Νίκος Καραθάνος: Στο ποτάμι με τον Τσέχοφ

Σε μία από τις πολλές βιογραφίες του Αντον Τσέχοφ περιγράφεται μια σκηνή όπου ο συγγραφέας συζητεί με φίλο του κοντά σε ένα ποτάμι. Του εκμυστηρεύεται ότι εκεί κάπου θα ήθελε να ζει η ψυχή του. Να βγει, δηλαδή, από το σώμα, να πάει στο χώμα, να περάσει στο ποτάμι, να τη φάει ένα ψάρι και έτσι να συνεχίσει να κολυμπάει.

Με αυτές τις σκέψεις ο Νίκος Καραθάνος ξεκινά το μακρύ ταξίδι στον κόσμο του κορυφαίου ρώσου δραματουργού που θα τον οδηγήσει στην πρεμιέρα του «Βυσσινόκηπου» τον Απρίλιο του 2015 στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών.

Γιατί τον επέλεξε; «Ισως γιατί μου αρέσει να κάνω πράγματα που δεν ξέρω καθόλου…». Να καταπιάνεται με το άγνωστο, να του αφαιρεί τη σκόνη και το βάρος και να μας τα συστήνει με τον τρόπο του.

Και από ό,τι φαίνεται τα καταφέρνει μια χαρά. Στις πρόσφατες αποσκευές του βρίσκεται η μεγάλη επιτυχία του «Δεκαήμερου» του Βοκάκιου που παίχτηκε και ξαναπαίχτηκε στο Εθνικό, όπως συμβαίνει πια με τις δουλειές του.

Προτού μπει η σκηνοθεσία στη ζωή του Νίκου Καραθάνου ήταν ένας καλός ηθοποιός της γενιάς του Αμόρε που συστήθηκε στο κοινό το 1993. Συνεργάστηκε με τον Γιάννη Χουβαρδά, τον Δημήτρη Μαυρίκιο, τον Βασίλη Παπαβασιλείου, τον Θωμά Μοσχόπουλο, τον Μιχαήλ Μαρμαρινό, τον Λάνχοφ, τον Βασίλιεφ, τον Γκότσεφ.

Το καλοκαίρι του 2007 με τις «Οκτώ γυναίκες» του Ρομπέρ Τομά (καλοκαίρι 2007) η πορεία του μπήκε σε άλλα μονοπάτια. Ακολούθησε ο «Σιρανό ντε Μπερζεράκ», με την ενδιαφέρουσα σκηνοθετική ματιά του και την εξαιρετική ερμηνεία του. Και ύστερα ήρθε η «Γκόλφω».

Το ως τότε βουκολικό δράμα του Σπυρίδωνος Περεσιάδη έγινε στα χέρια του Νίκου Καραθάνου μια παράσταση-τομή, ένα σημείο αναφοράς. Δεν είναι ότι το είδαν και το αγάπησαν πάνω από 45.000 θεατές στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη και στην Επίδαυρο. Είναι που η ματιά του ξανασύστησε ένα έργο παρεξηγημένο και το έβαλε στην ιστορική του διάσταση. Δεν γελάμε πια με την «Γκόλφω», δεν την κοροϊδεύουμε.

Βαθιά συναισθηματικός καλλιτέχνης, με ευαισθησίες και φαντασία, ο Καραθάνος εξελίσσεται διαρκώς κερδίζοντας το μεγάλο κοινό –κι ας κάνει πράγματα που θα πίστευε κανείς ότι είναι για λίγους. Με μια ομάδα σταθερών σχεδόν ηθοποιών, με τη συνεργασία στη δραματουργία της Λένας Κιτσοπούλου και στη σκηνογραφία της Ελλης Παπαγεωργακοπούλου συνεχίζει.

Ο «Βυσσινόκηπος» αποτελεί τον επόμενο σταθμό του. Δεν συνδέονται οι επιλογές του με τη λογική –μόνο με την επιθυμία και μια εσωτερική ανάγκη. Και αυτή την εποχή τον απασχολεί μια φράση που έχει να κάνει με την ομορφιά «κι αν αντέχεται». Μέσα από αυτό το πρίσμα θα σταθεί απέναντι στον «Βυσσινόκηπο». Ο θίασος είναι έτοιμος: Θανάσης Αλευράς, Λένα Κιτσοπούλου, Εμιλυ Κολιανδρή, Γιάννης Κότσιφας, Χρήστος Λούλης, Αγγελος Παπαδημητρίου, Μιχάλης Σαράντης, Ελενα Τοπαλίδου, Αγγελος Τριανταφύλλου, Λυδία Φωτοπούλου, Γαλήνη Χατζηπασχάλη και ο ίδιος. Οχι όμως και η διανομή. Κι εμείς παραμένουμε εν αναμονή.