Αφιέρωμα στον Ρουμάνο σκηνοθέτη Μίρτσεα Ντανελιούκ, σκηνοθέτη που άλλοτε με ρεαλισμό άλλοτε με σουρεαλισμό καταφέρνει να σχολιάσει την κοινωνική πραγματικότητα της πατρίδας του και να αφουγκραστεί πολιτικές αλλαγές και κλίμα έχει προγραμματίσει εφέτος το τμήμα του Διεθνούς Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης Ματιές στα Βαλκάνια. Αυτός ο άγνωστος στο ελληνικό κοινό σκηνοθέτης, αγκάθι στη Ρουμανία επί κομμουνιστικού καθεστώτος, κατάφερε με την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του, «Η μεγάλη διαδρομή» (1975), να καταλύσει την κλασική αφήγηση του σοσιαλιστικού ρεαλισμού, σε μια ταινία –ύμνο στην φιλία. Το 1980 ο Ντανελιούκ παρουσίασε την «Πρόβα με μικρόφωνο» έναν καυτηριασμό του γραφειοκρατικού παραλογισμού και της υποκρισίας όσων τον υποστηρίζουν, ενώ την ίδια χρονιά το «Κυνήγι αλεπούδων» μιλά για την προσπάθεια ενός αγρότη της δεκαετίας του 1950, να παραδώσει τη μικρή γη του στο Κράτος.

Αντικαθεστωτικά μηνύματα θα βρούμε και στην ταινία «Η κρουαζιέρα» (1981), ενώ ο «Ιάκομπ» (1988) _θεωρητικά μια από τις ωραιότερες ταινίες του σκηνοθέτη_ είναι το πορτρέτο ενός εργάτη σε χρυσωρυχείο που κατηγορείται για κλοπή χρυσού και ως τιμωρία τον στέλνουν σε ένα μακρινό ορυχείο. Μετά την πτώση του Νικολάε Τσαουσέσκου, ο Ντανελιούκ προσέγγισε με τον φακό του τα προβλήματα μιας κοινωνίας σε μετάβαση. Στη «Συζυγική κλίνη» (1993) ένας ιδιοκτήτης ενός κινηματογράφου στο Βουκουρέστι, γίνεται ο άξονας μιας ξέφρενης πορείας προς την τρέλα και η «Αγανάκτηση» (1994), είναι μια σάτιρα της κατάστασηςστα νοσοκομεία της χώρας.
Τέλος, στον «Γερουσιαστή των σαλιγκαριών» (1995) _τη μοναδική ταινία του Ντανελιούκ που κατάφερε να μπει στο διαγωνιστικό πρόγραμμα του φεστιβάλ των Καννών_ κοινωνικοπολιτική σάτιρα στην οποία ένα πρώην στέλεχος του κομμουνιστικού κόμματος και νυν μέλος της δημοκρατικής παράταξης ταξιδεύει στην επαρχία για τα εγκαίνια ενός έργου. Το χαλαρό διήμερό του διαταράσσεται από ένα ελβετικό τηλεοπτικό συνεργείο που σκαλίζει το παρελθόν, φέρνοντάς τον αντιμέτωπο με τη διαφθορά που ο ίδιος υπηρέτησε.
Δώδεκα συγχρονες ταινίες χτίζουν εφέτος το βαλκανικό πρόγραμμα_ εφτά από τις οποίες υπογράφουν πρωτοεμφανιζόμενοι κινηματογραφιστές: ο «Καυτός ήλιος» του Ντάλιμπορ Μάτανιτς (Κροατία) η «Δίψα» της Σβέτλα Τσοτσόρκοβα (Βουλγαρία) η «Φρενίτιδα» του Εμίν Αλπέρ (Τουρκία) η «Νύχτα του μέλιτος» του Ίβο Τράικοφ (ΠΓΔΜ), «Άφεριμ!» του Ράντου Ζούντε (Ρουμανία), που απέσπασε το βραβείο καλύτερου σκηνοθέτη στο 65ο Φεστιβάλ Βερολίνου, το «Έναν όροφο πιο κάτω» του Ράντου Μουντεάν (Ρουμανία), η «Μητέρα πατρίδα» της Σενέμ Τουζέν, μια συμπαραγωγή Τουρκίας-Ελλάδας που ξεκίνησε τη διαδρομή του από το Crossroads του ΦΚΘ, ο «Μπαμπάς» του Βισάρ Μορίνα (UNMI Κόσοβο), οι «Ατίθασες» της Ντενίζ Γιαμζέ Εργουβέν (Γαλλία, Γερμανία, Τουρκία, Κατάρ) η «Ορκισμένη παρθένα» της Λάουρα Βεσπούρι (συμπαραγωγή Ιταλίας, Ελβετίας, Γερμανίας, Αλβανίας, UNMI Κόσοβο και Γαλλίας), οι «Καθημερινές μας ιστορίες» του Ινες Τάνοβιτς (Βοσνία) και το «Από πάνω μας ο ουρανός» του Ολλανδού Μαρίνους Γκρούθοφ (συμπαραγωγή Ολλανδίας, Βελγίου, Σερβίας και Ελλάδας)