όξυνση της κρίσης με την Τουρκία, είναι μερικά από τα στοιχεία που ωθούν στην ανάγκη προετοιμασίας συναινέσεων. Η χώρα μας, δυστυχώς, δεν έχει αντίστοιχη εμπειρία και κουλτούρα. Και γι' αυτό είναι καλό να μελετηθούν κάποια δείγματα συναίνεσης του μεταπολιτευτικού μας παρελθόντος (ακόμη και στην κρίση), από τα οποία μπορούμε να αντλήσουμε διδάγματα.

«Ημικρή χώρα που μπορούσε» είναι το βιβλίο που έγραψε ο Μαρτ Λάαρ, ιστορικός και δύο φορές πρωθυπουργός της Εσθονίας. Είναι ένα βιβλίο για τη σύγχρονη ιστορία μιας χώρας που το 1992 είχε πληθωρισμό 1.000% και βούλιαζε στο οργανωμένο έγκλημα, με αφύλακτα σύνορα, και σήμερα είναι μια από τις πιo καινοτομικές κοινωνίες στον κόσμο, στην οικονομία, στο κοινωνικό κράτος και στη λειτουργία της Δημοκρατίας.

Ενα κόμμα γεννιέται όταν έχει κάτι να πει που να καλύπτει τις ανάγκες κάποιων να το ακούσουν.